Alle inzendingen over goud zon

de westenwind scheurt over de duinen wolken uiteen het land wil blauw en een gouden zon hoopvol kijkt de badgast een vakantie tegemoet…

Al vallen ook de bladeren, een gouden zon is er toch ook; zo gaan de mensen vaak in weemoed verder. Ze moeten wel, want leven dringt tot vreugde, al er zoveel leed en stilte veel te groot soms; Laat er geen bitterheid gaan groeien in de harten, nu de oogst er is, de aarde die haar vruchten heeft gegeven, ten leven.…

zo dom en blond en rondborstig zou ik willen zijn als jij en dan tussen de vingers onvermijdelijk ontglippen met de woorden: blijf bij mij, lief de gouden zon gaat dalen…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

de bemanning klaagt en de kapitein vraagt: wat hoop je daar te vinden en ik zei: daar… in de verte zie je de horizon en elke avond zakt de gouden zon in die grote blauwe zee dus we varen naar de horizon, want mijn hart brandt van verlangen om die gouden zon... te vangen!…

Dat voert langs een dieper gouden zon verlangen van de voorjaarsvogels en hun gezangen. Die de mensen reeds uit hun winterjassen lokken voor het voorspel van een nieuw seizoen. Niet langer de grijsheid van de wintermeeuwen, maar het kuieren bij de eerste lentezoen.…

zie hoe het zonlicht dralend de wereld opkruipt en ons langzaam doet ontwaken terwijl de dampen van de koude grond opstijgen kringelend naar omhoog ruikt het naar ochtendgloren de gouden zon hangt laag 't belooft 'n prachtige dag…

Langzaam gaat een mooie nazomerdag dicht en het donker plaats maakt voor het licht roerloos hangt het lover bloemen sluiten zich één voor één gouden zon gaat onder alles wordt sereen en zacht maan verschijnt en stilte omkleedt de nacht…

ik dans mijn lief in blauw getinte dromen onder een gouden zon op het ritme van de sprookjesbloemen bloeiend in volle glorie als de aardhommel kom ik jouw zoemend storen met mijn vreugdelied kom mijn lief, ervaar mijn licht kom tot leven in de hemelse klanken van mijn bekorende gedicht…

Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

Van zon en van een laatst geluk doorweven is de dag. Zonnedraden, zilver beperled, zijden regenrag. Gouden zon op de sterrevende blâren speelt; Goud, veel goud overal, een Sesam-rotsen-weeld.…

Ik kan niet bij haar geraken overal is de rivier te breed zijn de meanders uitgesleten gelijk mijn handen in haar het blad sterft op de oever geur van humus dringt door tot een verlegen donkerte in mijn hart, pindraad streelt de koebeesten, aait mijn vel het water ruist, speelt met de naakte vissen, zilvert dan stillekes de gouden zon…

Herfstwind ruist door de bomen die de takken wiegt als een moeder met haar pasgeboren kind blaadjes koesteren zich nog even knus bij elkaar aan de gouden zon om straks als tranen te vallen en de aarde bedekt met een dik bladertapijt waarmee de wind zal spelen in de reflectie van de tijd wachten we op de winter die vanzelf zal komen…

Achter de horizon verdwenen Een gouden zon, mochten we vandaag weer even lenen... De maan komt op schijnt over't donker van de aarde... Ik schat de zon en ook de maan op juiste waarde... Sterren, overdag niet te ontwaren De hemel bezaait, ik kan het niet verklaren...…

jij stuift met sluiers sneeuw waarin een gouden zon zijn licht laat breken vlokt in serene stilte traagheid tot een witte deken rust met ongerept heb jij de aarde toegedekt die nog in winterslaap haar krachten spaart jij kleine winterfee neem ons maar mee voor een dans op de kristallen in de eerste sneeuw die is gevallen…

