Alle inzendingen over fluister de morgen

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…

lente waait stilte alsof er geen dagen meer komen vertel me over liefde voor je weggaat of voor vogels bewegen in het gebladerte van de nacht vertel me over duinen en open huizen zweefmolens die rond de klok draaien en bogen borduren op blauwe vlinders vertel me over dromen die gedichten naar zee wiegen alsof het zwijgen…

het speelse rukje van de wind de kus van de zon de glimlach van de nieuwe morgen de glans van een dauwdruppel op een juist ontloken bloem dat is geluk klinkt het als een fluister niet gisteren niet morgen…

zwarte grond zodat deze kan hechten in moederaarde Als de wereld morgen open gaat raak ik je stil nog even aan en fluister vliegensvlug jouw naam voor het eerste donker valt…

Ouder worden komt met gebreken maar dat geldt doorgaans het fysieke het geestelijke kan blijven groeien van Beurden's lichaam brokkelde af maar zijn geest beurde steeds weer op tot bloeiend ogende muziekcomposities zijn geest bleef uitkijken naar uitdaging vernieuwing, verjonging, conceptueel verrassend als een frisse jonge man zijn…

emoties geef mij je handen, voel mijn liefde, geef het recept de compositie van deze slopende ziekte fluister mij voel mijn genezende wil samen zoekend naar een compositie met helende noten…

In de stilte van de nacht wordt mijn slaap verstoord door fluisteringen van lichaam en geest in verbondenheid heel zacht Dan val ik toch weer in een diepe slaap tot aan het ochtendlicht geen besef van tijd Totdat ik liefdevol door de stralen van de zon wordt wakker gekust en dringt het langzaam tot me door dat ik voor jouw zachte fluisteringen…

De grote stilte weet van de fluisteringen: ik hou van jullie. Zalig die zijn die ze zijn in huis, in tuin en keuken.…

Loom loop ik Door de late Avondzon aan Het einde van Wat een dag Is geweest, Een dag in mijn Leven waar ik Moe maar voldaan Op terugkijk - Boven mij het Ruisen van Blaad'ren die Zachtjes zwijgend Mijn waarheid Fluist'ren van Eeuwige geborgenheid…

samengaande zonnestralen schijnen als een laatste overblijfsel in mijn toegeknepen ogen en rijgt zich dan in mijn hart de dag sluimert in als de zoveelste dag en nachtvleugels settelen zich in de sluier van het sprankelende gebroken wit van de maan ze neemt de dagelijkse zorgen weg in een brede hemelse lach en in een fluistering een…

zomerzacht in de wind dat jij zomaar zonder wachten bent ontsnapt aan mijn hart zonnig in mijn hoofd nu vlindert zo zorgeloos als een kind daardoor zijn mijn diepste gedachten vrolijk verleid en verward wat mij boven alles hindert is omdat jij zo ongrijpbaar en oneindig onbereikbaar altijd alles voor mij bent Terpsichore fluister…

Van de baarmoeder tot het graf is er in die rimpeling van tijd het groene gras met dauw van de morgen in een fluistering die glinsterend wacht. De zwerver zoekt in de goot naar brood en wijn onder regenwolken die zweven naar grote droogte in een fluistering van hoop die smacht.…

Morgen is het licht een belofte en jouw gezicht de boodschap die ik verander omdat je tranen mij nu aanraken met een warmte die me belooft dat je niet verdwijnt met de schaduwen van mijn woorden die je laten fluisteren als de tijd je weer te vroeg wakker maakt…

'Een nieuwe lente en een nieuw geluid' Ik laaf me aan de Mei van Herman Gorter De dagen langer en de nachten korter De appelboom loopt al een beetje uit De laatste dagen voel ik me... 'Al dente' Straks ook nog naar de tandartsassistente!…

over de wind een hemelsblauwe kus op mijn rug schrijf ik wolken kleur de seizoenen met schildersoog de woorden fluisteren onder mijn huid zoals ze altijd hebben gedaan onder de spiegel is het stil daar drijven dromen langzaam voorbij vandaag ben ik een meer morgen een oceaan…

