Alle inzendingen over immer aanwezig

Ik dacht 1 Lijn te trekken De constante, immer aanwezig Ik ben er 8ter Gekomen Taal leeft, verandert Steeds weer Bushokje, ook wel Abri genoemd Lijn 25 rijdt/leidt Mij direct naar huis Lijn 6 volgt Een omweg Over rails die Er toch al lagen Morgen pak ik Toch maar de fiets…

op hoge poten verlaten herinnering en verwachting de werkelijkheid mijn troebele, immer aanwezigen verdringen elkaar buitelend in de coulissen klaar om me naar alweer een ander doolhof te leiden om beurten klaren ze de klus vergelijking en voorstelling staan te trappelen en werpen zich in de strijd met zwier leiden ze me om de tuin de niet gekende…

langzaam dromerig wegzinken de helse nevel, immer aanwezig ligt, geheel aards,op de loer hij kent geen generaal pardon of geeft mij meer eer dan jou nee, het is het onvoorspelbaar lot dat als enige wikt onder de zon vaak zo zot doch menigmaal bot…

Die het huilen van de ziel kan verstaan van het immer aanwezige kind. Een golf die niet neerziet op wat het eerder achterliet. Maar met zijn water naar de bron kan gaan om opnieuw de zee van het heden te betreden. Een droom die het wint van het water in de wind. Een rietstengel die buigend bijna barst en toch steeds wint.…

de korenvelden ruik ik de zwoele zomerlucht gedragen door het Brabants land, over zandpaden, tot stof geworden en wilde bloemen aan elke kant waar het kruid van sint jan nog steeds ongewild getuigt van een natuurlijke orde ik ontwaar in de nabije verte stram en fier de toren met de knop al eeuwen wakend over Roois gebied alware God immer…

rituelen behartigen zijn houvast als bevestiging van de dag en avond het is zijn spel waar schaduwen niet lijken te bestaan en hindernissen ontweken worden door de onmacht van het zien toon mij dan jouw huilen, jouw lachen jouw honger schreeuw ik hem toe jouw spreken, jouw stem of de grootte van jouw wereld laat me zien waarom…

Als mensheid helaas heb- ben wij te vaak onenigheid grote verschillen van mening mogen er zijn als wij die verschillen maar respecteren normaal gesproken pratend, komen wij eruit In de menselijke denkwij- ze zitten wezenlijk verschillen zal immer zo zijn...…

onbeschreven blad bedwelmd maar immer wat ik had kom ik nimmer overstegen onbegrepen en niet gewenst aanwezig het bestaat !…

omdat ik me in je daden niet langer kon weervinden sloot ik me van je af tot ik ging inzien dat jij het was die me toefluisterde mijn instinct niet te negeren een gift van jou die voel en vertrouwen liefde terug in mijn leven bracht…

langzaam lopend door lange straten heeft niemand het in de gaten hoe tranen over zijn wangen stromen waar geen eind aan lijkt te komen nog immer doolt hij door de straten nooit heeft niemand dit in de gaten…

ruimte, leegte vullend als het landschap van je verbeelding ruimte, geruisloos aanwezig tikt het voort in de vriendschap ruimte, plotseling verstikt gevoelloos gevuld belemmert de groei ruimte, meer ruimte voor en met elkaar de liefde blijft immers…

Door storm en bij onweer zag ik jouw gezicht zag ik immer het beeld dat bewaard bleef achter mijn netvliezen en wat niet zou worden gewist, maar altijd aanwezig steunend en diep liefdevol vooral vredig, vrede met alles; anderen respecterend, vol respect voor mij.…

Vecht mijn aanwezigheid aan, Kan me niet schelen Ik geef je naam niet vrij Voor vast en zeker Geef ik om jou !…

alle schreden zijn versteend en toch vind je me steeds weer ineengedoken onder tafel wanneer je droge, koude mond het niet meer alleen kon halen je armen zo geluidloos zwaar toen ik ging schuilen achter naakte wind en nauwelijks beslagen ramen vele volle manen hebben mijn schaduw zwijgend beweend want ik hoor nog elke stap…

de zachte lenigheid van jouw tong en lippen blijft zich tonen en voelt als aanwezigheid!…

hèt moment is nu waarin mijn heelal aanwezig is…

Morgen zou je jarig zijn morgen zou ik bellen, de kaart zou allang gepost zijn, omdat die er op je verjaardag zou zijn, je zou pronken met mijn gestuurde kaart, je zou trots zijn, morgen, zou je jarig zijn, maar je telefoon is afgesloten, je brievenbus behoort een ander, de postzegel is op een andere kaart gegaan omdat jij, het daagse…

Japans bedrijf failliet er overlijden tegenwoordig steeds vaker mensen waarvan ik dacht dat ze al dood waren komt dit ooit nog goed het is vandaag later dan het gisteren was, er valt een stukje ruimte tussen twee tijdperken, zeg maar dolenderwijs ter plekke een gedicht als tijdmachine best wel een dingetje eigenlijk hoewel, aanwezigheid…

In de stilte in herinneringen in woorden in die andere taal. Bij mij om me te beschermen dicht tegen je aan en ik na al die tijd toch huil.…

verberg u niet achter de wolken van de winter ik bespeur immers uw parfum tussen de takken van de tijd smaak uw aanwezigheid op de lippen van mijn ziel de huid van mijn hart tintelt onder de ruis van uw adem u bent er heeft mijn wakker-zijn u niet aanbeden vastgelegd in dit gedicht L.Steenberghs…

waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

(Het 0-nummer (II)) Zeer frugaal en erg sober dus spaarzaam Bovendien succes Hoewel het indigo- blauw alle kleuren o- verklast blijft ten allen tijde, tijd het gevaar dat echt nooit zal stoppen…

zijn patiënten als het hoogste goed hun waardigheid immer bewaard zijn vertrouwen onaangetast hij zal niet ontwaken...…

Als ik ooit ga wat ooit zal moeten dan hoop ik ze ooit weer terug te zien te begroeten Opa Moeder en zelfs pa iedereen die ik heb gemist Ook zij die ooit zorgden voor wondjes al onze fouten zijn dan immers weggewist maar alleen dan dan alleen als zij er ook zijn als hun aanwezigheid ook zeker is die van al mijn ooit gewezen hondjes…

En opzij en voorbij de avond die daar hangt in strepen heb ik toen, met gretige handen gegrepen naar Uw, tot glanzend licht geslepen, aanwezigheid in mij.…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…

Je bent niet hier, nee nooit geweest, maar in mijn hart altijd aanwezig, mis ik je nu het allermeest, ben ik alsmaar met je bezig....…

de kamerhoeken, het web waarin de glinstering van tranen zich edelstenen waanden, alhoewel ik in het heden al voorgoed vertrokken ben, in dat bed hoeft de tijd mij niet te zoeken, op de spiegels van het verleden hangen nog de druppels wasem van mijn stem, één goede schoonmaakbeurt en de ruimte is weer vrij van resten of sporen aanwezigheid…

Ze zijn er je beseft het niet ze zijn er soms ben je ze kwijt in gedachten ik mis je zo stil in tijd voelen en falen zinvol zacht gerijpt gebroken dwaas mens verworden in lach krijtwit geschokt rampspoed achterhaald.…

gezondheid, levensvreugde vergezellen haar dobbergedachten bij het gewemel van banden uit diepe waarden troost knielt aan haar voeten ze verbergt een stille traan en droogt ze weer door ontroering op het moeilijke pad van ‘t leven leent zij nieuwe kracht door het licht der maan van grootsheid het eigen uitzicht blijft bij hoop schijnt…