Plots verschijnt daar de gouden zon, die langzaam aan ruimte won. Daar naar de zon daar wil ik heen en plots voel ik me niet meer alleen. In dat gouden licht wil ik zijn, want daar voel ik me heerlijk en fijn.…

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

ik breek bloemen die uit muren groeien waar jij ooit gelopen hebt zie het pad weer warm bloeden het helle rood wordt zwart waar eens de gouden zon mijn wanhoop overscheen is nu de tijd met mij alleen nog draagt een roos het donkerrood haar groen is geel van sterven ze droogt tot dood omdat geen hand haar krijgt zij zal nooit…

Koning winter wanneer kom je met je betoverend witte winterkleed waar blijf je met je heldere nachten je fonkelende sterren waar we zo lang op moeten wachten waar blijf je met je maagdelijk wit besneeuwde takken die glinsteren in de gouden zon Oh, ik wou dat ik toveren kon waar blijf je met je winterse kou je serene stilte koning…

dag mijn oude leven ben afscheid aan het nemen niet van vrienden en vriendinnen mijn liefste herinneringen ik stop ermee ga niet meer mee naar het land van dromen een gouden zon en volle maan verdwalen tussen sterren die in gedachten treden uit hun baan maar zoek kleinschaligheid de tastbare realiteit van alledag waarin jou raken…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

De prachtige zon spiegelt over de ruige zee. Op een bijzondere manier komt de gouden zon aan bij de kustlijn. Het is fantastisch, ze bekrachtigd de mooie herfstavond aan zee. De wind was nadrukkelijk aanwezig, het is tenslotte herfst en dan kun je dat verwachten. Heel weinig mensen lopen in de avond langs de zee.…

voetpad Pas als de avond valt Heeft zij de overkant bereikt En schijnt haar zilveren spoor in het troostende maanlicht De morgen brengt een gouden zon Het regent warme stralen Die al wat was doet smelten In nieuwe vormen van wat komen zal…

je hebt gekozen om alleen te gaan van herinnering wil je niet weten ik werd teveel in je bestaan je hoopt nu, op een snel vergeten nooit meer een gouden zon het gele zand en blauwe luchten de wereld zal weer witter zijn de angst zal nooit meer vluchten…

Ik heb de handen uitgestrekt Naar het goud van het golvende graan. O! dat ik die vreugde grijpen kon Van het golvende graan in de gouden zon! Ik heb de handen uitgestrekt Naar de vreugd van het gouden graan. Ik heb in het blanke maanlicht gestaan. Ik hief verlangende blikken omhoog Naar de glans van de zilveren maan.…

nu met elke gouden zon weer haar borsten komen onder mijn strelende hand ademtocht vol fijn zand alles bestrooiend met de liefde van nieuw leven haar zachte haar op trillende hellingen zichtbaar onder mijn ijle lichaam luid haar bonzend hart hoorbaar over mijn hijgende longen strelen haar vochtige tongen als de zon rood wordt strekt zij haar…

Weggaan is wat ik wil, naar boven, naar de gouden zon, naar de bron. Kom dichterbij, wees maar niet bang. De zon zal schijnen, warm op je huid. Niets zal je kwellen onder deze boom. Genade is mijn hart, koningszoon. Als je inéén krimpt, er brandende pijlen zijn, schuil dan bij mij, je bent mijn vriend.…

In zijn zetel van tevreden denkend aan hoe alles ooit begon, zetelt in de herfst van zijn leven een oude man onder een gouden zon. Zijn oude ogen over het water, een schittering van een wijzer ouder man.…

Ik was jong en mooi, een ontzettende dromer, onder de diep gouden zon op het strand in de zomer, toen wij elkaar ontmoetten in de oceaan kon geen van ons beiden de spanning weerstaan. Ik was groener dan gras in de prille lente van mijn leven. Wat wist ik van lust en liefde van nemen en geven?…

zon met warme gloed verwekken nieuw den levenslust die hijgend stijgt ten hemel in. 02-03-1916…