Alle inzendingen over kinderstem

roerloos, ik wil nu gaan vertellen van mezelf, wees stil mijn stem, in 't midden van dit land geboren, in vlaanderens wieg, daar kunt ge z'horen, al vliegend naar het blauw zo transparant als morgendauw - zij spint de fijnste wolken die het hoogst drijven en draven, nectar uit de oogst en 't zij zo en altijd zal het zijn mijn kinderstem…

Toen ik de avondtuin inliep vroeg zij: "Mam, moet ik je muts dan halen?". Mijn kind kon niet snappen dat ik erger dan balen zo misselijk van haar uitspraak werd, ondanks de breedkatoenen sjaal en mijn vieux-rose lentejasje van Chinees satijn. Katrijn, zei ik, hou op!…

Vanwege het betuttelend beleid Zal ook in ons land niets verhinderen Dat binnenkort de kleine kinderen Hun stem gebruiken in verkiezingstijd Geen kind heeft nog een reden om te zeuren Het mag voortaan één piepklein rondje kleuren…

Kinderstem Als vage gestalte in de vuurgloed van groen duister schemer het noodlot slaat hard toe door de donk're werkplaats zwart in zijn gloed waart de demonische godheid in het vuur van het lijden d'eenzame stem van het kind treft mij diep…

het brandmerk twee tellen roodgloeiend ijzer tegen de bange huid het gebogen lichaam bezegeld getekend een ijle kinderstem zingt van ver vuursteen vuursteen brand me toch niet zo…

Haar versje is heel kort want de inkt is bijna op en het potlood wordt door botte punt gestopt Als zij niet op papier kan dichten, dan gaat ze het maar zingen, met kinderstem rijmt zij berichten tot klanken van herinneringen…

Een kinderstem roept mij uit een donkere steeg en ik draai me om… nee, ik dwaal opnieuw af, geroepen door die kinderstem die me van kleur doet verschieten, niet meer van deze tijd, en ik jou onbedoeld opnieuw vol raak. De ereprijs die je liet groeien langs de weg zet mij in de wereld…

Een zachte kinderstem zwevend als een zoete wind waait door de beslotenheid van mijn bestaan speelt wreed met mijn mondigheid dropt vervoering in het moeras van volwassenheid in die vroege droom verlang ik naar kinderlijkheid dit gaat ons beiden aan…

Golven rennen over het lage land wolven komen van de bergen een kinderstem in de nacht bovenkomend in een wak tussen dromen en waken (boven aan welke kant?)…

het verdriet is niet te stelpen soms ze haalt het deksel van het verleden af ze reist terug naar zoekgeraakte mensen ze zweeft van herinnering naar herinnering beelden van geliefden varen stil voorbij een vage kinderstem op de achtergrond haar rite de passage brengt haar thuis…

Dan leeft en zweeft het heel de dag En speelt met bloem en plant; Dan klinkt bij wijle een vreemde lach Langs 't eenzaam heideland, Maar als de zon in 't Westen scheidt, En stervend nog een luister spreidt Van glansrijk avondrood - Dan klaagt een kinderstem, dan schreit Het Kindeke van de Dood.…

Jong als kinderstemmen reeds met de tongval van de ouderdom te kunnen zeggen: zie achter mij hoeveel ik al tot stof geleefd heb en hoeveel as zich ophoopt in mijn ogen en hoeveel stof en as mijn hand daarvan bevatten kan en samenbalt tot niets. en toch en desondanks wachten - onmatig - - want matigheid is zwakte - en nieuwe kleren kopen voor…

Van ver in huis klonk een kinderstem. Door het venster zag ik vogels scharrelend op de voederplank. De dooi zette ogenblikkelijk in.…

Leef je dag vandaag geniet je leven die zonnestraal het geluk dat nu naar je lacht geluiden die je aandacht vragen zang van vogels een kinderstem geniet van alle kleuren zo rijk nu om je heen gezaaid de streling van een zachte bries schoonheid die de natuur je biedt voor niets alleen je dank…

een kinderstem sprak de wereld toe niet meer te vechten - met haar sprekende ogen wist ze ieder mens te raken. haar mond was en is nog steeds stil omdat doden nu eenmaal niet praten. maar de klanken van dit meisje heeft iedereen diep ontroerd - met een pen kon zij precies omschrijven hoe harten werden ontnomen en ontvoerd.…

Vlaggen halfstok voetstappen omfloerste trom klokgelui twee slagen stilte stollende tijd ergens een houtduif een kinderstem teer groen aan de bomen dan - bevrijdend - het volkslied er is weer beweging bloemen en kransen leven gaat verder de draak wórdt verslagen…

