Alle inzendingen over ochtendgloren

De nacht draalt nog wat buiten, donker en grijs, maar ginds aan de horizon begint de ochtend te gloren. Een strook van goud en rood, stralend en mooi. Prachtige kleuren, die je een gevoel van hoop geven. Het is alsof er een pad loopt langs de horizon en terwijl mijn voeten automatisch over dat pad gaan, het pad van hoop, dat naar het volle licht…

Eens liep ik filosoferend vooruit te kijken in de hoop op een schatkist van achter de regenboog; de proliferatie na het ochtendgloren zou waarde verrijken, toen de regen boog voor zon het hamerstuk voor een betoog.…

gebukt onder ’t verleden Sinds jij er bent Bestaat het opnieuw , het heden Ik ging gebukt onder de pijn Nu jij er bent Leer ik tevreden zijn Wat ik mezelf zolang heb verweten Nu jij er bent Kan ik het eindelijk vergeten Ik kan nu leven in het heden Nu jij er bent Kijk ik niet meer naar ’t verleden Kijk vol verwachting naar ’t ochtendgloren…

het is nog vroeg als de nacht eindigt en de uil van het donkere licht voor mij uit zweeft naar de blauwe fontein waar druppels schitteren in vlagen van de stervende maneschijn door knarsende kiezelstenen schuifel ik naar de bank gelegen aan het pad langs de waterpartij hier zet ik mij neder en zie de dag traag ontvouwen met…

Bloemrijke tuin ontwaakt voor eerste kus van het licht pure stilte…

De zon verbleekt bij 't ochtendgloren en breekt de stilte in haar schoot - de kreet van 't kind dat is geboren De maan verwarmt het iele lijf.…

Je hebt een vaste plek Ik kijk, een zacht gezicht Rustig neem je waar en maakt je klaar op de nieuwe dag gericht. Kort voor Amsterdam Amstel begint het sierlijke ritueel Tas open, mascara gereed Van zacht, halfslaap Maar monter, met niet veel Moeite wordt het gezicht begeleid naar een stevige blik een beetje zwart en beige Tevreden…

In het lichtend ochtendgloren als de zon zich vleiend zacht laat zien en onzichtbare wind rimpelingen maakt op het water waarop het zonlicht sterren strooit en je de eendjes al hoort met hun vrolijk gesnater de takken van de bomen geknopt maar nog niet in vol ornaat getooid steken ze af als afgedankte penselen tegen het blauw van de hemel…

Bij het ochtendgloren Scheen de maan nog vaag Sneden scherpe klanken Door menig ziel en maag Bij het ochtendgloren De wolken purperrood Veroorzaakten harde knallen Paniek, verderf en dood Bij het ochtendgloren Hoorde ik een vogel zingen…

In het zachte schijnsel van de ochtendzon Laten de stralen zich glijden over de aarde Heerlijk warm zacht verkwikkend De vogels laten zich wiegen op de wind In het zachte schijnsel van de ochtendzon Prikkelen de stralen de ogen wakker Een nieuwe dag is weer begonnen In het zachte schijnsel van de ochtendzon Verdwijnen de zwarte sluiers van…

In mijn dromen priemen prikacties van verleden tijd; tastbare tintelingen vertalen herinneringen sprankelend als bronwater. In de grotten van mijn lijf weerklinken geluiden van verzwegen leven en wervelbeelden puilen mijn ogen uit. Nuchter spant het licht de kleurbogen van druppels dauw en klaart de stilte een tranend bezinnen.…

Als in het stille ochtendgloren sternen luid hun liefde schreeuwen haar golven zacht het strand bekoren korrels zand haar schelpen strelen.. Als meeuwen dromend op één poot een zwakke bries haar duinen kust staren naar het morgenrood dan is ze moe..en rust.…

je lijf vraagt vandaag niet veel het mijne evenmin slechts een ogenblik verstrengeld in elkaar tot de dag het gloren kraait de merel weer zijn deuntje zingt…

Ochtendgloren Een dag nieuw geboren Het ontwaken van de natuur Alles is nog fris en puur Eerste zonneschijn kust het land Het riet aan de waterkant Ontwaken in verwachting Het hebben van achting Voor het wonder, iedere keer Dat de natuur telkens weer Zich niet laat dwingen Doet haar eigen dingen Laat elke dag een wonder zijn Waarvan…

Zou het de zon van de zomer zijn of je lieve lach, die me doet luisteren naar de muziek van bloeiende violen en dansende koeien in een weide- bed van klavertjes vier? De ochtendmist versluierend als een burka de benevelde schoonheid buiten en de wind licht de sluimer- sluier op om de zon het land te laten kussen. De vogels zetten…

