Alle inzendingen over droom en beeld

Ik droom van oude tijden gekerfd in een rots mijn naam Ik droom in beelden en in geuren Ze kleuren mijn verwondering In mijn ik weerspiegelen de oude woorden en de sagen groeit de mythe en de kracht De ruïnes vormen samenhang de geheimen mijn verhaal…

je fluistert vreemde woorden in mijn oren woorden die vervliegen over nooit eerder betreden wegen je toont vreemde beelden zonder schroom gezien door onbekende ogen ik luister ik kijk en schrijf twijfelend aan de echtheid van deze droom de beelden de woorden van deze tijd meisje, wat is er mis er is geen betekenis het is…

jij pakt mijn hand loopt langs de vrouw en op het dorpsplein luister ik naar iedere stap van mij naar jou je draait je om laat ogen kleden en onder oude bomen staar je naar het meisje met een kortgerokt verleden niets beweegt geen droom, geen beelden en als ik omkijk van mij tot jou verzamel ik de vrouw in het heden…

beetje bij beetje vervalen de dagen verkleuren mijn woorden verbleekt het gezicht verlies ik geheugen door veelvuldig schrapen vervliegt de herkenning in schemerend licht verzwak ik mijn geest door langdurig dwalen in wit zwarte dromen en beelden van toen herinner ik zinnen uit zwijgende talen weet ik te zeggen vergeet ik te doen…

Soms zingt de wind van oude dromen ijle beelden van zacht verlangen schoonheid die wasemt over zomerheuvels... Ik zie een schaduw in het oker van de ochtendmaan... Even denk ik aan jou, zoete regen in de tuin van mijn ziel... Ik luister naar de tedere klanken van de dageraad wachtend op je naam...…

Verdwalen in herinneringen, dromen, in beelden uit je eigen kindertijd, niet wetend hoe het allemaal kon komen maar ook dat liefde alles ooit bevrijdt.…

Alles beter dan het lamme niks Bedenk toch een hype Om vloeibare jeugd te stollen Uitgestrekt blauw vast te houden In stadsblues op te gaan Erbij te horen, blijven om te zijn Leegsels te vullen, te omzeilen Rond wereldkaarten, platte projectie Maak de weerwolf aan het huilen Om rond middernacht te cirkelen Dromen uit beelden te houwen…

De dromen komen tot wasdom ik hervind ontroerd de mooie dingen, herdrukken van mijn gedachten. Wat heeft hun natuur, hun erfenis, eigen zangzaad te weeg gebracht. Wat mij in welhaast langdradige burgerlijke zinnen uit dromen onbevangen beelden laten vertolken.…

Een droom die het wint van het water in de wind. Een rietstengel die buigend bijna barst en toch steeds wint. Een golf van woeste droefenis die iets wegspoelt van de diepe duisternis. Want dat vooral is het mooie van het riet in de waan, dat met alle dromen de beelden zich steeds weer oprichten in de zee van het bestaan.…

een droom een beeld een naam plots zag ik je weer helder voor me staan waar zou je zijn gebleven hoe zou het je zijn vergaan zou je nog weten hoe ik heette zou je mij nog weleens dromen voor je zien staan of mij erin tegenkomen of ben je mij totaal vergeten maar wat probeerde je te zeggen wat wilde je mij vertellen had je mij weer willen…

Ik zoek een medicijn dat kan voorkomen dat ik bij jou wil zijn je bant uit mijn dromen De beelden van je lach doen me steeds weer denken aan die donderdag waarop ik je met mij vol wou schenken Je zei je hebt mijn hart en ik het had jouwe ook zo lief maar onmogelijk was een start vanwege je kleine hartendief Haar zo mooi en jong geluk durf…

