Alle inzendingen over jouw hemel

Er moet een uitweg zijn Een uitweg De bullshit wil ik kwijt De bullshit Het lijkt alleen maar donker Alleen maar Rijk mij je hand Je hand Toon mij je kracht Toon mij Samen Opnieuw Een wolkenloze hemel Jouw hemel Mijn hemel Onze hemel - Oh Mijn hemel…

Stilaan wordt het donker, vingers wijzen jouw hemel aan Dichterbij vormen briketten glinsteringen van ons bestaan De barbeque dooft, mijn schat laten we toch slapen gaan...…

heb ingezoomd op je lach van zacht naar volle kracht in aanzet tot ontplooien laat je iedereen ontdooien straalt met ogen maakt affiniteit met blijheid in ons hart in delen open je de geest met charmante vrolijkheid deze foto geeft een stukje van jouw hemel prijs…

ik zit en wacht op de woorden die niet altijd vanzelf komen jouw herinnering blijft echter als een waterval  mij verkwikken de jaren draaien door en door vergeten wil en wordt jij niet dankzij de woorden die jij reikt door ons jouw hemel te openen…

ik weet dat mijn tranen niet vallen zie ze gaan in stromen verdampend tot dromen mistige wolken die emoties vertolken van vorm en kleur steeds verschieten hun buien hozen gevoelens gieten op stormachtige winden die neerslaand de luwte vinden geschoond weer stijgen om uiteindelijk klaring te krijgen oplossend in kou van jouw hemels…

deel je strandlaken met een eigenwijze heer deel de zon met me en de liefde bederf het gevoel of geef er aan toe ik kan niet wachten en rol mijn passie voor je uit geef jouw hemel of open mijn hel ik kan niet verbleken mijn soep is rijk gevuld…

vogels vliegen voorbij in een liefdevolle lucht laten ze mijn adem wiegen als een kalme zee hun zilveren vlucht neemt mijn verdriet om liefde mee wie zou niet geloven in de hemel die ze beloven ach, kijk toch goed zie je dan niet in jouw hemelse ruimte vliegen deze vogels niet…

Jouw hemel als mijn, hel te maken of iets wat, lijkt op dromen of de merries van de nacht kan zijn. Jij ben degene die niet ziet, ik geef me over, aan jouw angsten voor het donker red mij niet.…

Ik zag een hemel waar jouw ogen waren. Ik zag jouw hemel en jij zag de mijne; ze zouden beide vol met sterren staan boven de bergen die al eeuwen vragen of steen ook transparant kan zijn.…

Laat mij maar dwalen in jouw hemelse nacht. Steeds dichter bij jou.…

jij groeide kaarsrecht naar de hemel twee zijtakken als oogst van leven samen delen ik stond in dezelfde grond tot de zon ons vond maar botte uit in breedtegroei zonder snoei jouw hemel kon ik niet bereiken wilde bij de aarde blijven haar omarmen en mezelf warmen aan het tijdelijk moment zo rechtlijnig was je pad dat…

in helder zicht rijpte de maan in gelig licht tot vol ik zag je gaan je flitste niet maar nam het pad dat je te lopen had naar jouw idee ik wilde met je mee maar in het laatste kneepje van je hand verbrak je onze aardse band voor mij ben je een ster jouw hemel is nog ver ik kon je volgen zag je gaan voorbij de volle maan…

Zou wensen in jouw hart waar je slaapt en droomt een zingend leven dansend misschien jouw stem horen terugkeren, hoop bewerend zal weer de grond omspitten de zolder opruimen, het jaar afserveren een nieuw huis inschrijven de bomen laten groeien naar jouw hemel, de zoete stem die naar mij roept, telkens een stapje dichterbij het nieuwe…

Natuurlijk wil ik je beter leren kennen, hemel ontdekken. Die eeuwige zelfs, waarover alle wijzen en grijzen spreken. Waar alle dichters en denkers over zingen en dan blij sterven. Jouw hemel ken ik als eindeloze liefde voor jou en ieder. Ik heb je gezien, gevoeld en zelfs genoten, ik weet dit eeuwig.…

