Alle inzendingen over kapers

Op de pier die als een wichelroede de zee inloopt, links restaurant rechts piratenclub kom ik je tegen stevig, koude handen, compact Je lacht als je me hoort over jou De gecomprimeerde loop, die jij als compliment opvat en wij we kijken naar buiten hoe mist verderop de golfslag bedekt We vervolgens in elkaars ogen opengaan en verdwijnen…

Een mooie vrouw heb je zelden voor jezelf alleen g-sus wat ben je mooi zo lief, lekker, teder en spontaan aanwinst voor een ieder kapers aan de kust zo ongerust blijf je bij me verleiding is groot wees sterk en laat me niet in de steek…

altijd zijn er kapers op je kust ze haken naar je schatten kapteinen in hun roversstaat het recht om alles van je ongestraft te jatten ze blauwbaarden met mooie woorden ja jij was het die hen bekoorden nu galei je als een boef gezeten op het laagste roef geketend tot de haak je weer behoeft…

laat is het, in de nacht op zijn vertrouwde bankje versleten midden in het park waar hij eenzaam wacht op dat kleine krakend plankje in gedachten bij zijn oude bark zijn baard is rafelig wit ter onderstreping van zijn gelaat door weer en wind verweerd met tanden zwart als git donkere grijns om wat komen gaat na een leven dat hem alles heeft…

ik heb mijn armen vol dromen naar het water gedragen en laten varen voor de kaper die ze vindt geen vogel zal ze najagen geen mens zal ze horen alleen de mooiste wens ligt diep in mij bewaard en zal pas vervliegen wanneer warme armen liefde wiegen…

Als je kust schep je kunstig een stukje kust, van jou en mij Geen kaper bereikt veilig mijn monding jouw zeebrand heerst, gloeit op mijn lippen Als wij in zee gaan blijven onze monden dan verankert, onze lippen onuitgeblust? Weet, dat als je kust, zonder zee geen kus(t) bestaat.…

zie toch hoe fraai zij glooit maar als gehaaide kaper zand in de ogen strooit van waker en slaper hoor toch ‘t woeste grommen schuim koppen metershoog de rug weerbarstig krommen klokken luiden droog meeuwen krijsen zonverloren vluchten voor de overvloed en zij verslindt de sporen van menig voet en goed…

En bij het warmen van de dag dan volgt een lome rust geen fluiten tjilpen kwinkelieren geen kapers op de kust.…

De wereld is in rep en roer Hij kraakt aan alle randen De krakers lagen op de loer En breken nu de wanden De aarde is op zijn retour De bol begint te stranden Een kaper lijkt er aan het roer Geeft hij het nog uit handen?…

ik ben de vogel in jouw kooi ik zit geketend ben jouw prooi ik heb geen vrijheid en geen rust jij bent de kaper op de kust in alle straten zwerft jouw naam jij bent de gluurder door het raam jij houdt mij vast in ijzeren greep jij kent het klappen van de zweep jij bent mijn dader en mijn angst wij halen adem maar…

verhaal toen je een gedicht schreef over het verdwaalde maanlicht boven zinloze planeten op het plafond van jouw geweten en het gedicht was als een brief niet aan mij of aan jezelf maar aan een vreemde die je lief had en wist dat je het meende onder het maanlicht van jouw gedicht dat in de onderwereld geen noodzaak had er waren geen kapers…

Want, er verschenen kapers op de kust en moeders die zich moeiden. De tederheid verging in lust en steelse tranen schroeiden.…

gelijk een Lorelei Hij neuriede het lied mee en bewoog daarbij zijn voet: 'al die willen ter kaperen varen.'…

Twee tuinen verder woedt het voorjaar en sluipen kapers door het donker. Ergens vechten nagels om een vacht. Gekrijs om kruimels liefde. Stukgebeten oren. De krolse oorlog van een voorjaarsnacht. Bijna vergeten hoe ik met dezelfde woede door het donker joeg, hoe jij nog valser dan een kat je nagels in drie harten sloeg.…

hoog in de linden klinkt een nieuw gefluit merels en lijsters hebben nestjongen gekregen en beschutten hun warm nestje zorgzaam tegen nachtelijke kapers die nog loeren op hun buit meikoningin werpt sierlijk haar rijke sluier uit…

bruid innig gekust ruzie nog gesust kapers op de kust geen nacht meer rust. 1979.…

hoog in de linden klinkt 'n nieuw gefluit merels en lijsters hebben nestjongen gekregen beschutten hun warm nestje zorgzaam tegen nachtelijke kapers die nog loeren op hun buit mei koningin werpt sierlijk je rijke sluier uit…

De meester-zanger verliest zijn theater, gaat met zingende zeelui naar de kust, reist op een zeilschip, dat eeuwen heeft gerust, als kaper over het wijde water. De ruige binken begaan een flater: voor een grote stomer galmen ze vol lust, maar verzuimen beroving onbewust. Orkaan raast, duwt hen voort met woest geklater.…

Valt er echter onverhoeds een hongerig oog op dat nog niet versnaperde, bloedig rood, dan kost dat haar het blozend hoofd en geeft de kaper, die de kop al rovend boog; een heerlijkheid die mijn betoog maar zo beschrijft: vol van fris en zuiver genot, dat het mieters door ieders open keelgat glijdt, kost hun geen stuiver uit de sparende…

dus over gisteren was overigens zeer bijzonder een dag vol zang en kleuren maar 't weerhoudt de hypochonder niet van somberheid en zeuren echt vrolijk oogt dit afscheid niet het is vol vuur en knallen er is gelach en ook verdriet soms overgaand in lallen wat morgen nog in het geheugen rust zal niet zo lang beklijven er verschijnen kapers…

En ik zucht want wou nou net iets knapperigs maar omringd door kanjers van kapers die ook happerig die turen met priemende kijkers misgunnend elkaar wie 't snelst en de eerste iets durven pikken zomaar nog dichter en dichter, wikken uit tas bikken, vlug slikken Ik voel me zo gierig als hen hun kwijnen en pijnen in hun schreeuw zijn mijn…

verbijsterende situaties onverwachte wendingen onvoorziene situaties hilarische dialogen soms ondoordringbaar als ravijnen woestijnen leegtes oerbossen regenwouden geen guerillero's lopend met wapens wapens met lopen weddend op wapenwed lopen drones jagend op torpedo's torpedoboot jagers jagend op kapers…

Kapers van mijn oase van rust. Langzaam drentel ik wat voort, in mijn zak een opoe Smith. Die is meestal al voor het schoolplein aan de beurt. De sensatie van wegspuitend zoet vocht, tegen je lippen, je mond, van een appel die zo heerlijk geurt.…

‘t Mastje te schrapen en kabels te scheren, Stuurman, de kapers vervloeken die stiel… ‘t Scheepje te teren en zeilen te smeren, Hale de duivel dan liever onz’ ziel… Wieglen de baren voor ons in de verte, Schoeners beladen met kostlijke buit, popelend danst in de zielzak ons herte, Stuurman, we jagen, de boegspriet vooruit!…

het is een dag uit de vrije hand auto’s met open kap draagbare radio’s jongens hebben pokerspel ingezet op gestifte lippen losse slippers geladen hoorngeschal claxons lokt feest flessen worden afgespoeld aan het strand een kus op de hete achterbank de hemel staat blauw groot onbedaarlijk in de nooit eindigende zee luidruchtige kapers…