Alle inzendingen over buitenleven

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

Er waren een jongen en een meisje die twee paarden in het hoge gras dicht bij elkaar zagen staan Ze dachten dat het een paartje was.…

Hoezeer het buitenleven mij ook lokt, ik heb mezelf voorlopig opgehokt.…

Niet doen: gezellig vissen op een vlonder Ook niet: je I-pod plugjes in je hoofd De bliksem heeft je in een flits gestoofd Het buitenleven wordt steeds ongezonder Maar zoekt het weerlicht weer een nieuwe prooi Dan grijpt het straks misschien de Gouden Kooi…

onverwacht gezien van hieruit na de regen in de tuin glinstert en lijmt de slak opnieuw benieuwd hoe lang even nog het leven kleven blijft ----------------------------------- uit: 'De binnenzijde', 1997.…

er komt niet uit het buitenleven niets hoewel het zich eindeloos uitstrekt zich verder verwijdert van verdwijnende einder of het mistig is vraag je niet dat ik weet wat weet ik met mijn stampvoet driftige hand vlammend oog nu eigenlijk steeds verder keert het zich inwaarts waar water wegzinkt in land is dat het?…

Het is geen klein vermaak, te zitten met een boekje Omtrent een groene laan, of in een eenzaam hoekje, Te lezen enig werk, dat onze ziele sticht, Of God een offer doen, met enig zoet gedicht. Dit zou het leven zijn, dat ik me zou verkiezen, Ik wou mijn eigen zelfs met zo te doen verliezen; Ja wens alzo te zijn, tot aan mijn leste reis Om, eer…

verlangen naar een hemel van vergeet-me-nietjes blauw naar lange lichtende dagen vol van zonneschijn met avondlijke geuren van meidoorn en jasmijn in de rozentuin met mijn vrienden waar ik van hou een verstrengde lockdown heeft ons uit elkaar gedreven in mei de riemen wat losser, mogen wij weer buiten leven!…

kamperen is zo heerlijk ik hou van buitenleven maar een ding is een ramp zoem-zoemerdezoem-prrrik op een stoeltje in de zon een tafel vol met wespen waar prikken zij in: de jam? zoem-zoemerdezoem-prrrik 's nachts lig ik in mijn slaapzak geen oog doe ik nu dicht muggen komen voor mijn bloed zoem-zoemerdezoem-prrrik…

het is de laatste zondag van de windstilte eikels ketsen met geweerschoten op blikken daken, op holle voeten tegen aangekoekte ego's tot aan inwonend buitenleven kikkers en spinnen schuilen in warme huizen. De ramen moeten dicht, hermetisch de echo slaat een deuk in de nacht iemand lacht, beent bij, aanwezig vergeet te slapen…

Stroeve droefenis, het buitenleven verstoort te bruut die zwarte hemelpracht: ’t Maakt zwijgen aan, dat elk spreken versmacht. Het was bij haar en vroeg, zij gaf wat loog, maar ’t was eerst hij die zich met haar bedroog.…

ik zag je haren in de zon het licht speelde in blond neigde naar champagne de pas gevallen kleur van een herfstige kastanje je huid nog blank maar donkerde met zonnebank tot zomers buitenleven even sluiten van je ogen het fletse was gevlogen klaar voor ieder feest je optimaal verschijnen deed de winter snel verdwijnen de nachten waren…

merkwaardig toch hoe warm wit licht je huid goudbruin kan kleuren van binnenuit als zon gemeden wordt door parasol of zomerloof verschieten toch de meeste stukjes bloot naar alle variaties rood pijn waarschuwt te laat voor het goede medicijn tegen verbranding verkoelend smeren hoef je niet meer te proberen toch straalt jouw lach…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan... De kleine zachte schubben houden steeds stand, glimmen lustig, zich tot 's levens strijd vermand, zijn soms dof berustend: "Alles mag gaan..." Met tere krachten, nimmer te verslaan, straalt hun woord voor…

Het is al begonnen. Verleidelijk fladderen rozen uit hun mond blaadjes rondstrooiend die zoveel verbergen en zoveel beloven. Ze planten een hele tuin in de grijnzende bek van de draak die ze vandaag zo meesterlijk overwonnen - of hoor ik in de verte al het veelkoppige gemorrel van andere demonen? Het is al begonnen, juist.…

Een oud paard trekt geduldig de ploeg voort streelt met ademwolken de geurige kluiten die dan scheurend zijwaarts zweven luistert gemoedelijk zonder eigen wil naar korte tonen uit de boerenmond voldaan sjokt hij naar de stal plots doet zijn verleden zich gelden driest rende het jonge srijdros op alles af geheugen overmeestert het dier!…

