Alle inzendingen over hinderlagen

Mijn ogen lichten smaragdgroen in het licht van de volle maan De zwarte haren veranderen in een donkerblauwe vacht Grazend met wit omlijnde Bambi ogen niets vermoedend van aanwezigheid Afzettend door ruisende bladeren jammerlijk geluid na een korte sprint Ik sla klauwen in haar zij en hals bijt de tanden diep in haar strot Wervels kraken…

In een hinderlaag,om ons heen de angst,met mij in het midden, labyrint met een denkbeeldige lijn, doodstil en algemeen, moet een andere weg te vinden zijn, verging de wereld niet toen ik sliep, een paradigma van de gebroken schijn, die emotie even los te laten, tot een aangeboren moed mij riep, de essentie een nieuw tijd, de strijd met…

.´ ´Je hebt de voegen bijgewerkt, laag voor laag geredigeerd naar eigen werk, je hebt geleerd het masker van het ongeloof te laten zakken om deze hinderlaag te ontmaskeren en de angsten op heterdaad te betrappen. "De angst en de dood zijn tweelingbroers, de eerste kun je vermijden, de andere niet. " Homerus.…

Ze zijn het zat, die wetten, regelingen, En trokken op de trekker naar Den Haag, En troffen zij daar soms een hinderlaag, Dan namen ze het strand bij Scheveningen. Politici, belust het woord te voeren, Die hielden allemaal ineens van boeren.…

Het is de hinderlaag van de verlaging…

In mezelf op zoek naar zin trek ik uit mijn duister traag wiegend tussen hoog en laag mijn verwarring als de spin die verloren in een vraag zonder einde of begin zichzelf voelt gevangen in zijn vergeefse hinderlaag tot de stille vleugelslag van een vlinder binnendringt in het raadsel van het rag en het sidderende dier tussen zijn…

Toen ze ons niet zagen die nacht bedroefd en aan onszelf kwijt de deur met bloed beslagen de dood een gang vol geur en hinderlagen toen vuur en wind zich schaarden om onze afgedwaalde roep weken wij af van het bestaande af van onze roep. Vielen samen, raakten aan wat hangen bleef.…

zwaar en traag buigt de stilte door het taaie stroperige onvermogen neemt ons in de tang de tijd zuigt minuten uit verzengende uren zwermen muggen leggen strijdend hinderlagen klaar ze heeft ons beet de witte woestijnzon onze schrale harten wachten op een groene boom wellicht volgt de zangvogel die de zware trage stilte…

altijd hetzelfde liedje de belichaming van leegte zoals ondergaande zon aan de randen van sneeuwval met van die roze luchten die neigen naar okerkleurig ons werd verzocht vertrouwelijk te houden niet te zingen tijdens de hoogmis want stel je voor het scherm op zwart cyberaanval, een refrein, couplet ik liep weer in een hinderlaag…

Niet voor lang, reeds tikken, zwichten de minuten op de blaren van getuigen in ruisende hinderlaag.…

de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door, de minnares incarneert in de moeder van zijn kind de katten in een hinderlaag…

Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen. Klokken zullen niet trager tikken gaan, maar ikzelf zal wat minder jachten, en pogen vaker stil te staan.…

pak het, om te schieten, zei hij en dat we sterren worden, wij de dagen zijn als nachten donker want in rook ligt onze hinderlaag waarin ik langs de dakrand wacht, mijn handen rond kaliber zeven en nu de ochtend wakker knalt ben jij niet op het dak, ik ren met tangoslagen naar je loopgraaf elke straathoek is een keerpunt…

Opbouwwerk zegt Minister Middelkoop dekt niet voldoende realiteit of/of kijken vertekent onze beelden we zijn vechtmissie tegelijkertijd Doe recht aan spanning rouw en verdriet van geliefden familie en bekenden van hen die daar hun hachie wagen geen stap vrij kunnen verzetten bij al maar mijnen en hinderlagen Daar zijn nu inmiddels sprekend…

minuten verdwalen Tijd kan de wreedste wonden helen daar waar de beste medicijnen falen Tijd kan me eindeloos boeien, Je kunt het niet terugdraaien, Het is onmogelijk uit te roeien, Maar 't kan wel twijfel zaaien, Tijd is iets onvoorspelbaar, Soms heel snel, soms tergend traag Ze neemt iedereen tot haar gijzelaar Tijd is een onontkoombare hinderlaag…

