Alle inzendingen over klare taal

kleur klank en toon leg alles naast elkaar zoek verbinding tussen de rusteloze snippers je hoort zijn klare taal…

klare taal niet, ich komme!…

de taal gewoon zoals het moet leesbaar vooral geen hermetisch gesloten zinnen doch slechts de klare taal die het ontoegankelijke doet ontginnen... de dichter ploegt en trekt voren in een akker van taal de lezer echter neemt notitie en begrijpt het allemaal…

het jaargetijde bloost waar de vurige zon de einder kust de zilte golven doorklieven als een meditatie ontspanning waar adem lucht geeft in “klare taal” spreekt de zee geschiedenis óngepenseeld in een stijl dit doet mij denken aan dat jij jij bent je doet wat je moet doen in ieder seizoen……

Haar presentatie vond ik in de roos Zo ook haar stem en - ik beken het maar - Haar donkere, rebelse korte haar Haar zwangerschapsverlof leek eindeloos Maar nu brengt Annechien in klare taal Weer als vanouds haar 20.00 uur-journaal…

Bij klare hemel spreekt men klare taal: jeneverlucht, ze lallen allemaal.…

er slaapt een leugen in jouw hoofd hij laat zich niet tot waarheid wekken ik schud en roep word wakker nu kom spreek eens klare taal maar jij droomt verder en verwacht dat jouw verzinsel de eindstreep haalt…

Met mijn ogen dicht lees ik de braille van je huid Je woorden sturen mijn handen naar verlangen binnenin Mijn mond zinspeelt op je lippen Je lichaam spreekt klare taal In je verhaal mag ik het boek niet uit Almaar weer beginnen bij het begin…

ik ga door ochtendgrijs en voel de zachtheid van het land daar komt het licht de dag rolt uit in klare taal ik wacht totdat een enkel schaap nog blatend op de dijk met mij verwacht de najaarsnacht dan vang ik hier het laatste licht vanavond is de zomer ook van mij…

de dichter in gepeins verzonken vindt plots het woord waar hij naar zocht in puur geluk zowat verdronken raakt hij aan klare taal verknocht niets kan het lieflijk vers nog stuiten verwonderd kijkend door de ruiten ziet hij het kant en klaar gedicht zomaar gedrukt op haar gezicht…

Dit is het 100ste gedicht dat Indigesto hier mag publiceren, voor elkeen die malligheid met een glimlach weet te waarderen, in klare taal, met rijmschema a-a-b-b-a, ik noem ze gewoon "kolderdichten", welja, en geloof me, humor is de beste saus om het leven te assaisoneren ....…

Met verve sprak La Katja klare taal En gaf ons gul haar achterwerk cadeau U dacht vast: “Nou, vooruit Van Almelo Jouw billen moeten nu ook maar viraal Want die zijn zeker net zo’n lekker hapje.” Ik heb het overwogen … Nee hoor, grapje!…

De kille harde cijfers Van mijn geboortejaar Spreken klare taal Het leven is half klaar Staande op een splitsing Een keerpunt in mijn leven Kies ik voor onzekerheid Door alles op te geven Zal het zover komen Dat keuzes zijn gesteld Leef ik voor mijn dromen Of kies ik voor het geld Veel is toch vervlogen Door keuzes ooit gemaakt Hoe kon…

De vaste versvorm spint er garen bij Stek voor light verse, mét forum, klare taal Dus geen ‘Minerva’s uil’ noch ‘boreaal’…

schaduwrijk is de sobere kapel waar stilte vermenigvuldigt gedachten wachten op klare taal van duidend begrip zwijgzaamheid veredelt daar zonder te verworden tot klinkend goud in die ruimte van ondoordringbare leegte waar volheid als maar groeit berust ik in mijn lot mens als mens nietig, vergroot tot denkende zot…

woorden dienen zich aan organiek en documentloos met droge ogen en stille trom waarbij muren verblinden het huis zich zelden opent een nawee zich aandient niettemin, een nacht is geen synoniem voor rust wel aanvaardbaar als foto van een roerloos moment er ligt een krijtlijn van ochtend zichtbaar in klare taal…

ik geef je een hand ik raak je aan we kennen elkaar ik geef je een zoen ik beroer je wang we zijn vrienden ik geef je een kus 'k beroer je lippen we houden van elkaar in een simpel gebaar ligt een heel verhaal we spreken zonder woorden vaak heel klare taal…

ik hou van klare taal, die klatert helder en puur vol vernieuwende verfrissing als een bergriviertje. ik hou van mensen die deze taal klaar als een klontje, zonder rond de pot te keren of te draaien hanteren en mij daardoor zuivere koffie schenken waar nooit een tekeningetje bij hoeft.…

