Alle inzendingen over onthand

breek je een been ben je gelijk onthand..…

handen lijken onthand daar de grens allang overschreden is wachten volle dozen verwachtingsvol opdat zonlicht hen begroeten zal geduldig tot de moed verzameld is om hen hun nieuwe plek te wijzen plots knipt de straatverlichting aan…

Vanmiddag liep het volk verbijsterd rond, veel opgewondenheid en consternatie een unicum, een wonder, dus sensatie, een ieder zag het aan met open mond Dit moét op de tv en in de krant: een meisje zónder smartphone in haar hand!…

geheel tevreden heeft hij zijn geloof beleden maar volkomen onthand in het hiernamaals beland…

Ik moet ook verder onthand, alleen, in de steek gelaten door jou. Het is jammer, echt jammer.…

Wees niet bang Zei jij altijd Tegen mij toen Ik klein was En bezorgd de Wereld in keek, Mijn wereld, Evenzeer als De jouwe - Nu je er niet Meer bent En mij onthand Achterlaat, Ben ik ontmoederd, Ben ik wees…

Ik ben een doventolk en schizofreen Vertolken doe ik met mijn handgebaren Maar als miljoenen mensen naar me staren Dan voel ik mij onthand en zeer alleen Hoe erg ik mij daar ook stond uit te sloven Het was alsof ik praatte tegen doven…

Twitter is uit de lucht..het is een ramp Hoe kan ik nu nog even wereldwijd Mijn laatste zeer boeiende boodschap kwijt Ik ben onthand en schiet haast in een kramp Het licht maar uit en dan heel snel naar bed Gelukkig had ik nog dit snelsonnet…

De thuiszorg zit wanhopig in het slop Ik ben onthand, verdrietig en heel boos want binnenkort ben ik zo zorgeloos Wie trekt de steunkous aan? ’t Geduld is op Mijn lieve hulpen: kwade zzp’ers Het kabinet: alléén maar VVD’ers…

vroeger nooit gedacht dat de dichter zich ontheemd zou voelen zonder een goed functionerende laptop mijn gedichten toevertrouwd aan dropbox ben ik zwaar onthand nu ik er niet bij kan niets was er zo betrouwbaar als destijds het aloude 'bloc de brouillon' zo'n kladblok dat je heden ten dage alleen nog maar kunt kopen bij de plaatselijke…

oktober is de ommekeer van mijn gemoed en zoveel meer er drupt een traantje in mijn thee ik sta onthand en kijk gedwee naar dwarrelend blad het valt niet mee oktober is een harde noot en nauwelijks te kraken doch barstensvol melancholie dat neerdaalt op de daken oktober is de ommekeer van mijn gemoed en dat doet zeer…

huis een kleiner, houten huis met een huid van nikkelstaal en fluwelen binnenwanden daar bereid ik volgens vaste regel de spijs en waan ik me voor even buitengewoon wijs ik zet er mijn stoel en wik mijn mijmeringen om mijn dierbare demonen te bedwingen dan leer ik ze een andere, schrandere taal om hun zo vaak holle onheil te onthanden…

De tijd leek tergend langzaam te verstrijken Toen Facebook plotseling een storing had Men wist niet wat te doen. TV gaan kijken? Of in paniek naar Twitter uit gaan wijken? Het bleef nog lang onrustig in de stad Het lijkt inmiddels al zo lang geleden Dat dagdeel dat er niet werd facegebooked Het was een barre crisistijd. Maar heden FB't men…

het mobieltje is zojuist de sleutelbos gepasseerd in de lijst van voorwerpen waarvan men bij verlies het meest onthand is het condoom is weer een plaats gezakt en bungelt nu ergens onderaan terwijl de pinpas op de eerste plaats is uitgekomen de pil zit ook weer in de lift en is fors omhooggegaan echter deze keer moet dit aan het…

Ontstaan uit zelfbedrog verstoren duivelse machten wreed het koninkrijk waar vrede altijd heerste Daar strijdt haar angstig wezen innerlijk verscheurd door opgelegde keuzen Ooit onschuldig en vrij geboren om te leven werd geketend en onthand het echte gebroken Maar eens de oorlog uitgewoed verschijnen glanzende muren spiegels van…

je staat onthand op de kade van het afmerend vergeten bij de meerpaal van een groot verlies en moet met lede ogen aanzien hoe het schimmige scheepje van weleer snel stroomafwaarts zeilt…

