Alle inzendingen over geschaard

- Verder wil ik, verder moet ik, Ik weet het, om niet oneindig Stil te blijven staan - Vastgehouden door de tentakels Van de oude tijd zit ik gevangen In alles dat mijn bestaan bezwaart; En toch zie ik licht, daarginder, Daar in de verte, daar wil ik naar toe, En smeek het licht mij te bevrijden Van de pijn waarin mijn leven is geschaard…

sterrennevels filamenten sublieme chaos van gezang en instrumenten geschaard rond de grote magneet de toonaard de veilige planeet…

Waar ooit de Kerk werd bewaard Zitten nu bierslurpende Studenten om de stamtafel Geschaard Inspiratie: Stadscafé De Kosterij, Grote Markt, Groningen.…

Zomaar een donderdag in maart Het vonnis wordt voltrokken Nog voor de schuld bestaat Misschien is het beter zo Het onvermijdelijke lijden bespaard De aardse vorm ontnomen En de ziel bij de andere engelen geschaard…

En dan zat ik er al, onder de plattebuiskachel, met poes op schoot, tegen de voeten geschaard om de pot -kelkbladeren rond een zonnebloem- aan te kijken. Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

Rond het Kind geschaard denkt Jozef aan de engel van destijds in zijn droom. Jozef, zoon van David, zo was hij aangesproken. Hij kijkt naar Jezus, vol eerbied en ontzag en dankt de Vader voor Zijn pasgeboren Zoon. Bij Mattheus 1 vers 20 en 21.…

nog langzaam rollen de witte golven papieren huisvuil voor ons uit maar het lieflijk tafereel kent een teveel ook plastic heeft zich daar bij geschaard de niet afbreekbare soorten op aard omdat zij niet verteerd worden het recyclebare heeft zijn grondstoffen behouden deelt mee in het vertrouwen van de mens om goed voedsel te…

Vrij dicht zij maar vol akkoorden rijm en klank behagen haar schier onmisbaar papier en pen kiert verlangen waarin woorden; rei of dans met maat vermengt gaandeweg zinnen flaneren stuk voor stuk geschaard ineen geluk verschijnt sereen vermomd vlecht cadansen in die kering rechts of links, zij rijmt weerom ------------------------------…

geschaard aan een groene tafel ver van wereldse roes graast het vee traag vertrouwd onder een hemel die hen behoudt het land waar ze zijn gevoed met eendracht van zware lijven het vee kent geen haast gras groeit als wolken glijden ze bewaren het evenwicht tussen beide.…

rondom de tafel geschaard alsof het even weer net als vroeger was luisteren we naar Uw stem vader scheiden doet lijden klinkt het oude lied al twintig jaar bent U er niet meer op deze aard dan klinkt de melodie Lily Marlene Unter die Lanterne Uw lievelingslied in ons hart de wind fluistert Uw zijn bij ons zo samen dood is niet…

Witte kalveren liggen loom geschaard onder een schaduwboom. Zo’n runderkring dring je niet binnen. Daar moet een mens niet aan beginnen.…

Een leger uit weerbarstige koude klei gekneed stelt zich in rechte voren op Geschaard in borstpantser waar de dood het leven feilloos weet te raken Strijders met speren en bogen in slagorde voor versteende eeuwen geluidloze zwaarden gespannen paarden Niet gehoorde signalen van gestolde klaroenen in eeuwigheid wacht een stilleven…

Je lijkt een slapende prins tussen witte zijde opgebaard in droefheid staan wij rond jou geschaard het licht van kaarsen valt op je gelaat en handen we voelen de gebrokenheid met d' aardse banden lelies en rozen liggen over je voeten gespreid als symbool van een liefdevol afscheid in stilte gaan we je volgen op je laatste…

op het licht De mens versiert zijn huis en haard Er wordt in kaarsvlammen gestaard De blik naar binnen toe gericht Men droomt dat vrede wordt gesticht En daarna liefst voorgoed bewaard Het donker wijst ons op het licht De mens versiert zijn huis en haard Voor even oorlog uit het zicht Gezamenlijk op bedevaart Een schaduw danst, wij staan geschaard…

Ik kwam aan een oase, een vrouw stond blootsvoets in zichzelf geschaard lege ogen boven een mond vol krijt levende afwezigheid. Zij strekte zich tot in de verten uit, eindeloze bruid. Lemen voeten kreeg ik, veren van de vogels die haar omhalsden ik voelde mij zo wijd als zij.…

je ligt werkelijk keurig opgebaard beste kostuum is je aangetrokken donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken familie en vrienden om de kist geschaard het laatst ritje vangt straks aan kist wordt reeds door je zonen gesloten deksel werkelijk overgoten met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan afscheid doet pijn voor zo…

