Alle inzendingen over langdradig

De langdradigheid van een algemeen gedicht heeft een haiku niet…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

als een gipsverband heeft de tijd zich om mijn benen geslagen, om mij heen zie ik niets of lijkt alles zoek morgen en gisteren stellen mij dezelfde vragen ook vandaag vouwt zich op tussen het stoffig papier van een langdradig boek zwaar op mijn bureau, waaraan ik zit en zit…

De man geniet, al is ze wat langdradig. Hij heft het glas. 'Het lekkerst is een maal met draadjesvlees,' verklaart de kannibaal.…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Dat Lola een man zocht, was klaar als een klontje. Ze dacht aan niks anders dan vrijen. Om zinnen te prikkelen wilde het blondje d'r kleren van prikkeldraad breien. De hofnar vertelde een bloembak, waarin onze bakker z'n meel kon bewaren. De bloembinder spon van het meel - als een spin - toen een meeldraad. Dat was een soort garen. 'De meeldraden…

Het blondje, dat meer werk probeert te vinden, bezoekt een ijzerhandel in de straat en koopt er honderd meter koperdraad. Ze denkt er klanten mee te kunnen binden. Er komt er een. Ze houdt 'm aan het lijntje. Hij ziet met veel plezier d'r mooie lijf. Een ongeluk gebeurt in haar bedrijf: onvoorbehoed verwekt de man een kleintje. Dit wordt…

." "Die Italiaan", dacht Merkel langs de Rijn, "kan als spaghetti zo langdradig zijn."…

loze woorden zijn het wijdlopig dwalen we steeds verder af langdradig komen we opnieuw tekort veel liever waren we kort van stof breedsprakig maken we schijnbewegingen ontwijken we de kern maar ondertussen brengt de dag mij het stilzwijgend zoeken van de merel de vlinder en de bij…

moeten zijn De regisseur had het over beeldenrijkdom van leven ende dood en teksten als los zand waardoor structuren losgelaten een nieuwe werkelijkheid ontstond Ik viel in slaap, mijn laatste fort tegen ´Het Lied van het Hart´ met stromen bloed ondanks het knierpend achtergrondgeluid De Middeleeuwse kleren waren mooi de film hield zich langdradig…

door jaren heen de lange versleten doeken licht verhullend onderweg naar een oorsprong de randen rafelen al tot mini in het verschiet toch zie je nog net niet waar de zoektocht eindigt draperieën vol betekenis worden pas ontsluierd na de openbaring van het innerlijke verstaan niet langer beschermend wel draaglijk in het weten dat langdradigheid…

De dood van jouw stilte is lawaaiig achter de horizon trompettert het orkest in nieuw leven ik draag jouw broeken in mijn geest het textiel van de dood in gevoelig bewegen linnen tegen huid weg naar andere wegen wollig in mijn hoofd oneindig langdradig toekomst die ooit is beloofd door het verleden genadig textiel van…

heen de lange versleten doeken licht verhullend onderweg naar een fundament wat randen blijven rafelen tot mini in het verschiet maar daaraan zie je niet waar de zoektocht eindigt draperieën vol betekenis worden pas ontsluierd na verstaanbaarheid van de intrinsieke taal niet langer beschermend wel draaglijk in het weten dat langdradigheid…

ik hoor weer het wiegelied van een vogel wil meegaan op de juichende tonen de echo bij me dragen diep van binnen als een tere wens op mijn lippen leggen doodstil zijn nog één keer tranen - morgen, ja, morgen zal ik warmte schrijven spreid ik het licht over de schaduwtijd kleur een nieuwe dag over de langdradige wond…

