Neocorticale wizards
Jantje zag eens pruimen aan
voor ganzeneieren in de schoot
zijn vader had niks met the facts
of life, schoon hij ze hem verbood
mijn neefje Jan is niet
adhd gediagnostiseerd
maar zijn adénohypofyse
scheidt peptiden af in rood
hormonen die bij toeval via
'n omweg in de bloedbaan van
z'n brein terecht gekomen zijn
een kortsluiting in het circuit
van neocorticale wizards
nerds als lightwaves, microgolven met de snelheid van het licht
masters of the lasergame
met in hun kielzog associaties
in een comedia del arte
een micromemories flashback
van brainwave messengers
in nagenoeg dezelfde tijd
pop ups als een hazewind
met onvermijdelijk een kans
op burnout nervous breakdown
doch gelukkig niet meer dan
een storing in het cryptogram
van Jantjes linkerhemisfeer
een kort moment van total eclipse
in the middle of nowhere
van z'n woordzoek lexicon
dat met gebakken peren zit
en ongerijpte woordenpruimen
als brandganseieren zo groot
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: psychologie
Taalgebruik
89
Geef je reactie op deze inzending:
Zoals mijn auctor intellectualis
Die soms van binnen krult, hekelt wat kaal is
Al zullen weinigen iets beters weten
Voor wie die schoen niet past: loop rustig door
Hij rijmt ook, maar nu gingen beelden voor
Ja als eieren zo groot
Schoon zijn vader ´t hem verbood
Wist hij er 10 op te vangen
Propte alles in zijn bekkie
En kakelt daardoor als een gekkie
Dat jij niks van poëzie begrijpt wist ik al sinds mijn komst op ons onvolprezen podium.
Het ga je goed!
Je raakt de regie over je woorden kwijt.
Associaties? Ik zie het verband niet.
Toverij? Met welk doel? Esthetiek?
Indrukmakerij, ja. Hoogdraverij, ja.
Beperk (!) je fantasie voor betere
projecten, Max. Ja: voor kunst,
voor to-the-point-poetry!
mijn geestelijk vader was
even van het paadje...
hij bedoelde natuurlijk Rietveld, niet Rietberg...
Natuurlijk kunnen wij de verbale eruptie spectraal tegen het licht houden als moderne schilderkunst, een Appel, een Rietberg of alle honderdvijftig tinten rood van Radko een voor een gaan zitten analyseren...
maar dan mis je de pointe, of in dit geval het effect.
Kennelijk hoeft de binnenkomer met de toespeling op Van Alphen geen betoog voor de gemiddelde bezoeker aan dit woordschilderij: de toon is gezet, het is een farce majeure!
De lezer laat zich absorberen door de waterval aan woordvondsten die over elkaar heen tuimelen.
Die aaneenrijging vormt immers de quintessence van ontstaan en werking van associaties in het weefsel in onze hersenpan: die gaat schier onnavolgbaar met de snelheid van het licht.
Ach, ik had het ook funky jazz ofzo kunnen noemen Kees, misschien had je het dan wel begrepen. Maar brainwaves als wizards vond ik leuker...als farce majeure.
Of hoor ik hier een wollig konijn...
niet af te remmen...