Mark heeft het weer eens prima voor elkaar Wellicht dat hij hem toch nog even kneep Maar hij trok ook die drie over de streep Met gulle lach en joviaal gebaar In losse flodders schieten was hij sterk Maar nu met scherp de kogel door de kerk…

Wij hoorden om het overschot geschaard dat onder de bloemen op daalbanden deinde: mijn tranen hebt G' in Uwe fles vergaard, we zijn wel stof, maar dit is niet het einde alsof een Paradijzenaar mij seinde op een aftandse wijzertelegraaf dat niets uiteindelijk meer schrijnde dank zij de wiekslag van de witte raaf.…

te zijn vrede op aarde geen macht die zoiets wil hoop van generlei waarde zo van "kikker in je bil" vrede op aarde je lacht je toch kapot geloof je het zelf eerwaarde hoe krijg je 't uit je strot vrede op aarde vroom kerstelijk gezwam om de nordmann geschaarde wenst jan publiek zich lam vrede op aarde dagdroom ik er soms van maar…

Elke generatie brengt een grootheid voort Karien van Gennip heeft zich als zodanig geopenbaard Anoniem als staatssecretaris, ongekend als minister heeft zij zich onlangs onder ’s lands genieën geschaard Horeca en tuinders jubelen in koor Karien gaat hen als Verlosser voor Parijse kansenparels uit de banlieues gaan hier in de bediening aan…

De vedel zingt, waar roos en wingerd-ranken Verliefd omhelzen 't huis des akkermans, En gloeien in de avond-purper-glans, - En twintig menschen rijzen bij die klanken; Het avond-maal heeft uit: van dis en banken Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, - De vlugge voeten reien zich ten dans, En de arm buigt om de leesten heen, de slanken…

Ik heb me al in 't kwaad geschaard. Laat me hier zitten. Beschonken. Dronken. Ik wil wel gaan, maar ik kan het niet laten staan. Ik ben zo niet geboren, maar dit lot heb ik verkoren. Zelfrespect. Is nodig. Niet overbodig. Jongen zoek hulp. Leer jezelf kennen. Kruip niet in je schulp. Zit niet jezelf te jennen.…

De vredige pastoralen en de gaarden Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden Van dood en vlammengloed, met juichemonden De englen in schitterende rei geschaarde; En 's nachts, wanneer mijn Teken op de rotsen In 't maanlicht blinkt boven de woelige zeeën En een schip nadert van een vreemde kust, Schijnt het de stuurman boven…

ofschoon deze wereld mij constant in een verbeterde staat van Zijn wil zien, verzet ik me onvermoeibaar om mijn gesettelde aanwezigheid te behouden telkens wordt de ruimte in de binnencirkel afhankelijker van hen die zich bij me hebben geschaard, daar wij bij een horde horen die schijnbaar ” wakker “ is merkwaardig, mijn slaap is niet…

De bronzen bomen krommen, nors geschaard, Hun donkre wortels diep in donkere aard, En kronklen zwart hun takken, ijzer-kaal, Langs loden hemel. Broos als brokklig staal Slaan ze elkaar stuk, waar kil de wind er vaart. Uit vijver, gepolijst, rood koper, staart De bodem op, door rimpling zilver-vaal.…

zwarte blok duister langzaam klaart de verste rand over een wijde baan trekken schaatsers groepen lossen van trossen schuiven zon aan de hand door het onbegrensde land oude steden met sneeuw bedekt liggen aan de tingrijze weg de rijders buigen onder het gonzen van de donkere gong aarde ligt wit verkaveld het volk in de bermen geschaard…

' Zij zongen het, saâm om de heuvel geschaard, Met de hand aan de hoed, met de hand aan het zwaard, En plechtig, ver in 't ronde Klonk 't lied van Aldegonde Toen sprak nog de hopman een: `Broeders, Goenacht!' En 't vendel trok voort; aan de kim, als een wacht, Verhieven Hollands duinen In 't avondrood hun kruinen.…

Zij draaien, zwaaien blij vergaard In 't dalend hemellicht, Zij ruisen, kruisen dicht geschaard Voor mijn verrukt gezicht. En blijdschap hier, en vreugde daar, Men ziet het iedre dag; Des stem ik nimmer de eigen snaar Op somber wee en ach.…

kwakende kikkers ergens in een modderige gracht Ik ruik de geur van het hooi dat door een boer pas is gemaaid en voel de wind die door de hoge bomen waait Vlak voor me doemt plotseling uit de mist een klein bergdorpje op De huizen staan in groepjes op en rondom een nevelige heuveltop Het kerkje in het midden de boerenhoeven er omheen geschaard…

Uit : Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm IN PACEM vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard ik voel nog steeds jullie warme liefde en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard…