Alle inzendingen over brem

gele brem strakgespannen, een harp!…

En plots bloeit de brem Elk jaar als nooit tevoren Knalgeel het talud…

Ik sjok met de hond door de zogenaamd vrije natuur en zie iets wat mij verdriet: de brem bloeit al de natuur zoekt de kluts die wij kwijt zijn Een gekunsteld tekstje, denk ik op de terugweg, maar natuurlijk wel waar. Thuis zoek ik naar een foto van brem en dan merk ik dat ik toch wat anders zag...…

In Bremen werd gevreesd dat vier zeloten Hun stad uit zouden kiezen voor terreur. Al eindigde de dag niet in mineur, Wel degelijk is er met scherp geschoten. Want door met scherp te schieten heeft Bas Dost Twee ballen in het Bremer doel gerost.…

Ze staan op het bruggetje, puur voor plezier En hopen een plaatje te schieten van hem Dat vogeltje, hippend van bomen naar brem De vogelaars, turvend op krantenpapier. De kijkers en lenzen gericht op het dier Dat vroeger gezien werd als bode des doods Maar nu is hij hot en de foto’s zijn groots En zeker het shotje van nummertje vier.…

Felgeel van brem lag, rond, op grijze heiden De zonn’ge heuvel, opgaande aardse zon, Waarom, bolvormig, op de horizon Zich werelden van wolken samenrijden.…

Toch brengt de geur van brem en kamperfoelie zelfs uit die tijd een beetje zonneschijn.…

Ik liep laatst door de heide Langs berken en langs brem. Toen klonk er aan mijn zijde Een kleine, ijle stem. Aanhoudend en doordringend, Zoo blij en mateloos Alsof een hart hier, zingend, Zijn hoogste vreugde koos. O koolmees in het loover, O heikruid in de zon Uw lieflijkheid, uw toover Die mij niet helpen kon.…

ode aan de doden uit een ver verleden onder grijszwarte stenen kolossaal de gele brem verbergend naar God zoekend dwaalt hun ziel boven korrelig zand de hei kleurt paars hun aura verdwaasd hun geur kwijt zonder lichaam verdoold vechtend vol afkeer tegen verder verval leven is zolang geleden Hun eeuwige vraag waar…

Het gestage grazen van de schapen, naast ons in het dal gehoed door de herder, iets verderop hun stal Maart met zijn bloeiende valeriaan, in Mei de brem. Oh, mocht ik daar nog eenmaal gaan en,oh hoorde ik nog 1 keer jouw stem. Dat is, wat deze herinneringen doen met mij.…

Des wereld wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zachte oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon als ik u mijzelf reik, versmachtend?…

Er staan gewone brem, slangenkruid, ossetong en koekoeksbloemen. Sommige konijnen begonnen een hol, maar groeven niet door. In de spaarbekkens hangt het water; je zou er munten in kunnen gooien als in het bassin van een fontein. Bast is van jonge bomen afgeknaagd.…

janneke boven haar de blauwe regen in spaarzame trossen achter haar de gele en rode brem ze staat met rechte rug haar hoofd gebogen de armen slap langs haar tengere lijf haar gezicht schuilt achter haar slanke sluike neervallende haren die druipen van de regen het is winter smeltend sneeuw ligt rond haar blote voeten een roodborstje…

Je bent weer kind, als met de geur van brem en kamperfoelie. De zilte geur van zee en strand. Rennende voeten in het zand. Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

De vogels hebben last van hun hormonen Om die reden verheffen zij hun stem Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

Over het diepe gras, varens en brem ligt verkruimelde zilversmeedkunst verspreid. Daar klinkt een lang verwachte dierenstem: al het schoons verdwijnt. 't Geweer! Hij schiet een geit.…

ik ruik nog de geuren van brem en van hei het bier van de trappisten en d'oude melkerij. ik proef nog rabarber anijs ,warme rek en zoethout, de vis van peer mossel en 't varken in 't zout. soms lees ik op 't kerkhof wie de dood overviel zij rusten in vrede: god hebbe hun ziel.…

Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem, Heel needrig sprekend van de mooie dingen, Die me op de klare zonnedag omringen In 't warmzacht duindal, waar de gele brem Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen. Gegroet, bruin bijtje! - riep-je bloemen, hem?…

