Alle inzendingen over de leegte zonder jou

Ik schiet te kort aan de grens van mijn begrip verontrust al wat begrepen wordt omdat ik niet kan temperen je tweestrijd van ik tegen ik Je nuchterheid is schijn een kooi en facade voor onbedwingbare emoties En als mijn liefde ongehoord blijft wat rest er dan zelfs na geduld de angst voor mijn leegte in jou…

Het brengt wat wanhoop Als je weg bent Voel wat leegte Zonder jou Ook al weet ik Dat het kort is Het maakt onzeker Geeft wat kou Het is niet de afstand Die het rot maakt Het is ook geen afgunst Die ik voel Ik wil oprecht Dat je het fijn hebt Ik gun je alles Een heleboel Het is gezond Om je te missen De minuten tellend Van de dag…

naar jou en naar mij…

De leegte zonder jou is met geen pen te beschrijven De leegte zonder jou zal altijd bij ons blijven Maar veel fijne herinneringen verzachten onze smart Voorgoed uit ons midden maar altijd in ons hart De laatste dagen van het einde dan wordt de grote wereld klein is plotseling alles onbeduidend tot het laatste beetje pijn Wat wij zo…

Alles wat ik voel is leegte, en jou niet meer dicht tegen me aan. Ik weet niet waar je naar streefde, toen je me liet staan. Ik kan enkel nog hopen op 'n wonder. Ik wil alleen niet nog meer gedonder. Ik wil niet nog meer pijn. Het enigste wat ik wil is ..... Ik wil gewoon weer samen zijn.…

nog altijd ontlok jij kippenvel bij hen die jou nog altijd beluisteren veel te vroeg ontvallen door die kut ziekte; kanker waar je altijd openhartig over sprak dat liet een diepe indruk achter evenals jouw rauwe stem die mij nog altijd roert tot kus ik jou goedenacht…

Het ergste is, dat alleen IK die leegte vullen kan, dus daar ga ik dan. Naar bed.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

In mij en in jou is er een leegte, en God -- past daar precies in.…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…

, minstens nu besef ik pas, ik had alles moeten doen om je te behouden want zonder jou is er niets meer over van mij zonder jou voel ik geen leven meer in mijn leven mijn hart gevangen in leegte, ik kom niet meer vrij niets heeft betekenis, ik ben zonder jou...uitgeschreven...…

Ik wil dat je hier bij me bent Met je lichaam tegen het mijne aan Ik wil je handen stevig vasthouden Om ze nooit meer te laten gaan Ik wil je zoete lippen proeven Op een manier die niet zou mogen Ik wil verdrinken in de glans Vocht van je schitterende ogen Ik wil je benen kunnen strelen En je mijn liefde laten voelen Ik gaf je 't vocht…

Ach Marco, nee toch hè, waarom nou jij? Liet jij echt dochters in je speeltuin binnen, Om hen daarna bij rood licht te beminnen? En zong je dan ook vaak: ‘Kom maar bij mij’? Hierna is je bestemming het parket, Waar alle maskers worden afgezet.…

En de leegte in mijn hart krijgt een nieuwe vorm. De tederheid begint te stromen! En met de spijkers in door mijn hand heb ik jou lief en zie jou verlatenheid en helse smart. En ik neem jou mee op jou tocht; er is geen bron voor gevoel en gedachten in jou hart...…

Zoekend in de nacht op de tast naar je gelaat is het slechts leegte wat ik voel geen teken van aanwezigheid maar een muur van intens verdriet niet door heen te komen afgesloten van jou, lief kind iedere nacht zoekend naar jou blijven tasten in de leegte van de nacht mijn dochter, ik mis je zo mis jij mij ook raak mij dan aan…

Alles is niet meer hetzelfde zonder jou Elke dag een leeg gevoel wat is mijn doel Een grote leegte dat is mijn gevoel Ik betrap me erop ik praat tegen jou Weltrusten, goeiemorgen wat ik ook probeer zonder jou is niets hetzelfde meer…

