Alle inzendingen over macaber

even was ik daar waar grijze schimmen wonen doorzichtige wezens soms zacht gekleurd bewegend in een macabere dans hulpeloos keek ik rond had nog geen binding met wat daar heerste mijn ziel loste op in niets het leek als was mijn weg ten einde onwerkelijk stond ik daar maar met kracht zocht mijn hart naar de waarde van het leven mijn…

mag ik deze dans van u op weg naar het einde vreugdevol en geil vraag ik u in stijl dans met mij, zwierend de dood tegemoet…

en weer legt ze vaardig in enkele rake klappen haar kaarten op tafel regisseert de volgende macabere jaardans die wensen overbodig maakt…

denderend door m’ n kop gillend metaal recht door kromming oorverdovend stil verwrongen staal dampend als een macaber kunstwerk…

Aan het einde van de zwarte nacht werd het blauwe maandag Het regende paars tot in de rode ochtend De lavendelkleurige mist gaf het gras zijn oker Macabere wolkenpartijen domineren de dag en gaan een gevecht aan met het licht…

de teloorgang van restauraties geeft telkens meer stations de aanblik van een koude voorstad in het macabere voorportaal van morgen krijgt kille nevel vat op mijn gemoed... bij de automaat pin ik een kaartje voor de trein naar niemandsland…

Hij Die alles at En geheel zonder spijt Was zich niet bewust Van het macabere feit Dat de kat die hij at Leed aan hondsdolheid Zo werd de gek gek Dus eigenlijk normaal Verloor zijn plek Als kannibaal Leeft nu verveeld En onbedeeld En spreekt mensentaal…

Mijn geest leeft met de handen boven water die zoeken omderwille van het licht dat aan zijn hoofd onthouden wordt. Soms duikt hij even op, kijkt naar zijn handen en glimlacht om die bezigheid; dan zuigt de klei over zijn kruintje dicht. ------------------------------------------ uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…

Waar het dovende vuur van hartstocht de warmte mist van onversneden liefde, daar spelen ego’s hun macaber spel van compromissen met pijnlijk winstbejag en trekken zielen gekwetst zich terug achter de grijze sluiers van een winters landschap…

Vieze vlieg, Ik vang de schalkse blik waarmee je me post-mortem probeert te laten sidderen je laatste kwajongensstreek Exhibitionistisch verstild in je doodssilhouet "zie mij eens zo versteend" macaber museumstuk in mijn vensterbank Wees toch eens origineel en sterf niet massaal in theatrale doodssprint tegen mijn raam…

Siliconen borsten ingevlochten haren geharste nagels botoxwangen en gelifte billen Getatoeëerde wenkbrauwen geïnjecteerde lippen geschaafde heupen en een gebleekte ster 'S nachts vieren de kabouters feest Stuiteren jolig piepend door de lucht in dit macabere attractiepark. Hergebruik op zijn best…

Nevelig zijn de velden En mistig zijn de bossen Wolken hangen als aureolen Om toppen van bergen Vaag en waterig schijnt de zon Mystieke figuren dansen In schaduwen der rotsen Of lossen op in nevelige meren Tijdens een macabere dans En trollen en geesten Bevolken grotten en spelonken En nooit lossen nevelingen op…

De wijzers teruggezet, de tijdslet in een macaber perspectief dwalend tussen de getijden hunkert de geseling naar het volgend seizoen zomaar een klok, spinsel van planning die leidt tot boosheid waar haat strandt op het blijven stilstaan van het hart de ware tijd is zoekende in een chaos die geordend door het journaal marcheert om tenslotte…

Het lijkt wel, alsof gemis meer dwang uitoefent om te denken aan jou, het lijkt alsof er geen dag voorbijgaat, dat ik niet even bij je stilsta, het is, alsof slijten in dit macabere verhaal niet opgaat, want de dwang om aan je te denken, is net zo enorm als op de eerste dag, dat je me verliet.…

Het vorige gedicht is kwijtgeraakt in een macaber niemandsland waar oktober zich laat horen en duisternis in zwermen neerstrijkt binnen beweegt hij door de kamer alsof hij kan weglopen van een gedachte maar de beelden klampen zich vast en beuken zingend in zijn rug angstig hoort hij zijn leven breken beent nog dieper naar voren en denkt…

zie het als antwoord op macabere zinnen, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong…

ik heb mij omgeven met streelzachte kleuren maar als zij soms breken valt duister door scheuren speelt chaos zijn eigen muziek raak in paniek door dissonanten die in een macaber decor over mijn uitgebalanceerd leven dansen vecht voor mijn adem en zing in verstilling mijn autistisch lied prevel mantra’s en sluit mij af van een wereld die…