Deze opgeblazen droom komt in je langdradig hart brommen. ------------------------------------------------------------------- Uit: 'Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem', 2011.…

zij hebben stilte langdradig gemaakt uit hun gespreksstof was al lang geen goed garen meer te spinnen handen schikten bloemen zonder hart in vaal licht dat de kleuren versluierde en vorm geen schaduw gaf het mooie patina van liefdevol gebruik verdofte en straalde nog amper zijn warme toegenegenheid uit nog zien zij elkaar maar…

zorgen en dikwijls gedonder binnen de muren er kwam hier geen druppel melk tot verzuren we hadden niet veel maar we waren geborgen Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden in spiegels en winkels en in dat wat ik zei maar ik heb altijd de waarheid geschreven ze onverbloemd gevloekt en gebeden ik heb ze nog allemaal op een rij en klad mijn langdradig…

soms keken de dagen mij aan met ogen van meer dan een week geleden de tussentijd was me dan volledig ontgaan kleurloos zonder fantastische vormen inhoudsloos als een uitgelezen boek met langdradig scene achtig verloop het ingeblikt applaus weinig verrassende intermezzo’s of verbazingwekkende hoogstandjes van de eenling die een…

Haren sluik nat van het rein en damp omgeeft als sluierbruid strijkt voorbij aan warme huid nee velt aan haar vast te lijnen Stof devoot om middel heen dagen tot langdradig strelen los gedragen voile te delen zo doortastend mooi zij scheen Tot haar heupen zich ontfermen rond -als, warm als, lokkend omgeven als nee als- de wanhoopsflop…

verleden, door hun praatjes de hemelen te bewegen wordt alles gewist, boort hun schater duizenden kleine gaatjes als een zegen die in plassen aan het asfalt kleeft, zweeft moraal van schaamte in een veinsend boetelicht over werelds arsenaal, steeds hetzelfde, maar dan wel in een andere taal, zeeft verontwaardiging in minderheid van een langdradig…

Achteloos schreef ik het op telkens weer bleef het machteloos, daarna veranderde het in stroop langdradig, uitgetrokken scoop, een ontdooide regenpijp, een zinkende boot, kurk onttrokken aan de schoot van tijd, dan is er weer hoop, als die aanmeert zal ik je roepen, en het tij gekeerd om naar de juiste klank te gissen, blijven teksten voor…

Ver van de moraal van schaamte in een boetelicht over werelds arsenaal, steeds gelijk maar dan wel in een andere taal, kleeft verontwaardiging als stroop aan een langdradige verhaal,de prijs is vaak te hoog, het nieuwe hoofdstuk van hun waarheid is voor later tijd, maar is minder zwaar in een nieuw gedicht.…

teveel gezegd heb ik simpelweg overlegd het een verhaal te noemen iets dat te maken heeft met wat geluidloos zoemen binnen een bepaalde tijd dan wel over de dag verspreid liefst binnen vierentwintig uur rijmen is verplicht maar niet achter elkaar dat wordt te zuur en valt men in zwaar verdriet allerlaatst lijkt het op moraal langs een langdradige…

Wat mij in welhaast langdradige burgerlijke zinnen uit dromen onbevangen beelden laten vertolken. Mijn eerste zetten op papier heb ik als kind van tien en veertien al gedaan, het is bijna tijd zwijgend op te staan. Nu zijn het nog de ongelezen verkennende kleuterstappen van mij die nu net als ik nog wel onbevangen vitaal zijn.…

Vind ik jou terug zoals ik jou eerder zag in een voltooid gedicht geschreven aan de einder van een wakende nacht toen het hart nog in volle ronde slagen de klok de tijd deed verjagen en de sterren bijeen schaarde als zomergolven over het witte strand liet schuimen en ik het struinen naar sprokkelwoorden staakte de langdradige zinnen…

branding de ooit zo gevreesde nacht schuimend beminnen alsof u mij bedekte met satijnen strelingen de stilte tastbaar werd en mijn huid deed schreeuwen ik heb geen weet van uw lippen maar achter uw gelaat wil zinken verlaat me niet zo vluchtig zo rauw zo wakker dat wanhoop met metalen woorden toeslaat ik wil de eindeloosheid lieven langdradig…

in het bloed drijft met zilte tranen afscheid genomen wetende dat je zou vertrekken de hersenen nemen de ziel mee naar het ademloze niemandsland het land dat stil is op de aarde zonder jou is deze oude wereld zo anders, zo leeg, niet langer vruchtbaar vol verlangen de horizon laat een boek ongeschreven onderin de stilte ligt een langdradige…