Alle inzendingen over liefde beminnen

De nacht is een schilderij van gedachten die waken als dwaallichten en kleuren die me niets beloven die niet licht geeft en toch uitdooft als was het een oude droom die opgeeft en niet meer gedroomd wil worden omdat hij geen nacht meer vindt waar woorden hem volgen en woorden hem met liefde beminnen…

Laat mij alsjeblieft binnen diep in jouw hart en ziel, geef me jouw tederheid laat me alsjeblieft jouw liefde beminnen. Geef me jouw alles, jouw zijn en proef mijn liefde in jou, mijn tederheid en warmte verdrijft voorgoed alle pijn.…

dicht bij mij Voelend je zachte mond Kussend elk deel van mijn huid Tussen de korenhalmen Omarmen wij de liefde Beminnen elkaar in oneindigheid Het late zonlicht straalt ons Nu even niets..alleen elkaar…

ongemeende gevoelens Het rank gevormde aangeprezen lustig banaal Laat mij dromen ongedwongen in het onwetende Met volle liefde beminnen mijn droom mijn ideaal Schrijver Ivan Grud…

daar zal ieder in liefde beminnen die hij op aarde niet heeft liefgehad klinkt die heerlijke engelenzang in lof en aanbidding geweven voedt geluk en vrede eeuwenlang dankbaar een vreugdvol eeuwig leven.…

Zonder liefde is zonder zinnen; daarom wacht ik hier op jou.…

Beminnen Het is een kunst Zalig om te krijgen Mooier om te geven Beminnen Het is een geheim Dat verscholen ligt In ieder mens Beminnen Het is een gave Die je mag geven Aan je geliefde Intens hefig en puur Beminnen Ik doe het met liefde Voor diegene Die echt van mij houd…

~ De grote liefde II ~ In doordringend beminnen kijken je diepe blauwe ogen me aan Het gevoel dat je in me losmaakt laat de vlammen uit m'n hart slaan Je omarmt me, warmt je aan me aan mijn liefde, aan mijn ziel In doordringend beminnen sinds de dag dat je voor me viel In doordringend beminnen spreekt mijn gevoel voor jou de woorden…

Vol overgave hartstochtelijk beminnen verstilt de liefde…

Liefde is jou beminnen, mijn armen om je heen. Al die prachtige momenten, geheel voor ons alleen.…

Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet? Doris zal mij niet verwinnen, Schoon hij zo veel moeite doet! Schatten heeft hij - maar - zijn schatten Dan de bronnen onzer vreugd? Neen! de rijkdom, niet te omvatten, Is 't bezit der schone deugd! Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet?…

Zonder na te denken, zeg k mijn dagelijkse zinnen, weet ik liefde te schenken en de mensen te beminnen...…

Laat zich niet bezitten, enkel beminnen. Liefde, parel van het hart, binnenste van het binnenste Onbaatzuchtig, het beminnen is haar genoeg. De weg van het beminnen, als weg naar binnen. Lichter dan licht Ze wenkt ons met haar ogen. Leert ons zien. Komt een mens thuis bij zichzelf Het vuur brandt en het hart smelt…

Langs de grauwe muur waar grijze specie verhardt door de tijd geslagen gaten dicht banen slepende sporen zich een weg naar de ras naderende lente welke licht ontluikt een verdwaalde krokus duwt groen gras opzij het lijkt wel of ze knipoogt maar er is geen beminnen meer aan…

ik bemin jouw zinnenstrelende flanken zij wiegen als bedeesde golven met ruisende klanken ik blaas mijn streling langs wuivende haren in stotende zuchten speel ik muziek op gewaande snaren…

Maar - 'k zal u niet beminnen, Met brandend hart en brein; Ik wíl u niet beminnen: Ik wil gelúkkig zijn. ---------------------------- Het vaderhuis (1903)…

