Alle inzendingen over eenden brood

In mijn kindertijd smeet ik brood naar de eenden, als ouderling ook...…

Op een heel groot meer gaan eenden hevig te keer om een stukje brood.…

dichtgevroren gracht uit het wak onder de brug vliegen drie eenden twee eenden zwemmen op het gestrooide brood af en meeuwenvluchten eenden weten zo goed om en om groen en bruin elkaar te vinden eenden op bezoek ze inspekteren de bloembak nog een keer broeden een koppel eenden vormt het vliegende schuim van storm en regen…

Bakker wilde hij worden Er rezen echter meer vragen op dan broden Niemand zag er brood in en zelfs de honden lustten er geen brood van “Dit brood is mijn lichaam” riep hij in wanhoop uit en stortte zich in de vijver van het park De eenden hadden de dag van hun leven…

Eenden zwemmen in de sloot al is het meer lopend drijven. Ze vrezen niets, geen nood waarvan ze uit angst verstijven. Geduldig happen ze brood dat gestaag van honger bevrijdt. Ze peilen alles lichter dan lood een aard die ik haast benijd.…

Limonade, een glas papa en mama een zwaan ik op een brug kijk aan Het brood in mijn handen de stukjes die landen op water geklater Zwemmende eenden park Majella droom van bellen leren tellen kleuren zien tante Kien Al die dingen herinneringen…

Een paar eenden bedelden om brood waaronder een echt brutaaltje. Zij zwommen rustig op mij af alleen hij kwam uit het water, zo van 'ik ben niet laf' en maakte wat theater. Maar ik had geen brood, dus hij had pech mij liet hij dat duidelijk blijken, beledigd waggelde hij kwakend weg met zoiets van - ik ga verder op wel kijken.…

ik keek vandaag uit mijn raam er was niets wat er toe deed grijs en saai, zelfs geen scheet de buitenkant van mijn binnenkant, het was geen gezicht dat ik zag slechts de weerspiegeling van de dag toen ben ik op mijn fiets gesprongen voor een pakje shag bij het tankstation en oud brood voor de eenden in het park ik keek zojuist weer uit…

Hij voert het water met brood tot de eenden komen. Radiostilte - televisie geeft sneeuw de uil blijft thuis. Winter - gewaagd ijsballet op de gracht.…

een milde winterzon bescheen het park waar de eenden al zagen voor wie we kwamen door ons lonkend zakje brood zij keek verbaasd naar al dat gekwaak en gesnater in ’t water, had enkel oog voor het tafereeltje om haar heen en ik, al kuierend achter haar wagen ik genoot van wat we samen deelden en van ‘t kind in mij nog even speels…

Ze hebben bonje, ongekend Borst tegen borst aangeklemd Pikken mekaar temet overhoop 't Zijn de vrouwen, die lopen te koop Ze maken kabaal, oorverdovend Tot bloedend toe, hoe banaal Twee mannen vechten om een vrouw Waar is nou de eendenmoraal? Ver te zoeken…

De wind blaast in je oren Rare woorden, mooie kleuren Je fietswiel meld je piepend Dat het koud is in de schuur Het diep heeft diepe rimpels Elke boot weer een verhaal Een vergeetachtige kapitein Kabbelt rustig voort Het konijn springt uit een hoed De aap komt uit een mouw Brood uit je hersens De eenden jamontbijt…

'n libelle verwelkomt mij als twee vlinders innig dansen het zonlicht weerkaatst de schittering op statige bomen vers gevallen bladeren maken kringen in het water eenden snateren , zie hoe ze komen bedelen om brood de wind speelt 'n spel op grote hoogte alwaar de bladeren zich krampachtig vasthouden voor de vrije val ©Lady Love…

ik hou de leuning vast van de parkbrug hij geeft mij zijn roest een eend zwemt en vraagt om wat brood hij klaagt omdat ik niets heb twee witte zwanen glijden weg in late zon zij zoeken warmte de lantaarn spreekt mij toe in woorden van licht maar verdomd het helpt niks Ik spreek tot de vijver die rimpelloos luistert mij zijn…

