Alle inzendingen over duigen

hij blikt uit haar ramen neer op aanstaande zielen aards in aanbod en aanbieding verwaterd stil verdwenen zweven van liefde en leven gebogen staat toch van verlatenheid ontdaan van kloten en vagina eeuwig maagdelijk en nooit vervagende geile gedachten lost het beeld in duigen op…

De Geuzen-geest daalt neer uit verleden met gebalde vuisten; hij staat dreigend aan m’n bed schreeuwt: land valt in duigen, in naam van Oranje sluit de poorten en de duigen-naden; je verraadt ons, 't water lekt in onze oude (wijn)vaten.…

de holle wind is gaan liggen weg zijn de frasen en vlagen poeha strak waait waarheid wappert klaarheid met wimpel voluit nog suist het geluid langs vaten die ooit de wind deden razen maar dat spel is uit in duigen gevallen zoals het gezegde luidt…

(voor Mariya Savinova) Je behaalde goud op de 800 meter, maar je gebruikte doping en een magische dropveter, allemaal voor de ping-ping en het eergevoel van je land. Je was een pion van de maffia en door de dreiging overmand, meewerken, anders tralala... Je hebt de sportiviteit bedrogen en als een actrice pakte je goud, gedrogeerd lachte…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

ooit wist ik paden te betreden wegen te bewandelen, de wereld in mijn handen en nu, waar straten zijn verlaten weet ik mijn hoofd te buigen valt "Jan Huigen in de ton" in duigen ik sterf in schoonheid…

U kent hem van zijn roze microfoon Zijn handelsmerk is treiteren en zuigen Maar bij Naema viel ‘geen stijl’ in duigen Andreas bleek een potig manspersoon Dus Rutger gaf zich smadelijk gewonnen En heeft als wraak een wurgpoging verzonnen…

Soms als ik dan thuiskom je naam weer op dat bord dan weet ik dat ik verdrietig wordt jij was alles mijn hele wereld ik kon niet zonder jou toen ik erachter kwam jij wel zonder mij vielen alle dromen weer in duigen was ik je voorgoed kwijt…

Nee, Faber staat niet stil bij de ruïne, sinds haar beleid totaal in duigen viel. Ze wil zich blijven richten op asiel: ‘Ik moet iets doen met mijn adrenaline.’ Ze heeft een nieuw beleidsterrein gevonden. ‘Het strengste ooit,’ belooft ze. Arme honden!…

Prins Laurent moet voor het hof verschijnen Niet als beklaagde, maar om te getuigen 't Belgisch koningshuis valt haast in duigen omdat het prinsje regeringsgeld hielp verdwijnen en ondertussen weet vadertje staat werkelijk van de prins geen kwaad…

Wat heeft die man een uithoudingsvermogen Daar kan zelfs Hillary een punt aan zuigen Haar Oval Office plan valt vast in duigen Want op zo’n “stamina” kan zij niet bogen Ach Nederland hoe droevig is uw lot Geef ons toch ook een sterke blonde god…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en kon wederom de horizon verklaren…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en wilde wederom de horizon verklaren…

Geen standpunt, geen partij, gebakken lucht zo sprak haar waakhond Kay-Kay van der Linde dat vrouwtje Rita dat niet leuk zou vinden was 't volgende bedrijf in deze klucht ontkennen had geen zin, de zaal zat vol getuigen dat rijmpje had gelijk; de TON die viel aan duigen…

Ik denk aan toen M’n gemoed schiet vol Door een muur van tijd Dwars door de jaren heen Reik jij me jouw hand Vingers strengelen ineen Een vonk slaat over Net als toen We leven in een roes Dan valt ‘t beeld in duigen Net als toen…

hoe een kind zijn dromen met tranen in duigen zag vallen zo'n moedeloosheid had ik nog niet gezien hartverscheurend geschreeuw gehuil bovendien ik keek hem in zijn ogen bracht een glimlach op zijn betraande gezicht keek met hem naar de zon en zag een glinstering van herkenning _____________________________ Inspiratie gekregen…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht wederom, gelijk de mens is, een andere schim die ook in mijn gespiegelde vitrine vertoefde ik was van mijn schepping getuige en kon weer de horizon verklaren…

