Alle inzendingen over ondiep

gaat de mens die zich achtergesteld voelt niet serieus genomen vlijmscherp kwam hij tevoorschijn, getinte jongeren hingen hem de keel uit nu is het afgelopen ik maak er een eind aan dat dacht hij echt al zat er een drankje in de man en toen viel hij zelf ging pootjebadend tenonder in verbaasd kringelende rook onthutste motoragente…

Veel oppervlakkigheid, amper te zien, even onopvallend binnengeslopen, en nog niet intensief bovendien. Rimpelend mijn leven ingekropen, telkens weer een ietsje meer; ik weet het voelt niet goed, maar grijs doet toch geen zeer. -------------------------------------- Al weer een jaartje ouder!…

Het is ondiep, met een onderstroom, ik val om -- De boei gaat tollen.…

met zonlicht wast zij haar manen in de rivier die haar meevoert stroomopwaarts naar daar waar een immense schoonheid zich openbaart nu zonden liggen begraven in een te ondiepe waarheid…

geen gisteren geen vandaag geen morgen er hangt een zweem van mist in zijn hoofd gedachten verdrinken in het ondiepe van het geheugen in grote leemte is het nietige niets alles wat nog rest…

Een lichaam, ontzield maar ongeschonden, In een ondiepe sloot gevonden. Een beangstigende aanblik. Jouw gelaat in wit en dik. Hoe lang heb je op de dood gewacht. Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen.…

Schuimend in haar woeste razernij zand overspoelt door golvend stromen braakt zij eeuwigheid door eindeloos dansen raakt zij een grens in haar vormeloosheid en kust zij de stranden als deinend behagen vluchtig ondiep door rafeling heen…

Ik wou dat ik kon voelen het zoete leven van succes en het opkijken dat volgt weten wat het is om iemand te zijn Ik wou dat ik kon voelen wat het is om te sterven Om te weten hoe ondiep mijn leven is geweest Vandaag.…

iemand vertrouwt een fles met levenskracht aan het water toe nu rust ze ergens in een ondiep zanderig graf misschien sluimert ze aan een oever of bij een verre zee ze gaat niet ten onder aan verlies of van verdriet wie schittert als jij haar vinden zal…

kan het zijn dat jij gesloten bent een oester die zich alleen thuis voelt in ondiep water van oceanen dat je weinig stof doet opwaaien ik je kan openen al weet ik niet hoe dat het jou niet uitmaakt op welke bodem je leeft hard of zacht kan je dat zijn?…

in de luwte van het riet en kleine berken groeit mooi ijs in ondiep veen boven ons weifelt een waterige maan beneden een meer van verliezen waar de wind het ijs splijt tussen ons de afgrond de nacht komt op tijd…

Ze bouwen steden in de klei leggen riolen in de straten voor het vuile water één voor ’t hemelwater kinderen spelen in ondiepe plassen bouwen kleikastelen ogen omgewassen spelen dijkje leiden water hoe dat vastloopt op de klei…

De polder verschuilt zich onder een dikke laag sneeuw het ondiepe meer dat vroege vlokken spiegelde is niet meer zichtbaar in de ijzigste kou van maart breekt het ijs we spreken af na de sneeuw als de klei weer water draagt vol rimpelingen in de wind…

het is bijna 40 graden en we zoeken hier verkoeling in de rivier die echter te ondiep is om kopje onder te gaan maar met de voeten in het water is het te doen we lezen iets luieren wat en ik tracht m'n hoofd koel te houden door af en toe mijn petje in de L'Aygues te dopen…

Haar ogen waren als ondiepe poelen, gevuld met zilverwerk en geurig water. Zij, die nooit een vriend van de poëzie was maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan. Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…

de zachte warme late zon koestert mijn hoofd in jouw schoot warmt mijn verlangen naar een glijdende duik in jouw ondiepe meertje met water zacht en glad waar lichte sprieten eeuwig kriebelen achter het horizonnetje duikt de ronde zon op weg naar morgen…