Een zomer sterft weg, gedaan met het buitenleven. Een spin wacht geduldig in haar web, het doodskleed is reeds geweven. Zomergasten vluchten, de schaduw van de avond werpt zich gulzig op de late dagen alsof de julimaand nooit bestond.…

Zie hoe tij de tijd verdraagt ‘t maakt het buitenleven weer zoet als ook jij uitgeslapen zomerse stappen weer buitenshuis doet. Menig gewas vreest nog de vorst die zijn laatste nukken torst maar ik denk al aan zaaien en maaien en het versere uit een tas aan de bloesem en de granen en het stapelen van het veldgewas.…

grap bij een mensenleven neem haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor wetten die in dit buitenleven…

nijver drooggelegd vloeit opnieuw treurig vocht rond levenloze karkassen - een mengsel van bloed en tranen - langs bomen in vormen van catastrofes een eenzame schelp treurt om de gestolen liefde van haar godin de mismaakte aarde komt woest en ledig terug bij haar geboortestaat wachtend op alles toedekkend hemelwater roodwild heeft het buitenleven…

De lage ruime heuvels om de Franse dorpen Domrémy en Veaucouleurs geven sterk verlangen almaar rond te dolen langs lustig buitenleven deinend grasland en graanveld roepen het oude genot van 't landelijke drinkhuis waarin arbeid en vertier met elkaar schertsen boven gazen kelken jonge boerenboterlucht glijdt over de kleine rivier zoekt…

Achter de zuidenwind trekt de warmte binnen de zwoele bries bedekt de ronddolende kilte zwierig gonst het door lakens en het linnen door bomenkronen ruist de avondstilte Onder het bladerdak schuifelt het zomertreffen het gonst van buitenleven en laat vertier alle pleinen lijken het te beseffen de avond drijft op rode wijn en schuimend bier…

De bonte stad is allang vergeten een achtergelaten woelig en bevuild nest vol stegen en straten die niet meer met elkaar praten waar alles schouder aan schouder beweegt maar iedereen eenzaam door verdroogde grachten roeit elke nering overvol met lege hoofden terwijl slechts een platenboek het meest tastbare van buitenleven biedt de blauwe…

zacht zong de zaal het donkerblauwe lied van welwillendheid bewogen armen met open handen omhoog in de ultieme vraag om voldoende response om het steeds verder afglijdend leven weer voor de mens kans op bestaan te geven nog waren er klimaat depots waar mensen het buitenleven konden afgeven in de hoop dat zorg en liefde…

Een angelsaksisch kleed van hogerhand geweven ligt languit kamerbreed bezaaid met tuinen vol vertier van 't Britse buitenleven. Met altijd weer dat home-gevoel: iets van een thuis, een eigen dak, tot in je ziel op je gemak van Dorset tot aan Liverpool. Het is wat Albion me geeft.…

Ik werk graag voor het raam En voor de voorbijgangers werk ik dus achter het raam Ik prostitueer me graag en veelvuldig Prostitueer me met het buitenlicht Kan daar niet genoeg van krijgen Zet het raam het liefst open En als dat niet kan op een kier Mijn longen zoeken frisse lucht Mijn zijn zoekt de elementen De elementen van het buitenleven…

smaragd als witte parels op haar bruidskleed in verlangen naar beneden alles duurt zolang het duurt hier water golft over stenen zijn de wasvrouwen op weg naar de rivier een tijd gewacht totdat de gamelan verstierf tot het stopte met de regen Hier zijn kinderen nog kinderen ze gaan jalan jalan over het zaaigoed van vanille groene sawa's, buitenleven…

Als echte en ware beminnaars verkennen allerlei insecten alweer het prachtige buitenleven waar zij bloemen tegenkomen om nectar en stuifmeel te verzamelen op hetzelfde moment nestelen enige vlinders zich in mijn lichaam zodat nieuwe liefde wordt aangestoken.…

Als echte en ware beminnaars verkennen allerlei insecten intens het prachtige buitenleven waar ze bloemen tegenkomen om genoeg nectar en stuifmeel te verzamelen op hetzelfde moment nestelen vlinders zich in lichaam zodat nieuwe liefde wordt aangestoken.…

' '’t Buitenleven – lanterfanten! IJdelheid – uw stadsgerucht! ’k Geef om mens, noch boom, noch lucht; Ik leef bij mijn folianten: Dat zijn vrienden waar en wijs; In mijn cel is ’t Paradijs!' 'Paai! die Mädchen! bomen, mensen, Boeken?…