Netgedichten

netgedicht (nr. 13.675):

kaper op rust

laat is het, in de nacht
op zijn vertrouwde bankje
versleten midden in het park
waar hij eenzaam wacht
op dat kleine krakend plankje
in gedachten bij zijn oude bark

zijn baard is rafelig wit
ter onderstreping van zijn gelaat
door weer en wind verweerd
met tanden zwart als git
donkere grijns om wat komen gaat
na een leven dat hem alles heeft geleerd

bonkige zeeman op drift
op het verlaten platteland
voelt de tand des tijds
zich opmaken voor de laatste toegift
geplant in zijn verrimpelde hand
weet hij dat hij zich niets verwijt

de rode ochtendzon treft
een uitgedoofde ruwe pijp
het pleit werd eindelijk beslecht
bedekt met winterse rijp