Alle inzendingen over onopvallend

Zwijgzaam als ik ben Wil ik luisteren naar geluiden Naar klanken aangenaam En vooral melodieus Woorden die het goede fluisteren Gemeend en zeker serieus Ik zal ze schrijven op witte vellen En mij verre houden Van enig commentaar Later wil ik ze zwijgend lezen En slechts denken; “Ach, laat ook maar.”…

Onopvallend verborgen in mijzelf gekeerd net zoals op het spoor tussen de rails en voor de trein ik was er wel maar ook weer niet men zag mij niet en dat zie ik wel, Onopvallend verborgen -voor een ieder-.…

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

Een kameleon kleurrijk en onopvallend helemaal zichzelf…

Onopvallend komt een vlinder te sterven op een leuning van een tuinstoel nu het september is en hij gewoon doodop…

Doet u maar Van hetzelfde laken Een pak, zei ze, Onopvallend Wil ik zijn Ja, zo wil ik leven Zonder die pijn Van het altijd anders zijn…

( la différence s' appelle l' art ) er zijn kunstemakers die hun kunstje doen maar er zijn ook mensen die onopvallend iets willen bijdragen aan ons kunstbezit...…

Het zou goed zijn Zei de psychiater Tegen de patiënt Dat u niet in uw Verdriet blijft hangen Maar eer deze woorden Waren doorgedrongen had De zieke kans gezien om Zich onopvallend te verhangen…

Ik onderscheidde me wéér te bescheiden in het me onopvallend onderscheiden.…

Stille Landman, zie mij wachten in ‘t verborgen duister, ik draag een heel klein vruchtje maar. Wanneer U langskomt zult U denken dat vruchtje is nog lang niet klaar, ik leef hier in het donker, durf me niet te laten zien, nooit kom ik in het volle licht komt U een keer bij mij misschien? Ik ben zo bang voor al die ruwe mensen die plukken…

de Bronstijd Dat zij haar webben weeft En hier haar oude dagen verslijt Stijfjes in haar web Leeft een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een gietsel van koper en tin.…

Op zoek naar dat wat je nooit vinden kunt Gevonden wat je niet zocht De regenboog is een utopie Gemoedsrust een vanzelfsprekendheid De zoektocht voortzettend Onopvallend haast Heeft hij gevonden wat hij zoek was Het lag er namelijk naast.…

vrijheid vliegt met de vogels mee er midden in en tussendoor heel onopvallend heel gedwee en de vogels vinden het zo fijn ze zijn zo tevree daarom alleen daarom zijn er zo veel mensen die vogel willen zijn…

je knipt je nagels in de zon als ik onopvallend door het venster naar je kijk in het vliegtuig leek je mij zo klein kwam het door die fokker of die wolken zo immens maar je zit daar en je knipt je nagels zo bevallig dat ik heel begerig in je nekvel bijt…

In een winterse laan staat een stoere hoge boom wit besneeuwd verheft hij zich, onopvallend voor zich uit knarsend, boven het luidruchtige verkeer uit niet zwichtend voor de kou en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder…

Je strelende handen willen naar die plek, onopvallend en heel langzaam. De hitte maakt me langzaam slomer, heerlijk samen met jou : de zomer!…

Veel oppervlakkigheid, amper te zien, even onopvallend binnengeslopen, en nog niet intensief bovendien. Rimpelend mijn leven ingekropen, telkens weer een ietsje meer; ik weet het voelt niet goed, maar grijs doet toch geen zeer. -------------------------------------- Al weer een jaartje ouder!…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

In het licht daarvan kan niets onopvallend zijn. Men kijkt het best op een afstand toe. Straks komt er specie uit de opening die zich ergens concreet en zinvol instort. Hoe veraf is het betonrot nu. -------------------------------------- uit: 'Circulaire systemen', 2002.…

de storm is eindelijk gaan liggen het blad dat valt valt stil onopvallend en de grond staat het toe in hopen rond de bast, een kruin kreunt ongenaakbaar naakt en staat vreemde vogels toe de takken te bevolken ik zie vleugels in wolken…

Noem me Anna en ik ben gewoon de buurvrouw die gelukkig zwaait als ze een taart bakt of de hond uitlaat. Je mag haar wel maar kent mij niet Ik ben het spook dat in je huiskamer de spulletjes verplaatst - het oog dat door de bolle lens je buurt bewaakt Je kent me niet Je noemt me Igor Ik woon drie straten verderop en rij altijd om zeven…

Kloppend tegen beton weggedrukt hard te worden, onopvallend hard als het hardste gevaar. ------------------------------------------------------- uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006…

De korte duur van koeien, zonneschermen en de liefde is onopvallend. De vuilniszakken blijven. Hotels voor gisten zijn het, haltes voor de dingen op reis naar de tijd in de heuvels. Ach zoveel nepalese prinsen langs de stoeprand, zoveel nepalese prinsen. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…

ik heb een liefde verslapen om kuiltjes-wangen te kussen goedlachs aan de hand van vergeelde foto’s kantel ik, als ware opstandig zonder gebaren met droge ogen als ik wakker lig bij maanlicht weerspiegelt alles misschien, misschien was jij er gisteren wel onopvallend maar waakzaam tot diep in de nacht bemin, bemint, beminnend…

Een mens zonder eigenaardigheden Is hij die ginds zo onopvallend Voorbijgaat, niet luidruchtig Of anderszins aanmatigend, Immers, hij springt niet in het oog Met schreeuwend kleurige kledij Of ander aanstellerig gedrag Dat dagelijks uitroept: Kijk naar mij!…

Wat is een dag in een mensen leven In uren slechts opgeteld in tijd Een lichtflits, het is maar even Een moment van vreugde en strijd Wat is een jaar, al lijkt het meer Dan vele dagen aaneen geregen ’t Is een rimpel op ‘t vlakke meer Onopvallend en meestal verzwegen Wat is een mensenleven in de tijd Anders dan een vluchtig wezen Een zijn…

Misschien heb ik wel jaren lang stil meegekeken langs je ruggengraat je billen en oudere littekens, de dagelijkse gang mogen derven verhalen beërven ben ik zelden afgeweken als schildwacht die je acht. Heb ik ongevraagd momenten lang over je schouders gestaard, je liefde en leven gezien, 't grijzende verdriet, ben ik meegeslopen met wandelingen…

Dus gaan we mee op weg, houden voorlopig een oogje in 't zeil en, onopvallend, een vinger aan de pols.…

Vraagt het dat men sober en onopvallend leeft dan de natuur onbevangen indenken verweeft.…