Zij spreekt liefde warm en zoet als perzik in de zomer droomt een nieuwe morgen als een lied van verwondering bloeiend in haar ogen. Zijn kleine woorden kleuren al het grijs handen fluisteren zacht als strelingen op haar huid de nacht kan beginnen.…

morgen , o ja, morgen zal ik weer schrijven over, over .... ......................................................ueber die flucht der liebe dicht het mij toe wellicht kan ik dan nog een woordenspel bedrijven .....................................................ueber den fluch der liebe wat draag ik nog bij alles…

Zij tilt zich overeind en in het licht en maakt een stil begin stil met zich zelve, langs het smalle lijf liet zij het hemd afvallen, dat zakt tot in een dunne kring van plooien, een weinig mijmering zet zich, zij ziet naar beneden de blootheid van haar eigen leden, het vreemde van het nu gebleken lichaam en de schemerbleke…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Morgen was gisteren Die tijd is voorbij Het zweeft ergens in het nergens Vandaag is al kwijt Het ooit is nu nooit Het nimmer immer ooit Een adem Een zucht Een wolk in de lucht Zwevend Fluisterend Door alle tijden heen Rollend Stuiterend Als een dobbelsteen…

Dag droom fluisterde ze toen de morgen haar wakker kuste ze rekte zich nog slaapdronken uit dag meisje zei de droom heel zacht vanavond neem ik je weer mee voor vandaag een mooie lente lach de wind lokte ondeugend haar warrige haren bij het open venster goede morgen klonk de fluister in haar oren dag vlinder zei ze zacht, stuurde…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

Nieuwe liefde brengt veel teweeg een bonzend hart levendig verlangen fluisteren over plannen van de toekomst zachte eenvoud, een streling nieuwe liefde zoekt andere mogelijkheden en nu je weer weg bent lijkt alles wat zij wilde schrijven over jouw liefde jouw mooie leven slechts een fluisteren van het weer alleen zijn in…

~~~ in de zwoele wind van vandaag fluisteren nog steeds de woorden die gisteren al vroeg vertrokken schetsen komen weer tot leven in een pastelgekleurd diorama verleidelijke denkbeelden waaieren uit in vlagen en ik bloos jouw kleur op mijn papier alleen je schaduw loog je leek veel langer -bij me- ~~~…

Ergens tussen slapen en waken in het ogenblik waar de stilte werd ontbloot hoorde zij de wind fluisteren over een wereld zonder oorlog…

(opgedragen aan…) al schrijf ik duizend gedichten, toch blijf jij achter tranen verdoken de pijn voedt eenzaam de gedachte dat het allang geen zin meer heeft mijn cocon een toevluchtsoord van radeloze denkwijzen lijkt en jij verder op de vlucht slaat richting eerder met soortgenoten vastgebonden aan de hemelboog tot we elkander…

jouw glimlach weerkaatst in zijn ogen hoort ze de wind in een heel zachte fluistering zeggen ze heft haar hoofd luistert met warmte in haar hart proeft met haar lippen zilt, kruidig zoet en bitter kleurrijk als de liefde is zoveel schakeringen aan de regenboog lust passie liefde of doodgewoon kameraadschap trouw en genegenheid ze luistert…

Openvallende vlindervleugelgeheimen fluisteren jouw naam…

terwijl de avond struikelt over de zonsondergang voel ik me alleen, en zonder jou stralen de sterren niet meer voor mij ik val over mijn gevoelens in een diepe afgrond, verborgen vanbinnen omdat een nieuw begin verloren is zonder je ogen om aan vast te houden soms lijken alle dagen hetzelfde en voelen alle woorden als een snik en zonder…

Eens in de stilte van de nacht zal ik jouw naam zacht fluisteren terwijl ik rusteloos naast je wacht en jij zal ademloos luisteren. Mijn gedachten zullen niet dwalen en slechts enkel bij jou zijn die liefde spreekt in honderden talen zacht en zoet als ambrozijn.…