In stilte wilde ik jou beminnen aan de oever in het riet de sterren kronkelen fonkelen in deze fantasie mijn bed bekleden met je beeld de hitte mijn wangen heet Je bestaat je ogen je naam ik ben niet meer van willen meer van kneedbare was een vochtige schreeuw van passie en verlangen wij zijn in ons gevallen…

van afstand kijk ik dichtbij zo door je ballen naar binnen, ogenschijnlijk niets aan de hand, dan vuur jij gedachten af, van afstand diep bij mij naar binnen…

Onder de zwartfluwelen hemel met pailletten van miljoenen sterren, bemin ik jou in deze en andere nachten maar slechts in gedachten want jij bent ver. En in het licht van de zilveren maan, voel ik hoe jouw handen gaan en met mij spelen, geheime plekjes strelen, langzaam plagend , steeds meer vragend en genietend van elkaar. Dan kus ik jou…

In het lenteatelier van de afwezige artiest vult een zwevend standbeeld een netwerk vol van wonderen een koorddansende suppoost bewaakt de fleurige zalen waar niemand binnentreedt alleen de kruipende en bukkende mens is welkom in dit lokaal een enkeling heeft moed genoeg kwetsbaarheid is de enige kracht en de eenzame weg die tot ontdekken…

Dit is het andere beminnen het voorspel waarvan de natuur in stilte heeft besloten of het al dan niet in een menselijk vorm zal worden gegoten en als door dit avontuur een nieuw wezentje is ontsproten dan is de cirkel weer rond komen we weer aan bij het begin waar de liefde ooit ontstond…

schokschouderend dwaalde ik door een verlaten nacht uit het niets stond je voor me zo oneerlijk mooi het leek of we elkaar al jaren kende schoonheid als een magneet volgde ik je de maan liep mee ik nam je hand vertelde je dat ik je niet weer wilde verliezen en jij keek mij alleen maar aan leerde mij vertrouwen te hebben jij…

Heerst er slechts dik makende duister in het hart van de ademloze provincie plaats ik mezelf een extra paar benen pure bluf met de longen van een paard bemin ik je toch in dat zachte ritme bewegende snaren naar romantiek langs golf stromen van jouw eiland als ik jouw ziel dien van repliek o diepe binnenste eenzaamheid bewaar mij een plek…

Duinpan bij Egmond-binnen nooit gedroomd je daar te beminnen Maar een verliefdheid die eerst niet kon werd daar echte liefde in de zon Op zomaar een zondag in september…

Achtergelaten in de schaduw van een hopeloze liefde ben ik niet meer eenzaam omdat jij schaduwen nooit zult beminnen zolang ik droom dat jij nog bestaat.…

Woorden gedacht en opgeschreven uitgesproken in prachtige zinnen die over het leven de liefde en over beminnen gaan woorden onbegrensd Gedichtendag wat ben je gewenst…

Sterren die niet op elkaar lijken, de nacht verliest zijn tederheid eenzaam wachtend op de schaduwen die haar altijd beminnen in de droom van gevonden nachten en een koude liefde mooier dan de eeuwigheid…

Wat een heerlijkheid Nu ik jouw liefde ken En als een marathon Door je hart heen ren Wat een heerlijkheid Om jou te beminnen Strelend en zo helend Gevoel buiten zinnen Wat een heerlijkheid Om te kunnen leven In rust en tederheid Door liefde omgeven Wat een heerlijkheid Nu ik je heb gevonden Voor onbepaalde tijd Door liefde verbonden…

advent: dromen en verlangen dat er iets nieuws zal aanvangen in de schitter van kaarsengloed treedt Gods liefde ons tegemoet mogen wij op weg bezinnen vertrouwen op liefde en hoop om ieder mens te beminnen dan krijgt kerst een vredig verloop…

hij ziet niet in het donker zijn ogen terneergeslagen vragend in de verte in wanen van de nacht hij wilde haar beminnen met een aarzelende tast van besmuikte handen en bleke vingers nu dwaalt hij en doolt in vergetelheid zijn lot zieltoogt in miezerige kanalen wie zal zijn rit verder zetten en hem de blauwzoete dromen…