In het huis met duizend kamers hoort men alleen de doffe blaf van de zwarte hond de zangeres verloor haar stem en zwijgt in alle talen de poëet vangt tevergeefs de vervlogen woorden de beeldenstormer zit onthand vastgenageld aan de grond de gekooide vogel zwijgt gelaten en kijkt niet meer naar boven alles is een gerucht…

Armen vergroeid en onthand, wild om zich heen wapenende splijt- stof, uitgebreid de borst ontkend. Opdelend het jongste als som het gesplitste splijten, lede- maten bestemd voor een grafiek. De stem van de jeugd in lichaams- delen geschoold, is koopwaar voor een lijfonteigenend tarief.…

soms stap ik over op een eiland onbewoond en voor mij alleen laat de wereld los die in mierenhopen leven met hun eten drinken en gebeden zie eindelijk in verbanden hoe wij mentaal onthand zijn met ons fysieke lijf heb mijn grip voor even prijsgegeven lig daar beneden terwijl mijn geest is uitgetreden de rust geniet van niet…

Man en vrouw lopen onthand, ontmoeten tegenstrevers in dun belijnde steegjes inzake een stad zonder offensieve intenties. Tot op zekere, arctische hoogte heeft het voor hen weinig zin tegen de zondvloed te brallen.…

in de nacht is alle kunst verheven tot een status die alles gruwelijk overdrijft met schepen die zelf brandend het vuur in mij tracht te doven onthand zoals ik twijfel of mijn huis de ware woning is waarin mijn dood speelser is dan het boek waar ik geen waarde aan hecht zoals men leest blijven de kunstreizigers uit het zicht en klamp ik…

ik stempel af, sluier het geweten met onoplosbare momenten, momenten die spaarzaam en onthand zich hebben geijkt in de stille rondes van het bestaan was ik een boom, dan zonder bast ergens achter mijn netvlies sterven kegels af die mij de scherpte van dit leven hebben laten zien, ik zal ze missen in de chaos van mijn eigen rangorde liever…

Weldra is de mens onthand zullen kattenklauwen heersen paardenhoeven billen tillen en zien we de stevige achterkant van ons beestachtig ongelijk.…

Onze M.P. leek onthand Zat even om een antwoord verlegen Redde zich natuurlijk wel En dit was uiteraard maar goed ook Anders meteen lik-op-stuk gekregen De politiek is beslist een hard spel Lees de kranten er maar eens op na In principe wordt niemand gespaard Oog om oog, tand om tand -om kiezers te overtuigen Van het eigen gelijk of…

creativiteit op dan swingt stampt en springt de goegemeente in de toegewezen evenementen een weinig verheffend bewegingsbeeld van hersenloos op en neer met alleen opgepepte kracht wegdraaiende ogen en een inhoudsloze druggerelateerde lach achtergelaten visitekaarten zijn tekens aan de wand dat de schepping zijn finaliteit heeft onthand…

in hun hevige verlangen naar nabijheid houden zij, de kroongetuigen, stand en onthand afstand van de ongekusten. vandaag veel zon, morgen een dag met wat regen en een graad of negen. dan bakken wij appelpannenkoeken naar believen en vlechten een krans van rozen en madelieven.…

Maar al wat je ziet is een kleine kubus van beton met onthande ribben en met name zonder ogen.…

tanig eelt in palmen van handen herbergt korrels zand al jaren aangedroogd in plooien vastgeloogd verjaren gaat per dag steeds korreliger tijden troebel lijfljk ingeteerd traan zout hand op lijnen vingers aangebrand onthand tasten mis mens in 't verband hitte heilig vuur de doofpot schrijnen de ziel de strot zachte lach ogen glinsteren…

conducteurs van ons trotse nederland u heeft genoeg tussen de wielen geleden onthand van cadzand tot uithuizermeeden waar bleef toch de gewapende bijstand de ns wil ze nu zelf gaan oppakken boeven die zwart reizen in de treinen met geweld intimideren op risikolijnen motto gelijke monniken gelijke kappen een elitecorps bevoegd tot fouilleren…

Als 't ijs op het kanaal was te vertrouwen Bond hij meteen mijn schoenen met wat touwen Aan ijzers met een houten bovenkant Je moet verdomme glijden en niet sjouwen Riep hij me toe, maar ik bewoog onthand En wankelde door niemandsland, Een trage beer met ingepakte klauwen Als vroeg mislukte koudefront soldaat Besloot ik toen voorgoed te…