Alle inzendingen over oase

Een rode ballon die zacht meedeint op de wind. In de vorm van een hart dat nog niet los wil laten. Bloemen hebben hun kopjes laten hangen Veelkleurig rozen koesteren dakpansgewijs het zand. Een zacht parfum komt me tegemoet Een pas gedolven graf.…

schuw als een fantoom verschijnt uit het woestijnzand een droom van water…

Door zand omgeven Kerkhof van woestijnrozen Een vredige rust…

Sinds de dag je hand gleed uit de mijne loop ik door de vallei der woestijnen, waar ik alleen maar in cirkels kan dwalen om verloren te lopen in fata morgana's, op zoek naar het koele heldere water in de oase van de hoop, om de tere bloem der liefde in mijn gekomde handen in leven te houden, maar al wat ik vind is het vloeien van mijn zilte…

Doolde jarenlang Over dorre wegen Verkoolde gronden Verschroeide aarde Met de drang Naar een zegen Die boeide Warmte baarde Zonder te verzengen Die groeide Als goede wijn Zonder die met water Aan te hoeven lengen Les mijn dorst Druk me aan je borst Deze tocht Door de woestijn Met te weinig vocht Deed pijn Ben mijn oase Der dwaze…

Altijd op zoek naar de eeuwige oase, wetend dat we die hier op aarde nooit zullen vinden, gewoon al omdat we eindig zijn. Wat werkelijk telt is ware liefde voor elkaar, hoe dan ook, hoe kort soms ook, de intentie is genoeg, het voor elkaar een oase willen zijn.…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…

woestijnmonniken verzinken meditatief in oase-rust…

verschijnen met vibratie warmte en onnaspeurbare effecten pas later bleek dat haar talenten oplossingen straalden voor momenten die geen perspectief meer gaven voor gewone zaken zonder winstbejag voorzag zij mensen van voorspoed als zij het door onverwachte stapeling van pech het voor even slechter hadden haar lach is altijd de oase…

Lievelingsklanken klinken langs frêle ranke flanken Mijn ogen schreeuwen wijn, gehoorgangen lang In het midden sta ik, jullie zitten in mij, mijn tranen waren al lang opgedroogd in de laatste oase Ik lach schuchter en loop wel achter de feiten aan Bier vanavond.…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Deze voorbije levensfase sluit onze liefde achter deuren van een oogverblindende oase liggend in levensechte kleuren dat jij mijn diepste wond zacht streelde maakt mijn gestolen hart verlegen dank zij jouw innerlijke weelde zijn wij voorgoed aan tijd ontstegen.…

zomerse dagen lopen op hun laatste benen evenals de zwart- en bruin gevlekte koeien grazend onder een late zon die het boerenland nog zacht belicht waar in alle rust de avond valt aan de einder schildert van Gogh een handvol kraaien boven het goudgele, ongemaaide koren waar verzonken boerderijen en een verre toren in ijle nevels geruisloos…

Val ik In een oase zonde einde. Waar tijd geen grenzen kent. Verdrinkend in jouw ogen plant je de zaden en oogsten wij later onze eeuwige liefde.…

De pannenkoeken Droog als een helse woestijn Stroop mijn oase…

in groen verscholen schuilplaatsen voor mens en dier, oase van rust…

in mijn kale tuin huist een oase van rust bloeit louter stilte…

In een groene oase door sereenheid en rust omgeven waar het zonlicht de graven kust besef je de eindigheid van het leven waar alleen het gezang van de vogels de stilte doorbreekt als het verdriet zacht tot ons spreekt dan voel je het gemis van een dierbaar mens die er niet meer is In deze stille oase ontstaat een moment van bezinning om…

voeten op paden splijten het wegen oorsprong de wind het origine een oase verwisselt een storm omdat omdat omdat omdat het hard hart…

plezier om de vogels te voeren ik dacht zelfs een duif te horen koeren slechts een klein stukje van onze stoep is sneeuwvrij voor de gemengde vogelgroep voor alle maten die er duiken en dalen is er plaats genoeg om hun eten af te halen als de vogels er zijn en zo gretig gaan grazen is deze plek zogezegd als een omgekeerde oase…

't is genieten de vogels te zien grazen in onze kleine oase toch, als ik me vertoon zien ze me als evenbeeld van wat opgesteeld in de zomer onze akkers moet beschermen tegen al te grote zwermen…

trekkend langs gejaagde oorden schep ik als de avond valt een oase van getemperde woorden als een warm welkom voor wie in de luwte rond het vuur verstrooiing zoekt die met mij het dieper zwijgen beluisteren wil, glas en brood genoeglijk delen kan van uur noch tijd bewust verstild doch voldaan weer verder gaat…

Hier in de oase van het hart in melodie van verlangen waar heimwee als jouw stilte is neemt fantasie de overhand nu ik dwaal in dwaze somberheid voel ik de kou als droeve klacht van bladvallende bomen waar jouw wortels diepte zoeken raak ik ontworteld overmand door diepzinnig leegte voelen in het stille duister van de nacht.…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, dat het huis de luiken sloot, dat zonlicht zweeg medicijn om het licht te zoeken om de liefdesvrucht te plukken groeiend onder mensenvoeten om de woestijn te laten bloeien om elkaar in een nieuwe oase te mogen ontmoeten?…

Van genot zakten mijn ogen dicht mijn lippen zochten die van jou in de zwoele schemering van kaarslicht nam jij mijn bange hart op sleeptouw Als een exotische oase kwam jij mijn woestijnachtige hart binnen je raakte het aan van heel dichtbij en wist het door alles te beminnen Mijn oase bleek een fantasiebeeld mijn gevoel is nu onbemind…

mag ik mij even warmen aan jouw zacht plaats nemen in jouw oase van lief want mijn hart is gestolen door jou mijn hartendief…

Zeg maar gerust, Ze waren een oase van rust, Toen de ochtend gloorde. Het is als roken van marihuana tijdens een fata morgana.…

nu hoor ik voor den drommel in de verte snerpen vaag gerommel zo te horen eentonige doedelzakken hebben Schotten een oase te pakken…

Daar waar het een oase is van rust, Wat dus voor altijd zo zou moeten blijven, Is het straks mogelijk je in te schrijven Voor kwaliteitslocaties voor de kust. Wél voor de happy few, gezien de prijs: In Zeeland komt het Patserparadijs.…