Ruik weer de brem zo stralend geel, gloeiend in de zomerzon. Die geur... de bijen zoemen, ik pluk mijn blauwe bloempje. 'k Weet nu het is de gentiaan. Toen niet, zag wel haar schoonheid. Het zilverroze rozenkransje, verborg zich niet voor mij, De tormentil, de erica in overvloed. 'k Snoepte heidebessen ondertussen.…

kleine mus daar in m’n tuin met je vrolijk kwetterende stem je leidde even m’n aandacht af ik hoorde je wel ergens roepen maar moest je eerst nog zoeken nu zie ik je daar steeds duiken tussen die mooie roze brem lieve mus wat ben je ijverig druk met takjes in de weer steeds neem je er een in je bekje scheert dan over bloemetjes tot hoog…

Ik ruik de kamperfoelie, de brem zo gloeiend geel in overvloed. Uren kon ik daar dan zitten, mijn handen spelend in het warme mulle zand. Tot ik haar stem dan hoorde roepen. Mijn naam, moeiteloos, over heel die afstand. Dan holde ik naar huis, bloempjes plukkend in het gras. Die gaf ik dan aan haar. Toen nog niet beseffend...…

En daar, die brem! O zie, hoeveel gevlinderde bloemkes, vlammend geel, met vleugeltjes van zacht fluweel! Ginds roept een koekoek in de wei; en deuntjes klinken allerlei van al de vogels van de Mei. O spottend meesje, swatel maar, gedoken achter uw houtmijt daar, ik hoor u wel, maar luister naar... een leeuwerik, boven het koren!…

Maar onuitroeibaar zijn je dorre distels, droge haverstelen, wilde bloemen, olijfboomgaarden die met holle ogen naargeestig rechtvaardigheid uitstaren, de geur van linde, jasmijn en brem, je vergezichten zijn er nog van dorpjes blinkend tegen groene bergen. Niet inzoomen, maar ze klein, ver en vooral schilderachtig laten.…

het felle geel van brem, wat was ik zorgeloos en blij. Alle dagen zwierf ik daar, plukte bramen zoet en zwart. Zag het kleine bloempje tormentil, de gentianen bloeiden prachtig blauw. Samen met het rozenkransje en de zonnedauw. Hun namen leerde ik op school, begerig om ze in mij op te nemen. Ik wist zo weinig nog in het begin.…

Op een Sidderaal Een sidderaal die bij herhaling Werd aangezien voor vette paling, Is door een kok uit Emmeloord Met kruiden in een pan gesmoord, En prijkt nu trots op het menu Als 'sudderaal in 't groen met jus' Op een Tong In een een supermarkt te Bremen, Vol persoonlijkheidsproblemen, Ligt wachtend tussen vrees…

Met Arriva Arriveer je op tijd Vertrek je op tijd Maar ’t is nog even wachten ’n tijdje tot Arriva rijdt Paradijselijk rijdt Van Groningen naar Parijs…

meisjes zilvergroen geschubde meerminnen in bikini en de duintoppen welven als borsten van een blote heidin maar tijd hoog op de poten slaakt waarschuwend zijn kreet die de schelpenzoeker versteent te midden van zijn koraaleilanden hij vergaat vaag in de ruimte het galmende water dat kathedralen bouwt van zand met ritselende vlaggen helm en brem…

Ik ben Blodeuwedd, gevormd uit bloesem van Brem, Eik en Moerasspirea overtref ik elke sterfelijke vrouw in schoonheid en sierlijkheid. Gwydion en Math, magiërs maakten mij om de lusten van Llew te bevredigen; hij huwde mij, nam mij als seksslaaf, huissloof, speeltje, ik was een sieraad aan zijn zij.…

Eindelijk kom ik op mijn plekje, tussen brem en kamperfoelie. In de hei zet ik me neer.... mijn angst verdwijnt, de rust keert weer. Die zoete geur, gezoem van bijen. Heel stil zit ik daar, tevree. Een salamander koestert zich in 't warme zand, hij kijkt mij aan, vlakbij mijn hand.…