Alle inzendingen over het zwartst

De toekomst verbergt zich als een kameleon -- in het zwartste zwart.…

Stemmen in het duister Het beven van een hart Fluisteren in de schemer Angsten van het zwartste zwart Snakken naar het ochtendlicht Om dreigend middernacht…

hij wilde witte wilde schoonheid scheppen en graven in zijn zwartste dromen maar verder dan wat grijs gebazel vermocht hij niet te komen hendrik…

Haar zoon en vele anderen Vermist Ze weet, gist Laveert Haar tranen tussen hoop en vrees Diep is de wanhoop die ik in haar gebroken ogen lees Verdriet om het wrede lot en angst is elke minuut wachten 't zwartste langst…

wat niet beweegt ademt toch in het zwartste blauw ligt een opening niet groter dan een zucht klank blijft hangen aan het bot van het idee en daarbinnen: een gloed zonder richting zonder naam…

Als alle leven om mij Heen is opgehouden te bestaan, Mensen en vrijwel alle dieren Hun leven hebben opgegeven, Ben ik alleen nog, in deze Zwarte nacht, waarin alle licht Gestorven is - Alleen het gekwetter van Scholeksters omgeeft mij nog, Zij laten mij niet alleen En blijven bij mij, Leiden mij door Het zwartst van de nacht…

Eerst denk je dat je alles hebt gehad - Het kan toch zwarter dan het zwartste gat.…

Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Je hebt mijn zwartste gal gekneed tot een rif van bloedkoraal genezen van de slangenbeet vloeit mijn tegengif royaal elke zee om te verdrinken verdampt in onze beker blijf op twee gedachten hinken verenigd zijn we zeker.…

Met je levendige verschijning Versterkt door je sprankelende hart Zorg je altijd voor deining Verdrijf je zelfs ’t zwartste zwart Met je prachtig blauwe ogen En die heerlijk stralende lach Ben je mooier dan 1000 regenbogen Tien zomers in één dag…

een vraag naar schuld in zwarter dan het zwartste zwart van schuldgevoel gehuld.…

De kinderen zijn toegewezen geheel buiten mijn invloedssfeer ik heb het vonnis net gelezen de levenszin is nergens meer geplet onder het zwartste spansel bleekt de blauwe lucht bedreigend begrijp dat ik mijzelf verkwansel nu mijn thuisfront is onteigend nog eenmaal klim ik naar mijn zolder op zoek naar laatste kerstening mijn kop loopt…

Niet naar veel te jagen, Stil zijn kruis te dragen In des Heren kracht: Dát doet starren stralen In de zwartste nacht, Dát een hemel dalen, Waar de vrede lacht! Vader van genade! Sla mij vriendlijk gade, Sterk mij tot mijn plicht! Naar des Levens kusten Zij mijn voet gericht, Tot ik uit mag rusten In uw Sabbatslicht!…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

stiller dan de diepste stilte kouder dan de ijzigste kilte eenzamer dan ooit meer verlangen deed ik nooit warmer dan de heetste zomer sensueler dan de slaperigste dromer liefdevoller dan het kleinste kind kleuriger dan het fleurigste lint waardevoller dan de mooiste schat dieper dan de zwartste kat echter dan de grootste waarheid wanneer…

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

Ben verdwaald tussen Dolers en Orken Vannacht - het Landschap dat Tolkien Louter in gedachten Tot leven bracht - Jij bent bij mij En ik leid jou Door het zwartste Van de nacht Naar het oudste Huis op deze Midden-Aarde, waar ik Eeuwen geleden Nog woonde - En wijs je op De grote zolder Van mijn ouderlijk Huis het landschap…

Glimlach ik traag En antwoord dan: Ik ben vrij Ik ben de felste ster In de donkere lucht Ik ben de begeerde hoop Waar ieder naar zucht Ik ben de bergpiek Niemand die mij raakt Ik ben de zwartste pijn In heel m’n naakt Ik ben de heldere visie In mijn donker denken Ik ben de zoetste droom In mijn gedenken Ik ben mijn…

ze zag hoe schaamte de lakens bedekte met een bleke blos alsof haar buik nooit zou baren en enkel prooi werd van de zwartste nacht al wat ze kon zien, de woorden te klein, werd wind en vreemd uitgespreid zonder bedaren en op het harde gras, waar geen mens meer keek, brak elke maan in het schommelen, stil de zonde bevroor in het boomzwijgen…

zijn ogen tintelen maar achter die tinteling sluimeren de schaduwen die zijn aanzien bedreigen als uitgestelde regen elke vertraagde bui grift nieuwe rimpels in zijn verweerde gezicht toch blijft zijn mond meestal luchtig gebogen schildert hij de zwartste letters nog altijd zo licht mogelijk talloze grijze nuances weven zijn verhaal…

Kat in zwartste lijden, ontspringt uit haarzelf, garen spinnen uit haar negen levens. Uit: 'De kat maakt rare sprongen ' Pama.…

We zitten in een grote kring, ontvangen Zijn verzoening, Hij weet van onze zwartste nacht en wat niet lukt uit eigen kracht heeft Hij voor ons volbracht.…

Helder het zwartst. Onttrekt zich in verte aan verte onttrekt zich in vlakte. Water onder water luistert niet. Likt niets los. ------------------------------ uit: 'Botshol', 1980.…

Juli schenkt geen vergiffenis Juli is bedorven door het gemis van twee hemelse meiden in die helmaand gestorven Juli is niet het begin van de zomer Juli is koud en barbaars Weg in mij de dromer Vertrapt door de zwartste laars van zelfhaat en schuld Maar juli gaf jouw bevrijdende schoonheid die aan mij onthult gelukzalige vervullende vrijheid…

In het zwartste duister. In het lief en in leed. De hoge prijs te willen betalen van ongevraagd in leven zijn. Offers te willen brengen. Elke dag opnieuw.…

heel dit leven is een pogen iets te stamelen iets te schrijven in simpele taal over drijvende wolken blauwe rivieren in slapende verten alles is te hoog gegrepen heel dit leven is een pogen iets te verstaan van de vrees iets te begrijpen van stemmen die verdwijnen het zwartste van de nacht alles is te hoog gegrepen heel dit…

geestdrift Bekeek de schilderingen in je huid de ring door je onderlip je handen waren zo koud dat ik hen zachtjes masseerde een vuist maakte van je hand en draaide op de gewrichtjes in de pols, je wist wie ik was een stem in het duister die je troostte met dat alles voorbijging, waarop jij nog eenzamer dan de verste sterren in het zwartste…

Maar ga nu mee, bekijk de lelijkheid, mijn zwartste angst en onredelijkheid. Ik laat jou zien waar die zijn geboren, vertel daar ook wat niemand wil horen. Ga mee zodat jij ook de zijde kent die pijnlijk is, jou niet zal bekoren, geef dan pas aan of jij er voor mij bent.…

Om licht te brengen en wat vrede te midden van de zwartste haat verscheen een Kind vannacht, ja heden, maar in armoedig feestgewaad. Hoe goed zou't zijn nu maar te zwijgen al is ook ons geloof zo klein; We mogen hopen dat we krijgen een beetje vrede, vreugde rijgen aan 't snoer van leed en erge pijn en even ook gelukkig zijn.…