Tussen droom en daad laveren heldere dan weer bleke beelden. Wilde ganzen gakken het afscheid de vlucht van kraaien voor het licht. Het wenden van de zonnebloem haar bloei door lucht en vogels verteerd. Aan de andere kant van een muur alleen de contouren iemand die hier was en verdwenen is.…

ach kerel doe toch niet zo raar 't idee, een gedicht over het lijden van de kunstenaar een spons vol informatie wat structuur, wat kennis van zaken en dan uit al die dromen een beeld, een pennenvrucht uit ledigheid…

ik boetseer in duister licht de beelden van mijn droom ze zijn op volmaaktheid gericht terwijl ik ze met vreugde omzoom mijn handen raken gejaagd als ze zoeken naar de zwarte klei die in gedachten wordt gelaagd totdat ik het heb gemaakt gelijk zij ik durf haar niet de morgen te schenken wellicht zie ik dan mijzelf zal slechts de maan…

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel. Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht,…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden. Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…

ik kijk door het venster ik zie mezelf staan op een dunne muur die die onaards tot de wolken reikt beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt…

Flarden van dromen Komen stilaan weer tot leven Vreemde dromen Dromen ontstaan in pijn Is dit nu echt of droom ik nog Ik kan het verschil niet meer vinden Ik zoek, ik roep, ik gil Help me Niemand komt kijken Beeld voor beeld komt alles terug De flarden, de dromen, de pijn….…

Een droom laat je dingen zien Soms fijn en soms weer niet Heeft je droom een betekenis Of betekent die helemaal niets Een droom is een beeld van het verleden Of een beeld dat de toekomst kan geven Of is gewoon fantasie Soms kunnen dromen uitkomen En soms kunnen die dat niet Soms moet je een droom naleven En een andere juist niet Soms zal…

Stap ik wat vlugger opgejaagd door helse klanken, zet ik het op een lopen, kijk achterom en zie vage beelden van witte spoken, die dreigen och, laat mij maar het beste hopen.…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

o droom, zelfs jij sprak mij ervan onstuimig in nacht en ontij woelde ik de droom, jij brenger van beelden van heden en verleden want was er geen pad in het duister tussen bomen in stilte slechts mijn angstig gefluister en twijfelende gang dwaalde er geen waanzin tussen het lover op zoek naar mijn adem in een krankzinnige dwang o droom…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

in de muren van mijn tuin zijn zichtbare penanten als waren zij de lijsten van stenen beelden uitpuilend aan weerskanten tussen deze staande pilaren uit bakstenen opgetrokken zie ik strakke ogen staren uit groen verweerde betonnen koppen elk hun eigen wereld verklaren het verre oosten en mijn westen zijn er te vinden bezinning…

Niet dat ze slecht zijn of versleten omdat de aarde anders draait de meeste klanken zijn vergeten zijn onnodig vaak verfraaid Gewassen zijn de asfaltwoorden vol van onverwacht geweld als de doden ze nu nog hoorden was hun grafgang uitgesteld Dromen van dichters in elke tijd visioenen van onwerkelijkheid.…

stopt niet bij gebrek aan beeld wij focussen daar langs dromen de vergeten kant…

miniem een daad van verstoring het struikelt binnen vraagt welke dag het is maar in de woestijn hebben dagen geen namen we spreken in gebarentaal over de doorwaakte nachten het vergeten doen we in de ban het hunkert naar de contouren van het verlaten landschap naar de verdwenen delen die ik niet aanreiken kan we leven in onvoltooide beelden…

Wassen beelden dromen hun dromen bouwen hun luchtkastelen op het drijfzand dat hun makers in stand houden met hun waanideen en weerleggen de feiten met drogredenen die achterblijven als de vloed verdwenen is.…

op een witte walvis; een waarnemend subject, (gepostuleerd); geen water, laat staan zout water -. Elkaar voortdurend bijsturend, feed- back, moeten zij maar zien hoe zich uit deze tekst te verwijderen ------------------------ uit: 'Gedichten', 1968.…

Illusies rijker. Een potlood naast een leeg schrift. Poëzie leest voor.…