, oerlieve eend, wees niet bang voor mij, ik ben geen Chinees en je humor is aan mij welbesteed.…

Ze is: vegetarisch, mijd elk stukje vlees maar rijst de vraag: onder welke noemer valt Tijgerbrood?…

is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver.…

- Eend. - Eend? - Oren snavel zie je wel? - Ik zie alleen een konijn. - En een eend. - Een konijn! - Eend! - Konijn! Konijn konijn konijn! ----------------------------------------- uit het werk van Mustafa Stitou (1974)…

Ik heb eigenlijk nooit geweten, Dat eenden jonge krokodillen eten. Ik schoot danig in de lach Toen ik deze foto zag, Die eend heeft niet stil gezeten. Zal de eend het flikken Om de kop ook in te slikken.…

Twee paar neergeslagen ogen werpen blikken weg in het water als brokken brood, geen eend die het ziet. O. Alles OK? Alles OK. Onwennig nerveus en met dezelfde klop als toen, maar: je bent niet veranderd. Jij ook niet. Geen spat. Een zwakke glimlach die niet alles wil weggeven maakt plaats voor een gebaar van afscheid.…

ging ik weer op eigen initiatief Op zoek naar de wilde eend, alleen Ik volgde ze heel assertief Wel dagen achtereen Maar al heel snel ondekte ik Die eend is smerig, seksueel Ik kwam er achter tot mijn schrik De eend wipt alles, niets is teveel Een gangbang, twee, drie na elkaar Een vrouwtje of woerd, niets is te dol Zelfs een dode eend…

Maar op de koekast vind je later een klein bericht in haar hand gedicht: 'heb de ramen gedaan ps de wc eend is op doei Ans'…

loopt zichzelf verwijt om mee te spelen het sleept zichzelf ten overvloede uitbundig mee over uitgeraasde, haast verdwenen wegen en god mag weten wat een ander zich op dat moment bedacht het kon het wezen niets meer schelen alles kan een niets staat vast is wat het wezen zachtjes schreeuwde hopend op een medeling en uitgestorven eenden…

In het Limburgse Keent Kweken ze Peking eend. Die aan het eind van de rit Bij een Chinees op tafel zit Als gelakte afkluifeend. Een vreemde eend Om in te bijten.…

Wat een kabaal daar in het water, twee gezinnen van elk 6 stuks, maken me gek met hun gesnater, echt mijn dagen gaan warempel stuk. Piepen, krijsen niet normaal, oorverdovend onverstaanbaar meervoudig kabaal, heb even overwogen ze wat valium te geven, maar ach ze vroegen ook niet om dit water leven. Toch een idee om iets anders te…

Rijdend op het fietspad, jawel zoals het hoort, passeer ik twee kopeenden, gemoedelijk pikkend in 't gras. Wanneer ik bijna op hun hoogte ben besluit er eentje van de twee, te vliegen en te snateren, kabaal en ik gil mee! Want hij vliegt recht op me af, nog net buk ik naar benee, geschrokken, hij zowel als ik bijna een aanvlieging wat…

ja, ik heet Canard wat raar voor een Fries tja, mijn vader heet Canard en grootvader ook mijn overgrootvader niet die heette Spiekstra maar hield van eend had hij eens in la France gegeten nee, gelukkig niet à l’orange…

Toch dacht ik van een man als Herman Brood: Die sterft zo lang al - die gaat nooit meer dood.…

Wat ik betreur te hebben niet bezeten Is het geluk van menig burgerman: De vrede van het huisgezin, en van De kinderen, die mee aan tafel eten. En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen De liefste is bezwijmd van zaligheid, Dat ik de stem ken van de eeuwigheid, En van het hart, dat mijn hart is genegen. Maar dit is alles niets, al…

voor jonge eenden het geheim van mooie lange benen begreep ik later pas…