In de stilte van het stil gebed klinkt spontaan een kinderstem wees welkom, denk, bid en spreek ik zacht: "Hallo klein meisje, kleine jongen, wees welkom er wordt ook voor jou nu gebeden, gezongen" en vanzelfsprekend ook voor de volwassenkinderen die zich in ieder mens blijven, blijvend bevinden!!…

Ik loop door verlaten land op zoek naar een tastbaar gebaar maar vind slechts fluistering tussen dwalend stof stilte verzwijgt hier vele jaren geduldig in dozen van karton nacht verraadt een kinderstem lachend, huilend wachtend tussen muren in deze laatste uren raap ik herinnering van duizend kinderdromen…

Afgemeerd lig ik hier de motor zwijgt voor wintermaanden Afgemeerd aan de oever van de rivier kabel aan de bolder Geen schipper durf ik naar de koers te vragen Geen boeking wordt er gedaan geen kinderstem geklets,roepen Geen kip....…

Wat gisteren gebeurde komt nu weer: de zon (of soms afwezigheid ervan), de weg die glanst in autolampen, de frisse kinderstem die hoop kan brengen. Wat gisteren gebeurde komt nu weer: het zoeken naar geluk, de moeheid en de traagheid, ook de klachten, naast dankbaarheid die alles kan verzachten.…

Rook vult plots het hemeldek Een rode gloed verlicht de stad Geschreeuw klinkt op, sirenes gaan De vlammen slaan een hittegat Gegil, gekrijs, een kinderstem Alleen op zeven hoog Sensatielust verdwijnt, een harteklem Plots mededoog Daar komt hij dan, de brandweerman Een helm en een leren pak Een ladder die gans reiken kan Tot boven aan…

vogels nog niet schreeuwden dromen speels bewogen en kinderen rode appels uit stoffige bomen toverden ik ging aan mijn huis voorbij zag mijn moeder door het raam en het glas dat ik had verbrijzeld met mijn kleine vuisten voor haar, lagen de scherven nog steeds op het gras in de achtertuin van het machteloze krijsen waar ik mijn kinderstem…

In ieder wezen schuilt een beul Houd deze goed onder de duim Graaf om hem heen een diepe geul Vol golven met geslagen schuim Houd hem aldus geheel in toom Word niet zoals uw folteraar Denk aan olijf- en wonderboom Aan Vredesduif en martelaar Bij't plegen van een massamoord Maakt niemand enig onderscheid Een kinderstem wordt niet gehoord…

speer daarin gestoken Een graf in een spelonk, ogen, gebroken Een Bijbelse historie naar verluidt In mij ontstaat een zeer vertrouwd geluid Zeer lange tijd was ik ervan verstoken Daar juicht een toon, daar klinkt een stem Die galmt door gans Jeruzalem Een heerlijk morgenlicht breekt aan De Zoon van God is opgestaan Ik hoor mijn kinderstem…

achter deuren van huizen opgestapeld in lagen van het theater voor de grijsgerijpte mens vullen vaak herinneringen de dagen of draagt het ademen nog een een lange levenswens waar de dag van heden nog wordt geëerd als een kinderstem galmend klinkt, koffie het oer Brabantse buurten smeert of getallen op ballen worden afgevinkt…

En dan papa, snoeihard geraakt door een snerpende kinderstem. En dan weer de vis, terugkerende haak uit vissenschubben. En dan plonst waanzinnige pijn in zacht zalvend water. En dan weer het kind, papa papa! visvrij visvrij!…

een moment ruste Dat ik Meneer Cactus was Drukker bovendien Dat ik sneller dan Ritsma was Ze had het niet gezien Dat ik een schilder was De regenboog inkleurde Dat ik de hoogste baas was En mijn zusje bekeurde Dat ik soms best rustig was En heel langzaam kon praten Dat ik fantasieloos was En dat ze me vergaten Er zit een kinderstem…

Met een zachte klem, ...Met een zachte klem, Dringen verward Kinderstem bij stem, ...Kinderstem bij stem Door tot mijn hart. Hoor, de moeder spreekt, ...Hoor de moeder spreekt! Is dit geen lied, Dat als honig leekt, ...Dat als honig leekt, Als bronnat vliet?…

Soms lag ik op mijn luiewammes op mijn balkon en zei een kinderstem ineens 'Pipo!', wat mijn somberheid doorbrak. De jongste reed op een plastikken tractor met aanhangwagen en ik vroeg hem vaak of hij al maïs, aardappelen en wortels van het weiland had gehaald, waarna hij dat bevestigde met een glimlach van hier tot Tokio.…

We hebben met oud zeer te maken geen zuchtje wind hoort windekind hier slaken ja zelfs een kinderstem kan haar niet raken zij zucht bij elke vlinder boven 't water van hemelhoge wolken; toen haar kater erg stout geweest was, bad zij noster pater en zei hem 'was het maar gaan regenen zie wat uw commentaar heeft losgemaakt een domme gans…