Onze gastvrijheid ligt in duigen... We staan met z'n allen onder censuur. Maar HIER kan ik nog mondig zijn: 'Mensen, moslims dulden geen tegenspraak! Hun stamhoofd heeft altijd gelijk!'…

Ik zat op school en kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…

het kiezen kan erg zijn het moeten kiezen is zeker erg meestal niet zo fijn soms gewoon niet te doen haar wereld viel in duigen na het gebeuren van toen nooit zullen die boom en ik nog naar elkaar gaan wuiven niemand had nog erg niemand die wist dat ik voor mijn kind de laatste maal moest kiezen haar eikenhouten kist…

Soms kom ik zintuigen tekort om me te uiten, komt niet alles, wat in me leeft, naar buiten Is het slikken, lijkt op stikken Dan volgt machteloosheid en pijnlijke onzekerheid Raak ik niet mijn emoties, maar wel mijzelf een beetje kwijt Gevolgd door uren, dagen waarin ik lijm de duigen, mijn zinnen weer kan tuigen, mezelf weer kan…

Soms valt alles hetzelfde uit als gisteren een lege dag die er niet toe doet Soms valt alles mij zo tegen wanneer ik verlang naar een ander ik Soms valt alles in duigen, is het minste mij teveel of blijft niets gehoorzaam onder mijn handen op zijn plaats zoals ik het wil Soms valt alles zomaar stuk, mijn goede bedoelingen en…

Het is weer eens Kerst Sneeuwpop en gezelligheid Vrede op Aarde Maar niet echt, niet heus Ideaalbeeld aan duigen Grijs saai regenweer Geen witte Kerst meer Eenzaamheid, oorlogsdreiging Illegaal vuurwerk Schuilen bij elkaar Over grote afstanden Online een knuffel Het nieuwe samen Sinds covid was het nooit meer Een…

Ik woon hier nu al 20 jaar maar vanochtend zag ik er een rondjes draaien heel hoog in de blauwe lucht een mooie grote ooievaar Het was een prachtgezicht en ik zocht snel getuigen en toen ik haar gevonden had lag heel mijn plan in duigen was de lucht ledig en de vogel al gevlogen momenten om te delen maar klaarblijkelijk…

Ik hunker naar die kleine hint die ergens stil ligt verborgen die mij de moeite waard vindt en wil vechten voor een morgen Ik zal niet barsten of buigen voor angst, verdriet of pijn al valt alles helemaal in duigen het zal de moeite waard zijn Ik wil mijn leven weer oppakken sinds het ooit is weg gegleden maar ik voel dat het blijft…

sinds die ene dag viel alles in duigen het leven werd plotsklaps anders, onvoorspelbaar... toch geniet ik bewuster van de mooie momenten... want ik besef, ze kunnen ieder moment weer verdwijnen als sneeuw voor de zon... die momenten zijn soms zo pijnlijk mooi die mogen nooit zomaar verdwijnen als sneeuw voor de zon...…

middelpuntvliedend zweef ik in cirkels om me heen als hoepels dansend op de heupen van een Hawaiaanse vahiné hoe lang kan ik het nog houden, eer de hoepels vertragen en uitgecirkeld langs me afglijden en de beweging sterft op de vloer als de hoepels lossen valt het vat in duigen wijn sijpelt al door de reten, opgezogen door…

Als we erbij willen komen, zullen we eerst die erfenis aan duigen moeten gooien van patronen en onbewuste staat. Te laat....? Bij de volgende slag, speelt het carillon of de stille trom…

Vechten voor de vrede In een oorlogstijd De welvaart achter je latend Op doorreis naar de bitterheid Schieten met je ogen open Maar met een hart dat huilt Een angstaanjagende hardheid Onwetend wat achter dat masker schuilt Een film komt tot leven Maar een droom valt in duigen Lopend over mensenlijken Die niet meer kunnen getuigen…

Hier zijn de duigen van een leven, aangetast door vuil en kou; een roes van bloed en spieren, vliezen die als schalen hersens droegen en hun idealen, zijn verdwenen in de grond. Tuig waarin de tocht een liedje fluit; koets van been onder de zoden vastgereden, ooit geledigd en vernietigd door de nacht; ribben klemmen als een deur.…