Netgedichten

netgedicht (nr. 65.079):

De doden zwijgen niet

Van alle oorlogen elk slagveld,
de hinderlagen, scherpschutters.
Door dralend stof van getroffen
wijken, staren holle kinderogen.

De strijd trekt helder aan ons
oog voorbij, desgewenst in slow
motion of uitzending gemist, maar
de beelden raken ons steeds minder.
Artsen klagen dat de hulp faalt
wegens groot gebrek aan middelen.

Mannen en vrouwen in stijve
pakken bestijgen daarna de
hoogste trappen, uit het puin
herrezen.
Dansend om de vetste koek,
het vredesakkoord, over wie
wat heeft gedaan en moet betalen.

De machtigen bewegen slechts hun
mond. Maar de doden zwijgen niet,
ze zwijgen dat het anders moet.