De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint…

Heb je nog plannen nog dromen met mij Voor morgen en later dan maak ik tijd vrij Heb je nog plannen voel je de tederheid Lief je mijn glimlach maak ik jou nog blij Heb je nog plannen koester je onze lust Passie als eb en vloed als je mijn lippen kust Heb je nog plannen blijf ik jou bekoren In voor en tegenspoed bij elk ochtendgloren…

Het jonge ochtendgloren, het warme rood van troostende gedachten omarmde stevig deze eerste prille dag liet gaan wat ongewenst geboren was de zware harde nachtelijke vorst, vrijwel geheel uit het zicht verdwenen zoals een passant in overstromingstijd de weg geplukt door eigen nemen zo leeg geraakt in maagdelijkheid zo vastgehouden,…

Het genieten van het ochtendgloren ging weer door jouw slechte bui verloren dus is het voornemen nu geboren deze vreugde niet meer te laten verstoren…

helaas al weer begonnen, maar zeur niet aan mijn kop tot ik met koffie mok Woorden kan ik zo vroeg helaas nog niet verzinnen dus kwaak maar in de ruimte, 'k zeg wel gewillig; : "humpf" Wat ondertiteld zoveel als niks betekent omdat ik heel niet luister slechts voortleef met gefluister van een te vroeg verstoorde droom Hoezo ochtendgloren…

De regen valt in vlagen uiteen waar de liefde smacht naar meer, rust een glans over de gebutste straten. Aan de buitenkant praalt een gevel de vertoning van een wijds gezicht, een indruk dat meer te denken geeft een statige laan met beuken zonder geborgenheid van blad draagt mee in het gemis, de nacht alleen als decor is mijn trouwste…

ochtendgloren zacht en mild dat 't duister uit de stilte tilt waarbij de vogels in de bomen dan ontwaken uit hun dromen en bij het prille ontwaken zal 't duister het daglicht raken dat geleidelijk op zal doemen en 't gloren wil benoemen met het tjilpen van de dieren die het gloren komen vieren wordt de sfeer ermee verweven en het duister…

Zonnestralen doen de ochtendnevel in mijn hoofd verdwijnen, Een nieuwe dag als velen maar anders dan andere. Dag gekleurd door waterige morgen licht, doet zorgen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Maar de in schaduw gehulde sneeuw blijf liggen. Een dag vol perfecte imperfectie.…

Langzaam sleept de heilge nacht haar sluier, IJler, doorschijnend aan d' uiterste slippen, Weg van de aard', en de laatste sterre Dooft hare glans. Zacht ontwaakt uit de sluimer het leven, 't Windeken suizelt, Licht als een zucht in de morgen; Over het groenige bleek van…

Onverwacht, terwijl de eerste zonnestralen de horizon behoedzaam streelden, voerde de zuidenwind je laatste adem mee langs de zoute Zeeuwse kust. Jouw laatste adem was, zoals zo vaak je woorden waren: zachter dan fluweel. We huilen gaten in de dag, en storten tranen in het Zwin. Gedeelde woorden brengen troost. En morgen, na een zware…

Een sluierdeken verbergt de opkomende zon met uitrustende koeien die het nevel sieren als bergtoppen over het weiland. Kijkend naar de horizon ontwaakt het leven door paarden die in silhouet grazen met een groet van een hardloper als passant. Het geluid van klankschalen vanuit het dorp doet de stilte van de ochtend verbloemen…

dag in de hei begon Alsof het landschap slaapt met een koude deken Je hebt naar het opkomen van de zon uitgekeken De fascinatie vanuit het heelal Waarin lichtweerkaatsing sfeer geven zal Je bent er op uitgetrokken langs heidepaden Sierlijke reeën beschouwd als kameraden Je bent op een duintop gaan staan Hebt alles van je af laten gaan Ochtendgloren…

Anders dan eerder in verlangen komen de jaren gestaag op gang, onvermijdelijk verloopt het leven met tussendoor onzekerheden, een onaanraakbaar waarmerk schemert haar beloften door bij het ochtendgloren, haar zingeving heeft geen maatglas nodig voor het zichtbaar worden van verbintenissen met een kostbaar blijvend heden.…

Het krieken van de dag Waarin jij het eerste zonlicht zag Het opkomen van het daglicht Duisternis mysterieus gezwicht In een wereld van dennen Waar het zonlicht de contouren zal mennen Als rood schijnsel door het heelal Een verschijning die snel verdwijnen zal De mysterie heeft je aangegrepen Wolkenflarden in een glanzende lappendeken…

De grote wereld gevat in een dauwdruppel bij ochtendgloren.…