Alle inzendingen over noen

hij zit wijs en grijs tussen de rijen boeken en keuvelt over het leven het geven en het nemen als de nestor die hij is vergeelde pagina's kijken mee over zijn gebogen schouders wanneer hij anekdotes oprakelt het stof deert hem niet zo onverschillig in de lucht vult hij minzaam de glazen met het vocht dat in het verleden zo liefdevol…

noen in de kliniek - het koffiekarretje smeekt om een spuit olie…

‘k Wou wel gâren op mijn snaren wat daar doemt uit nevelrag, en te noene boven ’t groen zingzoemt in de zomerdag.…

Ik strijk de zorgen uit de morgen laaf me aan wat hemelse thee snij dikke plakken zonlicht in mijn haar neem ik wolkenbrood mee Ik verf de noen secuur zacht groen klop daarna mijn dromen uit hang verlangen aan de waslijn schrijf verzen in 't fluitenkruid…

Wat ik op een dag al zou willen doen was het niet zo vlug avond, morgen, noen toch laat ik gemakkelijk de tijd verglijden en vergeet van iets te doen of te schrijven veel liever is het me te dromen dan concreet tot iets te komen iedere dag zeg ik : nu moet er iets gebeuren en toch loop ik weer rond te zeuren zo kom ik werkelijk tot niets uit…

Net zou zij aan de strijk, het is pas noen. En moeder zit nooit stil, meneer. Iets in haar hoofd speelt met de tijd, iemand die haar leven niet meer leidt. Toch gaan gordijnen dicht. En groet zij kort de glazen buurvouw, die zich 's avonds sluit.…

lange stroken vel over uitgebloosde kaken ze maalt het leven tussen haar afgebeten kaken en maalt niet om de spuug die sporen trekt naar d'r behaarde kin de veranda kraakt in dezelfde oude voegen wanneer ze opstaat en fel haar vuist de lucht in gooit geen vlegels in haar hof ook niet vandaag oma doet niet altijd een tukje na de noen…

Wij moesten riet gaan plukken, Lang riet waar wind in ritselt, Waarvan men manden vlecht, En mochten in een boot ’t Vijfvoudig meer bevaren, Bereikten ’t eiland lang voor noen. Wij lagen ’s avonds nog in ’t gras, En hadden niet één handvol riet Geplukt om mee naar huis te gaan.…

een spel van kinderen van de lente, ze zijn jong of oud, het maakt niet uit hun lint is toch het enige dat wappert rond de boom een nieuwe ongekende lente een uitgesneeuwde menigte en te verfijnen muziek vormen beelden van vreugde verwachting, zelfs verwondering van noen tot middernacht geselt verzoening de harten van afgestorven wintergeesten…

Zwoele zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte…

Twee harten op een schotel met glimlichten van droefenis, een aarden kruik waaruit de geest staat te verwaaien, wat klein rood fruit dat deze noen gevallen is maar nooit de grond bereikte - en de tuinier was daarbij als fazant verbeeld, het schot hoog aan de hals; dit is om aan mijn vriendin te geven, een aansporing tot stiller leven.…

(In een haiku-treintje) Kwetsbaar, gevoelig is zij al vanaf dag één Echter sterk in doen Broos en sensitief door de bomen nóg geen bos Uiterlijk soms hard Gecompenseerd door fragiel, frêle innerlijk Ingebouwd goed hart Korz'lig, soms kribbig delicaat, indien nodig 'k Herinner mij noen Nacht in wit satijn daarna een New-York-minute…

de middagzon wikkelt zich af met een verholen lichtstreep alles er onder verkeert in een verdoken geheim alles buigt zich in de schaduw naar het vallende gras de noen heeft een middenrif dat afzakt naar de avond mijn handen als kleppen op hoogte van mijn wenkbrauwen zakken richting de knoop van het middenrif de staar is voorbij het begin naar…

woorden maar de vrieskou wreekt zich toch niet als de vorst nog bloed laat stromen en mijn grijze ziel de verloren dromen bewaart en ik bij zinnen ben nog waar stemmen éénparig klinken zoals de glazen het soms doen waar sterren enkel nog pinken op dat gladde ijs van toen de mensen ontstuimig drinken om te vergeten tot de noen…