Als mijn woorden jou verstillen je raken diep van binnen in zinnen die beroeren met gevoelens heel intens Als ik je even vasthoud met een pakkende emotie in een innige omhelzing dan voel jij mijn stille wens Als mijn bedoeling overkomt in klare taal die niet verward dan vind jij in mijn zwarte inkt dat ik schrijf van hart tot hart…

Er komen hoge muren Te staan richting Kanaal Ontheemd en illegaal Krijg je het te verduren Je vlucht zal je bezuren Je vindt het een schandaal Er komen hoge muren Te staan richting Kanaal Men tracht nu bij te sturen Wat misging allemaal Men spreekt zelfs klare taal Weg met versperringsvuren Er komen hoge muren…

Een zwartgekleurd verleden Bekadert mijn bestaan als een donker kaft Van een zwaarlijvig boek Dat stoffig ergens uitrust Erbinnen dansen letters tot een mooi verhaal Illustraties als een meesterdoek Begeleiden klare taal Met gekleurde strepen Het is een feest daar in dat boek Het sprankelt dat het doet Maar elke letter hoewel zo blij…

geef mij maar klare taal en geen spagaten. Dat cryptisch werk is niet te pruimen, man surrealistisch ongerijmd gedoe met metaforen, wat een rataplan ik vind het niks en gaap en word zo moe. Die vrije verzen, ’t zijn net raadsels, echt ik vind dat prulwerk onbeschrijflijk slecht.…

taal naar eind verhaal...…

Hoor mijn welgemeende woorden mijn gebaren in klare taal laten ze jou mogen bekoren liefste voor mij ben jij speciaal. Zolang al wil ik je beminnen 't genot van strelende aanraking intens gevoel zo diep van binnen wellust in avondfluistering.…

achter haar rug om de details van haar hals parelmoeren schaduwteint met een ronde bel aan de lel van haar fraaigevormde oor zo even om dan eeuwig in haar ogen te blikken zonder naam, meisje in het raam een kind tot vrouw, zij smacht oliedik de verzuchting van elke man die haar ontmoet zijn hart beroerd door haar in zo weinig klare taal…

Buiten mijn moedertaal en die der nachtegalen wist ik naar diepe zin geen klare talen en vaak heb ik bedroefd naar ’t wonderboek gekeken waarin geschreven stond wat andere landen spreken.…

Er ligt een mooi evenwicht Een eigen, klare taal In het menselijk gelaat Die het gemoed lezen laat Achter een onderhuids web van spieren Zoals angst mond en oog openspert Een vrouw toont het nog wat meer Hoewel hun vetlaag alles weer effent De snelle opgetrokken wenkbrauw Een bijna onzichtbare groet Vertraagt als ze over de wieg buigt…

De bagage die hij meedroeg had de wereld iets te vertellen: klare taal, toch op de loop gegaan; mensen verleidend na te denken.…

wij nemen de bekende weg belanden in een fris seizoen met verse akkers tot de kim en klare taal tussen de velden intussen heeft de landman voren nagelaten door dieper ploegen komen oude resten weer omhoog als weggezonken tegenslagen is het de straffe wind of toch het lage licht dat mijn verdriet na al die tijd nu zienderogen stromen…

de horizon geen dag verveelt het regent licht dun verdeeld om een fabriekstoren laag in beeld tegenover een regel zon kruist een viaduct in de oorsprong met auto's op zijn rug een flits ramen beweegt langs de hemelbrug een kanaal duwt brede rimpels over het water een lijnenschrift vandaag gebruikt door een vrachtschip dat een klare…