Als ik een godin was Had ik de liefde geschapen Liefde en dorpen Daarna had ik jou ontwerpen Maar de liefde werd nul Werd leegte omdat ik door aan jou te denken Mezelf vergeten te ontwerpen had…

Gek genoeg is het een leegte in mijn doen ben er wel op voorbereid en het lijkt me niets te schelen maar alles verbloemt het gemis aan jou je stem, je leven het leven dat ik delen wil iedere dag opnieuw telkens weer met jou Gek he?…

een stukje van mij is achtergebleven bij ons afscheid diep geworteld in jou een deel van mijn leven is meegegaan met jou ik voel het elke dag de leegte alleen zonder jou mijn hart doet pijn een deel van mij is bij je ik mis je zo…

Zonder jou Is er geen hoop meer Op geluk En is de wereld grauw Zonder jou Is er geen droom meer Mijn glimlach Is dan niet warm Maar lauw Zonder jou Is er geen warmte Alleen een Innerlijke kou Met jou echter Ben ik een vechter Zonnig, warm En levensechter!…

Ineens was het voorbij kon niet meer denken hoorde niet meer wat men zei ineens alles zonder jou een grote leegte is gebleven nu zonder jou moeten leven maar niets is zonder jou je leeft in onze gedachten je bent in ons hart. niet zo maar vergeten zijn kunnen we toch een beetje bij je zijn…

Wie de leegte heeft gehoord En heeft gekeken naar het bleke Vlees van vele levenloos, Gelijkend zich voor 't leeuwendeel In dagen van lamlendigheid Voornamelijk vervelende In lethargie verkerende, In lendenen en in hun leden Bijkans uitgeteerde zombies Van savanne's wiede leegte Ooit ontheemde en verweesde Door de mensen gedresseerde…

met brieven vol gemis over waar je nu bent hoe het met je gaat hoe ik gevaren ben zo zonder jou twee handen vol tranen van geluk dat ik je heb gekend over de leegte mijn reis alleen zo zonder jou ik mis je…

Ik geloof dat de ziel van ons leven als een waardevol kleed is geweven van ragfijne stof dat door gedachten vanuit het hart gegeven het samenzijn niet kon bederven zo geloof ik dat er zijwegen van de liefde bestaan een kwestie van twee-eenheid waar de één sterft, naar de hemel gaat en de ander alleen achterlaat met een hart vol liefde…

Devoot in stilte handen gevouwen, terwijl de zon schijnt op zachte aarde. Waar de wereld heilig is als een tempel... Er is vertrouwen en gemoedsrust in lichaam en geest. Een ontdekkingsreis de wereld rond. Bij je zelf nog het meest.…

dat jij de waarheid spreekt of wil je alleen de uitleg horen die het beste bij jou past omdat wie zegt mij dat het geschreven woord dat werd aangenomen als de waarheid dat ook zou zijn al is deze door anderen weerlegd wie zegt mij welke waarheid waar is daar deze knaagt en steekt tot in het diepst van mijn ziel mijn waarheid…

behoeft geen woorden alleen tranen, heel veel tranen om wolken mee te schilderen in alle kleuren die het palet maar dragen kan zodat het een stukje lichter wordt op de lange duur…

als zand glip je door mijn handen hoe angstvallig ik je ook probeer vast te houden breng mijn tranen naar zee vraag of hij ze in bewaring wil nemen tot de tijd daar is om het zonnestralen te laten regenen…

Als ik jou niet had Was de aarde niet rond Als ik jou niet naast me wist Weet ik da'k alleen stond Als ik jou niet had Elke dag opnieuw In goede- en slechte tijden Wist ik zeker, dat Het maar een saaie boel was.…

een stroom aan wensen dwarrelt vanuit de hemel naar benee deze zijn niet om te behouden maar om te delen met degenen die een leemte ondervinden deze op te vullen met liefde van hen die hier zo worden gemist…