Netgedichten

netgedicht (nr. 18.432):

Ontrafelde struikelstenen

gedragen over jaren heen
de lange versleten doeken
licht verhullend onderweg
naar een fundament

wat randen blijven rafelen
tot mini in het verschiet
maar daaraan zie je niet
waar de zoektocht eindigt

draperieën vol betekenis
worden pas ontsluierd
na verstaanbaarheid
van de intrinsieke taal

niet langer beschermend
wel draaglijk in het weten
dat langdradigheid geen
struikelstenen vlocht