Alle inzendingen over koud maar de champag

zo waar gedeputeerd verpakt echt wel gesoigneerd bij het noordzeekanaal wablief hij kwam nasaal het lint geknipt krijtjes plus heel stipt sprekend was te lezen heel goed samen zo gaat-ie goed wordt nog beter knik in de bol ja en amen champagnes in de glazen zon door vlekkerig dek poppies met vleeselijke snack keet snoet aha gemoed valt…

De zon schijnt De lucht is blauw Goh wat een kou…

Het weer is soms te koud en soms te nat, En dan is het zo warm als nooit tevoren, Iets lijkt wat wij gewend zijn te verstoren, Ook nu in juni is het niet je dat. Maar eigenlijk is het zo slecht niet hoor: Want wát zou het hier dooien als het vroor!…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

, zo koud ....…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

2014 gaat de boeken in, als het warmste jaar, het scheelt maar liefst een hele graad gerekend over het hele jaar is dat eigenlijk helemaal niet raar! Dat de sneeuw zich minder laat zien, is voor de een een lust, voor de ander niet, dat is dan degene die een pak sneeuw zo ontzettend graag van dichtbij ziet. Natuurlijk niet de hoeveelheid…

Zul je ooit nog beseffen wat je me hebt aangedaan. Dat je jouw eigen leven verkoos en mij in de kou liet staan. Ik was nog zo jong maar dacht alles te weten. Het tegendeel bleek waarna mijn zelfvertrouwen uiteen werd gereten. Daar stond ik alleen, in een wereld zo groot. Met kleding aan maar eigelijk bloot. Onwetend wat er ging komen, met…

de zonnestralen schijnen het verwarmt je lichaam niet zal ooit de kou in jou verdwijnen of bereiken de stralen je niet je lijkt wel bevroren koud als een blok graniet niks kan je nog bekoren je ogen donker als antraciet ooit zal de warmte je ontdooien de stralen om je lichaam glooien…

Ik heb het zo koud.…

Macaber bevochtigd beeld door geijzelde lenzen star en voortvluchtend gevangen in grenzen. Dood maar toch levend roven, nabij sterven is hier een vuist met afgekloven vingernagels. Geen sparren, geen dennen geen kruipend naaldhout, niets. En de dalen zijn vol ijs, bedekt woud. Waar ik vandaan kom is de nacht een zee…

duistere schimmen in koud hout kraken kraaien de heldere nacht…

de witte stilte kraakt en raakt het lichaam van mensen in de mist vochtig klam in koude pijn huivert het onzichtbaar zijn…

Woorden vallen als fluisterende sterren in duizend ijskristallen uiteen wachtend op lang vervlogen liefdes die restanten van warmte met zich mee dragen wat bezielt de mens te verblijven in een dergelijk oord waar lichtstralen wangen breken beukend in de wind het menselijk kiemen onmogelijk gemaakt doch geboren zijn in dit helse oord is…

je oogt roestig vandaag en de wind is op collectetoer hij neemt alles tot je naakt en breekbaar de lente tegemoet rilt…

kille wind wervelt motsneeuw emotie breekt in ijzige tranen hagelbollen…

stroomt een zandstorm droog en gevoelloos Je lippen kussen koud Je hand raakt de mijne niet Je lijf schreeuwt de waarheid En ik blijf maar kiezen voor je woorden…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

Het is mij om het even wat jij van mij denkt of voor mij voelt al zie je mij niet staan voor mijn part vlieg je naar de maan het ga je goed mijn hart heeft eindelijk ruim baan…

December komt er aan het is al koud in de stad aan den lijve voel je dat minder woorden meer gehaast weer de laarsjes aan weer de mantel aan sjaal en hoed wat een beetje winter al niet doet…

je vervaagt zoals voorheen in het onvermogen om het praten te bevestigen maanlicht wordt onherkenbaar en ik zoek niet verder meer naar overlevenden omdat hun bleekheid mij op knieën laat vallen hoor je mij in losse schaduwen de kerkklok galmt nog sterflijk na…

De lucht hangt als lood en de zuurtegraad stijgt de thermostaat strookt niet met de temperatuur in dit huis van geruisloos geweld waar grimmig wordt gezwegen. De telefoon gaat zij blijft zitten hij staat op en zegt zoetgevooisd Hallo haar zoon voert de vissen en vindt dat mam haar vent zelden zo aardig heeft gekregen.…

Haar handen zijn leeg en koud de zon kan ze niet warmen. Er is twijfel te zien in haar ogen angst heel diep in haar ziel. Wie kan haar helpen om haar het licht weer te laten zien.…

vreemd hoe het voelt nu hij een jas heeft uitgedaan ik zie het hem zo aan dit leven kost hem moeite een kil seizoen moet ons nog leren hoe samen te doorstaan hij aan het eind en ik nog zoveel kou te gaan…

bevroren leek mijn hart verklonken aan een koude grond alsof er nooit zoiets bestond als innerlijke warmte mijn woorden leken als verstopt mijzelf kon ik niet spreken zelfs jij, die niet meer komen zou en o zo ver bent, jou kon ik niet meer bewegen de sleutel tot mijn warmte af te geven…

Het zijn doorgaans niet de mensen die het zich kunnen veroorloven om in een restaurant te gaan eten die het koud hebben het is koud voor de mensen die door de maatschappij in de steek zijn gelaten zij hebben het koud en het laat de meeste mensen koud dat zij het koud hebben men voert liever de eendjes dan een zwerver zonder brood mijn…

wind ruist was wappert sneeuw dwarrelt wolken varen tenten staan wolken vliegen tenten waaien wind snijdt sneeuw ligt was bevriest sneeuw blijft was valt tenten slapen wind blaast wolken weg…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…