Haar hals draait zich zo dat zij soepel het water tussen diep en ondiep kan aanschouwen een plaats waar bevlogen uitrust en twijgjes het zwijgen verdiepen bijt hij zijn tanden bloot het klappen geeft lentegeluid maar eenzaam waakt zij naast de nekslag verloren, eer nieuw leven ontwaakte…

in stad hardenberg geen dak meer boven je hoofd op hollands ondiep pleurend pleuritis het hoge woord van pleuris springt er huilend uit verhoogde vatbaarheid in het zuidelijk grensgebied niet waakzaam genoeg binnen de singel bang voor tuberculose een gast in de stad een witte villa de vogelgriep van buiten in de tuinaarde…

Zij spraken op het wad met de bootjes achter zich in ondiep water en de zon naar het Westen toe haar kracht verliezend valt in stijgend water. Over wat er gesproken werd op het intussen ondergelopen wad?…

Ondiep. Onze rok. hebben we hoog opgetrokken.…

Ergens klinken klanken Zacht gespeeld, maar hoorbaar Klank als kleine trillingen In ondiep golvend water Ergens klinken klanken Die niemand ooit opmerkte Die stilletjes weggevaagd worden Door populaire rockmuziek Ergens klinken klanken Ik wou ze zo graag delen Anderen muziek leren kennen Maar heb ze als enige gehoord...…

Schepen bevaren me varen de stroom op en neer beladen en onbeladen Schepen bevaren me kennen mijn nukken onvoorspelbaar toch mijn daden Schepen bevaren me wind en ontij mijn handlangers mijn trawanten Schepen bevaren me ik doe ze schutten en sluizen van ondiep naar dieper en omgekeerd kennen mijn ruwe oevers botte kanten…

Schaaf je verwachtingen in lagen af bewerk de bodem Hij is je huid bevrijd hem behoedzaam van verdichte grond ontgraaf wat je verlangt Vind onvermoede vondsten vaak gefragmenteerd op onontdekte plaatsen Soms herkenbaar verdwenen in ploegsporen of ondiepe greppels Verwachtingen in lagen van uit de lucht gezien fragiel aardewerk…

stop, hier vliegen geen kraaien de lucht lijkt helder maar ongeklaard, zolang blijft een woord zonder beweegreden roerloos en in ijs gevangen ondiep als het zicht in hoogte -onderhuids- zonder gedicht blijven vuurstenen koud en is nadere toelichting overbodig een zomer is er om zich staande te houden tussen voetnoten van voortduren…

mijn kop zit vol gedachten maar ik krijg geen woord op papier er overvalt mij een kalibratie van afgestorven denkbeelden een herhaalde verlating, op niet aangetroffen zee, noodweer indachtig kennismaking met onvoltooide, toekomende, ontbrekende geliefden dit okeromlijnde van diepblauw, van schemerwater in het volle licht ondiepe…

toen jij er niet was ben ik gaan verzinnen van jij, zon en gras maar ondiep van binnen wist ik dat jij er niet was dacht jou op mijn bed hoe samen we vreëen en heel af en toe leek ‘t of wij het echt deëen maar dat leek vooral net nu jij hier niet loopt lig ik ’s nachts te woelen als de gek die zich sloopt met hoe hij je kan voelen…

't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla. Op een steen zit haar echtgenoot, Ziet haar spelen, ergert zich dood En zuigt op zijn manilla.…

Ik gaf me over, liet me bebeuken, me meestromen met haar kracht, er was geen verzet en veilig spoelden ze me het ondiepe op, 'terug' leken ze te zeggen, 'te gevaarlijk, blijf mens'.…

mochten bikken die vollemaanse nacht kende geen einde ik zeilde overgoten uit en laveerde adriatisch op het scherp van de partijen ik zag hun werelden in tal van zeeën legde aan op kusten die separistisch om toeristen vreeën ankerde de bosporus waar cerberus zijn tweelinghonden riep en charon zei de styx is te ondiep…

Ondiepe aquatinten voor de lucht.…