Netgedichten

netgedicht (nr. 79.398):

de wakkere en de slapende

ofschoon deze wereld mij
constant in een verbeterde
staat van Zijn wil zien, verzet
ik me onvermoeibaar om mijn
gesettelde aanwezigheid
te behouden

telkens wordt de ruimte
in de binnencirkel afhankelijker
van hen die zich bij me
hebben geschaard, daar wij
bij een horde horen die schijnbaar
” wakker “ is

merkwaardig, mijn slaap
is niet van zo ‘n dienaard
dat de nacht als een vriend
aan mijn zijde waakt, ter ere
van het tegendeel, blijkt mijn
nachtrust een terugkomend
tafereeltje te zijn ,

dat zich schaart achter de “ wakker
blijvers “ van dit spel

dus terdege ben ik wakker, maar
dan wel in een humanitair verzet
daar ik smachtend ben, smachtend
om dan ook - zegge af en toe -me
onder de slapenden wil begeven
als één van hen….

doch zoals altijd zegt ze Welterusten
en ik hou van jou

en ik verzorg deze pleit
met dezelfde woorden
( al 41 jaar lang ) ❤️