De avond voor het duister breekt het zwijgen van de dag omwoelt haar donker denken schenkt bezield die ene lach de nacht voor altijd eenzaam onder het schijnsel van de maan verwoest gesmolten zinnen verdrijft gewonnen waan de ochtend voor het weten tikt zware uren naar het noen op jacht naar nog een leven vergeet zij het verloren toen…

van de ochtend tot de late noen vormen licht en schaduw soms een vrijspel om zelf hun weg te zoeken in vrijheid en losheid van noord, oost, zuid en west het beweegt zich voort op een mystieke manier over Moeder Aarde stapvoets voel ik het naast mij gaan op een ondoorgrondbare wijze is een kracht die alles omsluit en insluit…

Breek het zegel voor de noen: Stort de pijn der donkere nachten In de drift van 't lustseizoen.…

----------------------------- zurkelen - schuifelen, neuriën frakske - jasje laget - git, zwart barnsteen noen - middag bobbelen - opgeblazen zijn bargoens - onverstaanbare taal vijzevazen - dwaasheden vertellen heltegoed - helftegoed > gemeenschappelijk goed…

Dag en schijnt er op, noch noense zonneglans: ‘t is vochtig en de hemelkomme is duister gans. Doch, ik zie mij, zonnewijs in ‘t nedergaan, die najaarse, ei, die bolgekruinde linde staan.…

dan is het ineens weer feest letterlijk iedereen zomaar lekker op de zwier met andermans vrouw of man onder vette knipogen naar gretige handen en wacht nou maar weer een jaartje de eerste dag van het jaar tot na de noen in het nest belegen gaat het dan verdomme toch nog sneeuwen blauw, paars, groen, rood, geel, oranje, bruin alweer een leuke…

En, zoals vaak in 't leven 't trotse en tere Vereend zijn, speelde op 't geel-bebloeide groen Een kinderschare, in roze en witte kleren, Luid-juichend om de gouden zomer-noen, Zó blij, zó blij, als zou nooit leed hen deren, Geen Dood dit broze schoon verwelken doen.…

Je hebt mensen die toch alles durven Neem nou eens die stoutmoedige moeder Ze was consequent haar dochters hoeder Ze namen haar genadeloos bij de lurven Dochterlief kon het huis niet uit Zo ging mama voor haar zoete spruit stel je voor, 1 keer per week rond de noen zomaar voor 45 € boodschappen doen Sommigen willen het echt niet snappen…

Geluisterd naar verhalen, de oorlog en veel over toen Ze bloeiden beiden open, iemand die tijd maakt na de noen. De kinderen, ja, druk, druk, druk Op hun kleine kwaaltjes waren ze ook niet tuk. De kerel vertelde hartstochtelijk, de vrouw was stil blij Haar vochtige ogen blijven me altijd bij.…

Het mezenmoêrtje komt getrouwig, komt op de lauwe noen, al blauwig en geluwachtig groen; het brengt hun dit en dat, om te azen, tak-om, tak-op, tak-af, tak-uit, tak-in, ze razen, en kruipen, vlug, het mezennestje in.…

Rond de noen zet zich een schare kerkgangers ootmoedig neer. Bij Lambiek of oude klare welt weer ‘t Brussels gekommeer. Een dametje met plix en bont en sjakosj van krokodil trekt met patisserie en hond op de klatsj bij Tant’Cécile.…

Wij hebben huis en hof en haard gestenigd, - Zij deden het, zo zij het konden doen, Vit dorp en vlekken de verschrikte menigt' Joegen wij op van d'ochtend tot de noen.…

maar ik zou eerst iets anders moeten doen soep en eten moet ik maken voor de noen. Nee,nee, ik geef je geestelijke spijs die ik daarnet al heb voorbereid en ik ben bang dat ik iets vergeet dan krijg je daar gewoon van verzenleed krijg je enkele strofen en geen slot of de kop en de rest is op.…

Klik klak klok Tik tak tok Klonk in de Morgen, Klik klak klok Tik tak tok Nóg in de Noen, Tot, met de Avond, de Vlegels ge- Borgen Worden her- Vonden in Ander sei- Zoen.…

Ook bij de noen aan 't blanke maal, Als ik mijn brood ga breken, En lijnwaad, beker, aarden schaal Zo trouwlijk met mij spreken, Doorhuivert mij dat nóg een gast Van brood en room moet eten; Ik reik op schotels volgetast De helft hem van mijn beten.…

Want wie alleen aan liefdes brood De eeuwge honger kan verdoen, Vast vaak te morgen en te noen; En wat wij voor elkaar nog doen, Blijft maar een aalmoes in de nood. Want liefde is een verterend vuur. Geen hart, hoe gaaf en sterk, dat houdt Als liefdes smeltkroes op den duur.…