Alle inzendingen over eclips

Ik stond buiten met mijn brilletje op, ze hadden het fenomeen uitgelegd, het stond in mijn agenda, de wolken mochten voor mij wegblijven. Bij heldere hemel zou ik van een spektakel kunnen genieten. Zeker niet te missen. Ooit was het anders. Toen deed de maan het ook af en toe, de medicijnmannen noemden het taboe. Offers moesten komen,…

(Eclips; silhouet) Soms ligt de maan mij absoluut niet is dwars en geniet ervan mij publiek te schaduwen niet altijd stelt het heel veel voor maar soms, dus af en toe bederft die bal compleet mijn doorgaans hemels uitzicht zegt dan slinks tussen neus en lippen door dat het niet anders kan figureren doe ik dan voor slechts…

Maar eens om de zoveel tijd Voelen ze zich verloren, Als ze bij een eclips De zon niet kunnen monitoren.…

mijn geliefde speelt Franse Revolutie verlicht ieder onderdanig object ongerept verhult wat hij in de schaduw veronderstelt totdat Eclips gelijkheid schept…

Het ongerijmd verlangen dat glansrijk de schemer bood de dagen mijmerend doen galmen met de ranke souplesse van de nood, laat voldoende ademscheuten om schamelheid te verdringen, een schouwspel adembenemend wanneer men de dichtregels kent, mijn hart zal dan niet nodeloos tikken maar met fantasie krachtiger dan ooit wannneer het de onherroepelijke…

spelen een verduistering, als we elkaar bespelen, schoonheid weggeschonken, resoneert na iedere trommelslag, gordijn omfloerst de leegte, doen de stemmen zwijgen, opent deuren van de huizen die in doorzichtigheid te bloeden staan in het brekend licht, geslonken ruimte breekt uit schoorstenen, rolt zingend van de daken, we omarmen de eclips…

de nieuwe maan die in een lijn komt te staan langs de horizon, het water woelde de zee om en raakte het harde zand storm van golven hoog schuimende witte koppen kijken de branding aan, de nieuwe maan de eclips heeft het gedaan…

verbaast kraait de haan wederom uit volle borst een nieuwe morgen…

als jij je toevertrouwt aan de aarde ik je blinddoek en begraaf in het zachte zand van de woestijn als dan een muur van zand je hoofd van het ongeziene lijf zal scheiden dan wachten jij en ik tot de maan haar schaduw op de aarde werpt en de kracht van de eclips je helen zal…

breekt, als het duister zich verslaapt in greppels, beroering van ruimte in de morgen,zich te bruskeren met beelden,die ik reeds al zo lang verzon, me te voegen naar de dynamiek van vrije forellen, voorwaartse sprong in hun beweging, een opwaartse stroom van zinnen om mij mee te voeren naar stilstand water, lui laverend in de eclips…

Blouse in de warme wind gevuld als bollend zeil, bezeilt de zon , haar maan tussen huid en hemel,de eclips van het bestaan ontstaat de blozing van een omhelzing, kom in de armen van het windekind wat tussen witte donzen en naar naakte wolken voert zich tot een speelse lichtval om de monden spreidt, de bron van oorsprong tot een brede…

De aangevreten bundels folianten Verstikkend in het rime riche perkament Gedecoreerd beslag over het leder Tussen de Hades en de Styx gevangen Bijeengepakte kuddes olifanten Hiërogliefen in de mummiekamers Eclips van farao's in koningsgraven De pieken van de Kölner Dom - een queeste Naar luchtkastelen in de Middeleeuwen Nu staan in…

Haar haarlok parmantig achter haar oor geschoven is daar als een vulkanische uitbarsting haar charme als een eclips komt stralend haar verborgen glinstering wat mij als een corona betoverend kan verwarmen.…

Ik tuur in de verte En hoor de wentelwieken De adelaar waarschuwt met zijn schaduw Voor een apocalyptische eclips Onvoorbereid op jouw naaktheid Zien mijn ogen mijn pupil Een groot zwart gat vreet aan het licht Dat zwicht voor vergetelheid Het vuurwerk spat de zon aan sterren En rotsen brokkelen tot zandsculpturen Bekend, beschermd en onbereikbaar…

Een ochtendgloren als nooit te voren liet mijn droom nog in silhouet glanzen haar duistere structuur overschaduwde het korte moment om in violet te dansen. De horizon nam haar getekende glimlach en zegende haar in het opkomende zonlicht haar brede mondhoeken typeerde haar groet en vertrok in de corona met een verguldde blik.…

met de tijd als aandacht teken ik rijen beslagen met mensenoren al duidend naar de zon die in mij ontbreekt hoe merken ze dan toch dat mijn eclips het verzwijgen tentoonstelt van niets dat in mij is verrezen of heeft de serre hun eigen bron verwarmt met een hitte van gestolen gedachten en wedijvert de lente met het spiraal van verloedering…

De eclips typeert als gordijn van hoop, geduld in afwachting nu de verduistering ons weer verbindt met vertier. Ook nevel in de dageraad of mist op de dag zonder wind kan jouw glimlach van de nacht niet laat verdwijnen.…

uitdagend kruipt zijn blouse los -verraad hult hem in gulden kleden gebed in`t eeuwig, lengt het heden- onscherp vaarwel in halo`s blos Ze voert hem uit zijn scha corso schuift licht zijn zijde noir aan kant charmeert hem van zijn apropos ten einder wassend bolster spant zij slokt vurig dees bleke glans -neemt over rouge gelijnd email…

Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was zonder dat wij ooit de handen hebben geschud geeft deze kille bries het gevoel van zuivering. Een blik van onzekerheid overheerst secondes door het besef van uw spiegelbeeld dat leeft in een andere generatie waar wij elkaar nu zien.…

Vertel mij mooiste intensiteit; Hoe lang moet ik nog wachten In de eclips van eenzaamheid, Tot jullie ook mij zullen toelachen? Want in die codex God's, Jullie constellatie herbergt mijn lot. Jullie, zilveren glitters en maneschijn Als paarlencollier op zwart satijn.…

eerst ongeremd als licht dan verduistert als een eclips waarin de beide lichamen hun schaduw in een nieuwe omloop hervatten.…

Bleek licht, aanschouwer van de pijn, vallend tot aan het oog dat opkijkt naar de tralies van zijn onvermogen. Bleek licht, omgeven door het donkerste zwart, dat de geest van een gevallene bloedt en haar mistige ziel laat dolen op de gronden waar het haar leed heeft genoten.…

De blouse in warme wind gevuld als bollend zeil, contouren bezeilen zon, en maan, lijkt er niets mooiers te bestaan, tussen huid en hemel, in de wisselwerking, de eclips van het bestaan ontstaat vuurwerk uit een omhelzing, een beloning uit de armen van een windekind onder een transparante deken van naakte wolken voert tot een…

in hun kielzog associaties in een comedia del arte een micromemories flashback van brainwave messengers in nagenoeg dezelfde tijd pop ups als een hazewind met onvermijdelijk een kans op burnout nervous breakdown doch gelukkig niet meer dan een storing in het cryptogram van Jantjes linkerhemisfeer een kort moment van total eclipse…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

Kijk nu vanachter je beroete glas naar de zonne-eclips zo groot en beangstigend. De zon is als een metalen kanonskogel nu schijnend in metalen glans Haar stalenkrans is van ijzer en melk en gekookte rijstebrij. De wereld wordt donkerder en wij worden nederiger als een deurmat gevlochten uit stro en roggebloemen.…