Vandaag: hetzelfde klikkeklak, maar omringd door de macabere werkelijkheid dat de wereld, in pauzestand, geen mooi verhaal is, nee. Lege straten.…

Mijn verbeelding sleurt mij mee Onthutst in mijn ideeënstroom Daar ik dit amper kan bevatten En ik hier wakker over droom Mijn traag besef drijft mijlen ver Achter mijn kennis van het feit En zal pas tot wasdom komen Na ongemerkt verstreken tijd Ik betwijfel toch mijn vondst Die zo macaber is gebleken Terwijl ik alle woorden zoek…

Macaber bevochtigd beeld door geijzelde lenzen star en voortvluchtend gevangen in grenzen. Dood maar toch levend roven, nabij sterven is hier een vuist met afgekloven vingernagels. Geen sparren, geen dennen geen kruipend naaldhout, niets. En de dalen zijn vol ijs, bedekt woud.…

Ontdaan van grijs macabere dans verdrongen strepend licht dat wankel schrijvend dicht de hemel van zijn verloren glans. Onder de nacht van schetsend zwart onttrokken van haar zomergewaad het roodomrand het zuiver agaat getroffen in haar verlaten hart.…

soms ontspoort het spel op het slappe koord in macabere scenes waar twijfel danst aan de rand van mogelijkheden toont salto mortale beelden een korte view van actie waar reactie eindigt in de fataliteit van een nog warm lijk toch overheerst de lach realiteit zonder dit morbide moment zijn wij onze drivers kwijt vaak gaat…

Spookschepen doemen dreigend op hun lokroep als vergane glorie de touwladders die ze toewerpen als moeilijk te negeren tentakels As van verbrande schepen verstrooid op het water vormt een macaber spoor naar een onbekend zwart gat In het duister klinkt het ruisen van het wilde water Het diepste wezen van de vis is zoeken naar stil…

Macaber de dodendans in mijn hoofd van kameraden die er niet meer zijn, maar rusteloos rondwalsen door mijn brein. Elke nacht opnieuw van mijn slaap beroofd, aanschouw ik een bizar schimmenfestijn, waar ziel na ziel zich zo vrolijk uitslooft dat het me delirisch en wel oorlooft te malen over 't wezen en de schijn.…

In je hoofd klinkt nog net het macabere sonnet over het ritme van leegte dat de metro zong. De deuren sissen dicht voor je beseft dat die zwarte leegte jou betreft. Jouw eindige bestaan. Voor je dit voelt ga je met rappe spoed je eind aan de horizon tegemoet. Waar elk mens zal gaan.…

de oorlog trekt een macaber gezicht vileiner dan hij ooit eerder vertoonde in de geschiedenis van het geweld vrouwen en meisjes worden strategisch verkracht opstandelingen royaal beloond met jonge kinderen als speeltuig de rebel vergrijpt zich brengt het voortbestaan van complete gemeenschappen in gevaar plaatselijke milities of VN-vredesmacht…

minuten van de steeds luider tikkende klok en wacht - het gras is te hoog - op de man die komt maaien samen met Maarten - zijn broer - rookt hij een ontevreden pijp Ah, daar zul je hem hebben 'k zag hem net de hoek omgaan brult Hein - zijn andere broer - door het keukenraam Jan ziet enkel een zwerm kraaien die stijgen en dalen in een macabere…

in de lage zon klotste het zwarte water zijn gouden kuiven uitbundig in blinkend bewegen de donkere afgronden zonder taal of enig teken van inhoudelijke communicatie het zwarte goud gaf ruimte maar vrat energie in de niet aflatende emotiespeelbal slurpte aandacht in afleiding van macabere suïcidale actievlagen om te pogen…

Chaos binnen stelsels de grond zonder voeten dezelfden gezweefd en opladend in rookpluimen ondersteunen zij de illusie en brengen ergens ver vandaan als in macabere dimensies overgeleverd brandt het steunpunt rijp de boodschappen zij van doden opslaan en zij het lang te hebbende gevoeld innemen: aan hun blanke zolen opgelopen natuur en de…

ambulant leven neuzelde en peuzelde flikte en vlooide een lieve lust in bedenkelijk emplooi maar prooide in ongeremd gaan een kwaliteit die zij liever liet staan zij koos voor meer stijl in hogere regionen een flamboyante stek het web werd kleiner luxueuzer gesponnen de subtiele ontvangsten joyeuzer begonnen in het macabere…