Alle inzendingen over licht lover

Langzaam gaat een mooie nazomerdag dicht en het donker plaats maakt voor het licht roerloos hangt het lover bloemen sluiten zich één voor één gouden zon gaat onder alles wordt sereen en zacht maan verschijnt en stilte omkleedt de nacht…

nu eikels knappend in hun vrije val zich naast de beukennootjes wagen is de zanderige allee van rode beuken en van zomereiken een losbandig tafereel eekhoorntjes rennen met grote ogen lange tenen gepluimde oren spichtig door de dreef een Vlaamse gaai scheert magistraal als een schietspoel door het lover heen…

Kijk : boven op mij groeit reeds het lover…

Golven Golven van verslagenheid Golven van verdriet Golven van woede Golven van angst Golven van onzekerheid Golven van ongeloof Golven van wanhoop en hoop Golven van verbondenheid Golven van kwetsbaar zijn Golven, prachtig is zijn woestheid Golven, prachtig in haar imperfectie Golven, ongenadig in het nemen Golven, die in overvloed…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

Een vrouw is het lover de man haar boom zonder lover heeft de boom geen echte kroon kaal zonder juwelen is hij niets valt bij gelijken uit de toon is niets meer dan een obstakel Zij is het lover dat zingt spreekt in orakel en die de boom tot boom zijn dwingt Het is een feit als zij hem z’n lover geeft dan pas beseft de boom weer dat…

Aan alle kanten Toegedekt door Ruisend lover Buitengesloten De onwaarheden En vileine spinsels Van vijandige geesten Breekt zo maar Het zegenrijke licht En schijnt door dit Hemels bladerdak Onverwachts het levenslicht Dat Vrede heet Leek, Auwemalaan, 19 juni 2012…

De dag is bijna dicht langzaam gaat zij in avond over geluiden verstomd bewegingloos staat het lover de maan al in het zicht en beschijnt de aarde met haar zilveren licht dan wordt ze toegedekt met het donker van de nacht die zacht verglijdt in het morgenlicht en een nieuwe dag weer op ons wacht…

Als de wind zich neder legt Het lover voor altijd zwijgt Wolken de stoffige regen loost Trekt de zon zich beschaamd terug Wandelend over het gele zeegras Waar de lichamen stierven Wandelt de dood genoegzaam rond Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…

vleugellam, diep begraven in het zand en extra lang, op de vloedlijn verstoof het inzicht, dat geluk wordt geboren in eb en vloed waarin het geloof in liefde moet gedijen als blijvende stip aan de horizon en moet, lichtzijde zichzelf steeds opnieuw bewijzen, soms slechts als schets of gebaar, wat in een vleugje wind achterbleef,het lover…

Uit s lover Ex-liefde…

Ik kijk in het lover, elk blad is een droom, wat kan ik dromen! Licht en donker, dicht en door mekaar, een Byzantijnse mozaïek. De bladeren dansen het ritueel en de wind preekt bekering. Ik, dromende druïde, ben eraan onderhevig. Vol eerbied pluk ik maretak, elk blad is een droom, wat kan ik dromen!…

Een brug van jade overspant het licht, Mollig van schaduw aan haar ene zijde Een smalle schaduw schuifelt in het licht, En buigt zich over en staart in het wijde. Zij staart naar ’t overhangen van een boom, En hoort een fluiten uit het lover glijden. Dromerig fluit ik naar de lichte stroom. Dromerig staart zij, dromen wij dan beiden?…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

Laagstaande zon bespeelt het kleurende lover die het laat glanzen met haar diffuse gouden licht Nog even, dan gaat ze onder en trekken grijze wolken het blauw van de hemel dicht haar stralen nog nagloeiend in roze en oranje tint Een schouwspel dat nooit verveelt als de dag zich met de nacht verbindt Zonsondergang het blijft bijzonder…

Zonder iets te zeggen komt hij binnen, kleedt zich uit en wijst vanuit zijn gouden lokken naar mij met de kracht van zijn heerschap het natuurlijke wapen van mannen onbeschaamd en zelfzuchtig maar een overweldigend genot als het in mij komt, ritmisch me in vervoering brengt en weg laat drijven voorbij het bewustzijn van lichamelijke…

Hij komt in mij, ik ben open en zacht, er steekt een storm op Hulpeloos dein ik in de vloed over de nog lege aarde Ik ben bang gewond te raken van binnen te gaan bloeden Misschien ga ik wel dood maar ik voel juist vrede Diep in mij, dieper en dieper stijgen en rollen de golven Ze verrukken me, masseren me en leggen mijn binnenste bloot…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

Nu komt ze van de bron En gaat ze door de zon, Licht, tip-top, roze en ros, Haar gloênde harendos. En waar de boomstam staat, Gegroefd als'n oud gelaat, Spitst ze haar kin naar boven, Waar al de lovers stoven. 'k Wou het liep al zo naakt Wat recht is, welgemaakt, En wandelde in de zonne... En de rest in capuchonnen.…

[Haiku] heen en weer geschuif van weerloos stervend lover - de herfst is aan zet…

de ochtendwind is licht ontduikt langzaam het duister een mistbank zetelt zacht in het loverse gefluister de zon priemt zich een weg dwingt nevels spoorslags te verdwijnen laat de dag in vol ornaat verschijnen in blauw straalt zij haar warmte op het land de witte huid verbrandt zal schaduw moeten zoeken te laat voor vele voeten…

dagpauwoog ligt heel dicht naast me Matahari, zinderend Tekent cirkels rond mijn lippen Kust mij teder zoetelieve Zoetelieve immer wieder Voel haar bloemenhoning drippen Liegen bleiben liegen bleiben Zingt de merel in mijn brein Voel de eenheid van twee lijven Wil zij 't liefst nu samen zijn Dan zal ik bij haar binnen blijven Soulmate lovers…

schijnsel over het zachtverkleurde lover als een nazomerende afscheidsgroet…

het lage licht boven de horizon strijkt met ver reikende vingers van zilver en schaduw langs de felwitte berken tegen de vriesheld’re herfstlucht over de giftig rode geheimzinnigheid van vliegenzwammen daaronder het glinsterend lover van felrode vossenbessen aan de bosranden juichen de bomen ruisend in een stemmig herfstkleed slechts de wind…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

Langzaam kleedt zij zich uit in het lover, Rilt verrukt en verlangt een rover, Denkt aan nimfen en faunen. Nimfen die zich genotvol over- Gaven aan faunen, naakt onder lover, Begrijnsd door oude alraunen. 't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla.…

- Zo strijk ik telkens, Liefste, moede neder Op 't nestje van uw liefde, tussen lover Van fijne huislijkheid, en als ge u over Mij neigt na rust, ontwaakt mijn ziel of teder Haar wekte morgenglans tot Dag van Zegen - Zij stijgt in 't licht het Licht der Liefde tegen…

lover de lente eeuwigdurend was het kind nog uitverkoren…

Het lage lover blaakt vol kracht en zonneschijn van ontloken groen, waarboven kale eiken hun oud geduld uitstralen.…