Bloemkool is niet te betalen aardbeien zijn klompjes goud maar vandaag ga ik ze halen omdat ik er zo van houd 'beter duur dan niet te krijgen' de bekende hinderlaag om van liefde maar te zwijgen: die gaat immers door de maag ergens moet ik op besparen dán maar geen vakantiereis minder kapper voor mijn haren en geen lot, dus ook geen…

De deur trilt in de lijst Het raam waait dicht Het scharnier kraakt Alhoewel de adder waakt Over mijn nest in een triest licht Is er niets dat op gevaar wijst Een reus kruipt uit een lage mist Nadert als een vijand van beton Een hinderlaag, bedrog, een list Waar ik niet voorbij of rond kon Sneller dan mijn schrik Klim ik in een eik…

Ik had me aan haar spinrokken geprikt Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen Het was bij mijn geboorte voorbeschikt Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens En prinsen woonden in ivoren torens Ik leek wel in een hinderlaag gelokt…

beste maat die hij dagelijks tweedubbel ziet de enige die nog met hem praat he makkertje zullen we samen tot de bodem gaan dan maar jij bent mijn enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten af achter het stuur de lantaarnpaal stond als hinderlaag…

rots, ruw en onbehouwen, in woestenij en diep geloof door dorpen van een goegemeente langs wegen, aders met een ziel verhard met eerlijke gesteenten van volle waarheid, vast, stabiel helaas, soms wordt het bermbrandlopen of daagt een onverhoedse kuil die men dan nillens moet bekopen met omwegen, valsplat en vuil of erger, diep in hinderlagen…

hersendood m’n dochter (15) loopt op alle dagen m’n schoonmoeder probeert me te behagen ze klimt, in negligé gehuld, op schoot m’n zoon doet alles wat de Heer verbood ik word door vrouw en kinderen geslagen collega’s zijn aan stoelpoten gaan zagen de dure auto is verfomfaaid schroot de maaltijd is een homp genadebrood het levenspad kent louter hinderlagen…

Van alle oorlogen elk slagveld, de hinderlagen, scherpschutters. Door dralend stof van getroffen wijken, staren holle kinderogen. De strijd trekt helder aan ons oog voorbij, desgewenst in slow motion of uitzending gemist, maar de beelden raken ons steeds minder. Artsen klagen dat de hulp faalt wegens groot gebrek aan middelen.…

bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder Aurillac In de spelonken van de Périgord In grotten van Dordogne en Cahors Waan ik mij even mens van 't oudste ras En stel mij voor hoe bang de jager was Gevangen tussen hinderlaag…

Een revolutie in klad legt hinderlagen tegenspraak verwikkeld in het tumult van pleinen en straten Een stad onder bewind van symbolen slentert hortend in een kleurig geloof, een wadende tocht van Spaanse totems, witte kappen,zwarte vegen, snel driftig neergeschreven; een hang om eeuwig in verzet voort te leven.…

Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

ik wandel onbekommerd door Den Haag genietend van door tijd vergeten straten de zon loopt mee, ik voel me uitgelaten bij thuiskomst echter wacht een heuse plaag o nee, niet weer, een nare geur, nog vaag verdringt de goede bui, in alle staten aanschouw ik de onthutsende plakkaten ik trapte in zo’n hondse hinderlaag ik grijp m’n schoen, ontwaar…

Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen, in haar hinderlaag want ik word een mikpunt in de luwe stilte. Voorbarig samenkrimpen, een mooie dood verwachten. Komt zij dan om me te begeren? In deze lege stad? Ze was nog gaaf toen ze een laatste blik schonk. Ik fluisterde opgewonden. Schemer. Wat verkiest ze?…

Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen, in haar hinderlaag want ik word een mikpunt in de luwe stilte. Voorbarig samenkrimpen, een mooie dood verwachten. Komt zij dan om me te begeren? In deze lege stad? Ze was nog gaaf toen ze een laatste blik schonk. Ik fluisterde opgewonden.…

vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen Propjes als hulzen in mijn zak Een tank met rupsbanden van rubber Made in Taiwan Ratelt over het hoogpolig tapijt Een straaljager scheert over de vaas Een vleugel klieft de tulp Maar in een hinderlaag…

Het leger kwam onverwachts door de moerassen ons verrassen afvalligheid bestraffen maar bij Jipsinghuizen in 1665 hadden we hinderlagen de bisschop werd verslagen de balkenweg ging in brand één-nul voor Nederland.…