Alle inzendingen over heide

Men kon de godsdienst niet belijden wanneer men woonde op de heide. Een heiden was dus een barbaar. Het 'heide' werd van lieverlede verbasterd tot drie letters 'ede'. Daar kroop men knusjes bij elkaar. Begint het inzicht te ontkiemen? We spreken hier van synoniemen: een heiden en een Edenaar.…

Op de grote, stille heide zwierf de herder eenzaam rond, tot er eensklaps aan z'n zijde nog een tweede herder stond. 't Ging als bij een enorme bliksemschicht: het was liefde op allereerst gezicht. De zon scheen op de heide. De zon scheen op de heide, de hei-eide.…

In liefde ontving ik van jou Deze lieve woorden vanmorgen, Toen de schemering verloren ging In de nieuwe dag die aanbrak - Intens beleefde woorden op papier In een breekbaar handschrift Dat ervan getuigt dat jij al Een lang leven achter je hebt, Liefde die aankomt in mijn hart, En ik zie je broze handen Met hun kronkelende aders…

Bankje in de heide Door nevels gevernist Sferen in het grijze Waar het uitzicht is weggegrist Bankje in de heide Het leven is er stil Men laat er Schotse Hooglanders weiden Herten die er bronstig strijden Bankje in de heide Landschap van eindeloze tijden Hertenbronst die er jaarlijks afspeelt Dit uitzicht voor menig herten-voyeur nooit…

Een vrouw die, een heideheuvel afdalend, kleine, paarse heidebloemen strooit over het hoofd van de welbeminde en lacht, zó zijt gij tot mij gekomen zomerlik reëel, sterke ziel van buiten, geworden tot mijn ziel; kracht, die weer buitenwaarts gaat.…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur Nu is de zoete heidewind Vol zoete honinggeur Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd Nu is de hoge lucht alom Een blauwe zaligheid Maar als de heide schoonste wordt Dan komt de winter aan Want bloemenschoon duurt maar kort En vreugd is gauw gedaan En 'k zou mijn leven…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

Op een zomerdag heide staat in volle bloei de wereld kleurt paars…

De glimlach die je Door het leven heeft Gedragen, ogen vol liefde Voor hen die jullie samen kregen, Is opgegaan in de eeuwigheid - Sperziebonen uit eigen tuin, In liefde verbouwd, In dankbaarheid geplukt, Liggen door jou gebroken Op schoot, je ogen gebroken Zonder dat je er erg in had…

avondwandeling door allerlei tinten paars, samen slenteren…

op de heide, zo nabij een schrale boom kijk ik omhoog en zie in schuivende witte lagen van een zacht blauw decor roepende vleugels om aandacht vragen ik zwaai gewillig ze weten dat ik ze hoor hier op nog onbegraasd gras staat mijn wereld stil dit is wat ik wil toeven op een luchtig kompas omringd door een zee van ademend gewas zo sprietig…

schapen blaten zacht witte wolken in het blauw de heide glooit paars…

De heide blakert onder 't zonlicht en kleurt de horizon met paars dat als een ruwgewolde deken een vreugde is voor wie in kou en zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert en lokt bijen ver van hier om 't zoet van honing te vergaren nog eer de winter komt en alles weer in stilte toedekt, grijs en grauw.…

Heide Rood bruine huid van Moeder Aarde Stekelig zacht Nodigt uit tot rust tot liggen tot koesteren tot gestreeld worden Diep oerverlangen Nooit voldoende tot de dood tot ik het mezelf geef Tot ik het jou vraag te geven aan mij Zo ik aan mezelf In verbinding te zijn met mij met jou Nu hier Dan daar op jouw heide…

De heide blakert onder 't zonlicht en kleurt de horizon met paars dat als een ruwgewolde deken een vreugde is voor wie in kou en zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert en lokt bijen ver van hier om 't zoet van honing te vergaren nog eer de winter komt en alles weer in stilte toedekt, grijs en grauw.…

Op de heide nabij Gasselte smeet mijn moeder met takken naar een overvliegende bosuil, terwijl het schemerde en de smaak van een Split-ijsje nog in mijn mond namousseerde.…

in de wellicht nonchalant gestapelde hoop zwerfkeien zie ik een fraai sculptuur van een moeder met kind aan een tafel van liefde de kunstenaar van het werkje blijft vooralsnog anoniem…

de heide zo paars verenigt rood met blauw en hemel met aarde * ~~~~ de paarse heide natuurlijk magisch kleed van liefde en vrede *rood de kleur van aarde - blauw van de hemel paars zelf o.a. van inkeer, vrede, liefde, mystiek…

De schaapskooi op de Gelderse heide heeft meer dan 100 vrijwilligers, Het is natuurlijk prachtig als je er mag werken. Zonder vrijwilligers zou de schaapskooi geen bestaansrecht hebben. Dagelijks komen er bezoekers om de kudde en de prachtige heide te bewonderen. Het is een mooi gezicht als de kudde terug komt.…

Borden met codes wijzen het bouwverkeer: daar – was eerst de heide.…

zoek naald in hooiberg google speldt je op de mouw de 'wie wat waar heid'…

In de vroege ochtendnevel loopt een man over de heide. De nevel en de heide dempen de geluiden van zijn voetstappen. In deze omgeving is hij een lichtende werkelijkheid op die grote, stille heide waar het rijp zichtbaar is. Iedere stap zingt onder hem een melodie van de stilte.…

Door het bos langs de bomen over de bladeren Zijn we bij de heide Bij de vrije konijnen en de stille wind…

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

Daar ginder al over de heide De blaren vallen Nooit heb ik je lippen gekust, Regen Ritmedansje Witte wijven…

Zelf is = ik genoeg is = voldoende zaam = is tesamen en heid = is de man, met een T Maar zelfgenoegzaamheid is eenzaamheid, zo groot als de wereldbol!…

oude voeten in koude aarde mijn vader zakt in wintergrond verdriet dat niet bedaarde zon, toen je op de heide stond…

De ochtendmist trekt langzaam weg van de heide. Het zonlicht breekt door als een zachte hand die voelt als zijde. De nachtdieren kruipen weg, de dagdieren worden langzaam wakker en bevolken de heide. Het belooft een mooie dag te worden. Een soort dag zoals Shakespeare het eeuwen terug met zijn scherpe dichtersogen al zag.…

heide koesteren zoals je het in je hoofd hebt wat struiken een heuveltje en een blauwe lucht dit kleurpalet in je opnemen en weten dat het voorbijgaat…

Het was een avond op de heide En de ganse hei was leeg, En de dichte witte hemel, En de heide, en 'k zelve zweeg. Langs de wolken en de vlakte Ging de eenzame avondwind, En de heide, en de hemel, En mijn eigen hart was blind.…