Raakt door nevels heen Jouw hemelse tranen Er beginnen weer nieuwe, zachte dagen…

hey man, je weet toch, ik verkoop mijn huid voor duur sta niet in mijn smoel ik show je m'n pipa opdat je weet wat ik voel en dat is zuur want ik belazer de boel jij staat mij niet aan ik schiet een gaatje in je hoofd en ik laat je gaan, naar jouw hemel zoals beloofd ik ben niet echt haatdragend, maar zo af en toe schiet ik gaarne…

ik heb alle zonnen aan jouw hemel zien schijnen waar ze ook plotseling verdwijnen in een opkomende bui nog lach je maar de eerste schaduw is verschenen licht bewolkt is je blik in een nog onvoorspelbaar gezicht dat nu langzaam donkert in een stemming van afwezig zijn versluierd voelen wij de levenspijn steeds nader komen…

Je staat op uit jouw stilte in de benauwde binnenkamer uit het wankele sterfbed je draagt de modieuze jurk van jouw hemelse moeder de buitendeur is een wereld ver van de zwarte lakens de twijfel die je hebt getekend op de muren zonder behang onzichtbaar blijf je in jouw verborgen wereld toen je nog kind was en speelde heb je…

hemelse huid ontroostbaar zullen zijn…

Voor Hilly Nicolay Stil en zuiver uit de zachtheid van een bloemenkraag ontloken lok jij de vlinderende dag van ver Waar het nectar op romige lippen glinstert verzadig jij als hongerende harten zich in jouw tuin op bladgoud neer vleien Engelenhart en edelsmid bewonen jouw hemelse gedachten en toveren het onoverwinnelijk…

Voor de tijd verloren ging, schommelde jij op de zelfgesponnen wind Blootsvoets ontvouwden zich duizend sterren op het gezicht van het kind Hoger, steeds hoger kriebelden jouw tenen de pasgeboren nacht Suikerzoete wolken glimlachten vertederd om jouw hemelse lach Eindeloos zoefde de maan mee langs jouw wapperende haren…

op de dag der liefde bedekten dromen jou rozenblaadjes op je mondje ging jij slapen, je was moe in jouw hemels ledikantje beide blauwe oogjes toe begon de reis naar vage verten waar niemand ons van had verteld knuistjes samen al gevouwen jaren op een hand geteld was je klaar om dag te zeggen een gebedje voor jou kleine meid -------…

zwarte horizonnen mijn sombere blos opent geen lentewegen ik knip geen lintjes van de volmondige maan: In vragen blijf ik wonen, zonder antwoord of postzegel voor de onzichtbare brief die ik je nooit heb gezonden; Wolkenbede neem mijn handen uit droeve zachtheid van jouw hemelse zee neem uit angst jouw witte zakdoek mee naar een land dat…

hemel lonken onderwijl van aards noch werelds wijken Elk woord zal te veel zijn of zo lijken want hoe mooi ook letters kunnen pronken jouw schoonheid schuilt in het blanco blad.…

Of is het jouw tederheid, die mij het meeste raakt. Ik krijg jou niet uit mijn hoofd, want ik denk aan je, iedere minuut van de dag. En er is niemand die mij gelooft, als ik ze vertel over jouw hemelse lach. Zal ik luisteren naar de stem, die mij zegt jou nooit meer te laten gaan.…

Je sluit je blik en begeert het licht, jouw tranen waardig. Zachte lippen beroeren je nog een keer, wanneer de tijd je loslaat. Verstild glijdt er een witte schaduw over jouw bleke wang. Samen met een engel draag ik je naar jouw uitverkoren land.…

Dat constante ritme hoor ik, voel ik en maakt woorden die me wekken – ik luister naar jouw stem, kies door de pijn heen een rivier te worden, op weg naar grotere wateren, naar het klooster van de zee, mijn ziel, die mijn zon is, onder jouw hemel. Jouw hartslag bezielt dag, warmt mij op onder jouw lach. Jij bent niet hem.…

hemel, in jouw hel daar wil ik je toebehoren…

Voortgedreven door nachtelijke stromen zweef ik door de lucht langzaam naar jou om je te bezoeken tijdens een van jouw dromen. Het maanlicht verlicht jouw lichaam, sierlijk gevleid in diepe rust. Ik hoor je zachtjes ademen, mijn aanwezigheid voel je onbewust. Ik aanschouw je stilletjes, weer door jouw hemelse schoonheid verrast.…

waarom doe je me pijn ik wil niet anders tegen jou zijn. is mezelf zijn niet genoeg? ik wil niet naar de kroeg. zoals jij, jij bent anders dan ik. jij past niet bij mij. ik kan er niet meer tegen. op hoop van zegen, dat jij verder een gelukkig leven leidt zonder mij. het spijt me, je moet verder zonder mij: dat is beter voor ons allebei!…