Alle inzendingen over moeder-aarde

overal te allen tijde in al zijn deemoed biddende god allah boeddha vrezende in 's mensen goedheid en toekomst gelovende, miserabele humanoïde nazaten der neandertalers wordt zonder slag en in één stoot de armageddon uitgestort tot het moment dat moeder aarde, gaia, bezwijkt onder het tot waanzin drijvend geweld…

Eén keer per jaar ben je de klos, slingers, wijntje, taart, je feest er maar op los. Laat ik nu eens heel eerlijk zijn, mijn god wat doet het vreselijk veel pijn. Als je weet dat je kinderen niet op je feestje komen en je toch stilletjes blijft dromen... Mensen om je heen die je graag willen feliciteren, jouw 40-e verjaardag willen eren...…

Wolken zijn het bloed van de Aarde, mijn moeder -- het bloed van mijn bloed.…

binnenstebuiten onwankelbaar het water verzwolgen en de korst een asfaltzee een dode zee, onland waar geen vee kan grazen en iedereen honger lijdt is een horrordroom van anderhalf uur in de bioscoopzaal waarbuiten we vertrouwen op kernbommen en slimme oplossingen voor een menslievend milieu want er zit geen groei in moederkoek aarde…

Geopende handen verwelkomen al het groen en gevleugelde der aarde lichtvoetige lijven bewegen zich soms traag, soms iets versnellend naar een thuis in haar beginsel begint hun bestaan Iedere ademtocht begeleidt ons door het wonder van de natuur geschonken eeuwen geleden gaf zij al kleurrijk haar schoonheid aan ons, puur en ongerept zonder…

En dan te bedenken dat die gevangenen, zowel als die functionaris thuishoren op dezelfde 'Moeder aard'?…

zwoel de nacht mist in de vroege morgen voetstappen op het pad een glimlach verborgen in donkere kijkers eigen weg volgend af en toe struikelend boomwortels zorgen voor oneffenheid langzaam krult de zon door wolkenflarden laat zien wat werd verborgen in betovering van al wat moeder aarde schenkt aan schoonheid elke vroege morgen…

wat zij in zich heeft - alles - geeft zij ons moeder aarde waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken koester haar moeder aarde haar én haar gaven.…

Is dit de wereld van fysiek strijdend om tijdelijke zaken die middels dienen van repliek slechts ego’s laat blaken? Met zelfingenomenheid trekkende naar het front Goede bedoelingen ten spijt ontsteken wij het lont. Zo klinkt de duizendklapper herhaalt zich alsmaar rapper zijn gillende keukenmeiden niet meer te vermijden. Dat raakt…

Zuur van regen dat op de aarde valt gaat de dag over in de nacht vermoeid en half gebroken sluiten we de ogen droombeelden die samen komen op het gefluister van de dood soms lijkt moeder aarde het toneel waarin eenieder een rol moet spelen alleen de kerstboom blijft staan door de eeuwen heen wit als sneeuw van vrede dat daalt als een…

Moeder aarde. Uit de aarde komen we voort. De aarde voedt ons. Naar de aarde keren we terug. De aarde geeft ons schoonheid. Maar op wie kunnen we bouwen? Op God de vader? Of op moeder aarde?…

Maar kunnen zon en wind een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden, Dan, Moeder aarde, Ben ik weer uw kind!…

Moeder aarde, moeder natuur; een bittere pil is te slikken De hele natuur geblakerd en stuk Zie moeder aarde, je erfstuk...…

zij zal haar armen om je sluiten en je het hart van moeder natuur tonen Haar schoonheid herstelt de eeuwige pijn Pijn gevuld met haat door het duister een gedoofde vlam zal weer branden Als de aarde weer herstelt en de ziel weer terugkeert in jullie koude harten der haat…

De overweldigende natuur zo mooi en zo puur die ons altijd weer raakt maar ook door velen kapot wordt gemaakt zoals het doden van zeehonden, walvissen en niet te vergeten de ontbossingen die de habitat van dieren verstoort om ook maar te zwijgen van zinloze oorlogen waarin onschuldige mensen worden vermoord en rassenhaat wie is daar…

Aarde, wat ben je mooi ja ja, zelfs in de regen en zonder paraplu hou ik van U…

Als zij oud is – geef het vleugels – laat het koren golven in de wind – zaaigoed voor sagen, zee voor al wat vruchtbaar is – in goede aarde. Als zij jong is – laat haar bezinken en gewiegd worden als een onnozel kind – bodem nog ongerept in de voren van zijn toekomst. Mijn inzicht zal haar niet grijpen.…

Zeg moeder Aarde weet u nog of ik in de ochtend of in de avond werd geboren, want ik voel me zo verloren drie zomers lang was ik een blonde zwaan maar u liet me in de waan van een heel klein lelijk eendje wat is er over van die dagen nu ik alles alleen moet dragen ik heb nog zoveel levensvragen aan u lieve moeder Aarde drie winters lang…

een wereldliefde een natuurlijke liefde voor Moeder Aarde…

Moeder, waarom doe je mij dat aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans mijn lijf is nu doorweekt, laat mij jou toch verrassen.…

wat zij in zich heeft alles geeft zij ons moeder aarde dat waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken daarom koester haar moeder aarde haar en haar gaven neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar…

laten moeders zijn als de natuur op moeder aarde die met fijnzinnige spitsvondigheid in elke jaargetijde van het leven ons steeds haar zon schijnen laat…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

De sterrenhemel: een koninklijke mantel – om moeder aarde.…

Omdat wij mensen niet luisteren willen naar de stille stem van moeder Aarde. Onze goddelijke Moeder Aarde, die ons om boetedoening vraagt. Gelden, die mensen niet betalen willen. Boeten, die we niet voldoen. Moeder laat haar lichaam angstig beven, terwijl mensen haar maar blijven smeken.…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

aardkorst van hier tot in Zuid Amerika ik lei me te wentelen in haar moederschap vermeerderd met essences uit vruchten van de wereld ze doet me nogal wat met haar kronkelen van oudsher is ze de aanstichter sommigen noemen haar water anderen rekken haar op als een aquarellend fontein God is ze nooit geworden ondergeschikt zoals alle moeders…

verlies van mooie zinnen, moeder een grote taal en het standpunt van.. een aarde, die niet lezen kan…

- sterrenzaaier baarde hemel en de aarde kuste goudgelokte haren zonnejaren als geen één en wij - de kinderen van eenvoud die haar sterrenstof eens waren draaiden duizelend in banen ons geluk steeds om haar heen…

Zijn we met z'n allen verdwaald in de jungle van machteloos en mateloos? wat is nog niet verkracht en houdt nieuwe kaalslag de wacht. wou dat ik zelf eigenhandig een woestijn kon verhinderen voor onze geliefde kinderen. Och neen, we zoeken gewoon de zon want al dat gebrom vinden we erg dom. Slaap rustig en leef lustig we houden het…