Alle inzendingen over ontkiemen

Met maar een beetje bestraling van het schraal verwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op een gelukstemmende lente. Alsof een dakvenster een blik gunt vanuit winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht kriebelt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt…

Wat kan ontkiemen? Hoe wil ik leven?…

met het nieuwe groen ontkiemen ook de woorden vrolijk dartelend…

Al is het op teevee een maf gezicht Wanneer hij op z'n kop voorbij komt zweven Omdat zijn zwaartekracht is opgeheven, Toch is wat André doet van groot gewicht. Zo heeft hij in de ruimte voor ons land Het allereerste kropje sla geplant.…

Je waaiert als het riet in mij ontkiemend zaad in rode aarde de vrucht die bloesem achterlaat wekt mij uit mijn diepe slaap dorstige liefde steel speel…

ik ben een rode klaproos ontkiem na lange duisternis op plaatsen waar geen liefde is als een Papaver Rhoeas herrijs ik tussen steen en as ik bloei op alles wat ooit was.…

Planten, bloemen ontkiemen komen tot bloei poëzie struint onzichtbaar haar staart steekt erboven uit!…

we ontdekten de klavers telden de bladeren ieder apart we kwamen tot vier zagen ze bloeien zomerden samen in groeien en herfst oogstte de knolletjes fier het winters verval gaf rust en verademing maar weten dat geluk zal ontkiemen brengt lente al hier…

Ontkiem in dit levenslicht en dans je leven blij. Kleur ons schilderij in, dichterlijk zo vrij.…

Ontkiem in dit levenslicht en dans je leven blij. Kleur ons schilderij in, Liefst dichterlijk zo vrij.…

Alleen woorden in gedichten, kunnen ontkiemen, groeien en sappige vruchten dragen.…

Losgeslagen betekenis zoekend bodem om te ontkiemen Gedachten, gevoelens leegte en overvol Spreken en zwijgen. Leeg en verlangend. Wetend dat het is er is.…

bij het oogsten van de vruchten uit zaadlijsten van verleden bevloeide vocht van mijn verdriet het gezaaide tot ontkiemen stimuleren regenbogen hel doorzichtig zonnenstralen verleidelijk fruitig blozend verwachtingsvol slechts te wachten tot het oogsten van de vruchten uit zaadlijsten van verleden…

Begint het inzicht te ontkiemen? We spreken hier van synoniemen: een heiden en een Edenaar.…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

Ontkiemend zaad en niemand weet hoe: donker in 't duister van de aardeschoot, maar springlevend en groot in kiemkracht niet te stuiten. Dit leven een wonder, vanbinnen en buiten; de liefde een kracht die de dood zal trotseren, een hoop die niet sterft voor al wie wil horen: alles wordt weder geboren.…

wij aten alle ochtenden eekhoornbrood nee die paddenstoelen gaan niet dood er is mycelium dat jonge loten laat ontkiemen en altijd helpt in echte nood vooral het rood van stippeltjes in heksenkringen geeft ons een kans op nieuw beginnen…

vandaag is de dag die blozend zijn naaktheid toont in een niets verhullend ontwaken groene weides ontvouwt onder een korenblauw laken de waterspiegel licht ontstijgt en doorzicht naar de ziel geleid vol ontkiemend leven tiert in elke seconde te beleven tijd voor J.…

ontkiemend onkruid bedreigt zijn leven zodra het zich sluipend onderhuids zal bewegen woekerend onkruid geworteld in zijn brein kweekt verwarring en angst en laat ons droef te moede zijn nietsontziend onkruid doet ons de handen vouwen en stilstaan in de lucht op vleugels van vertrouwen…

Geef mij de regen een zomerregen waar ik nat kan worden liggend in het gras Laat mij wachten op de regen van de ochtend tot de avond Ik zal wachten als de bladeren van bloemen waarin ik de samenhang kan zijn met alles een ontkiemen een belofte voor de volgende dag Dan zal ik drinken van het water Dan zal ik dichter bij de aarde…

Ooit had ik zoveel woorden die toch niet zijn gezegd - omdat ze misschien stoorden had ik ze weggelegd. Maar nu ze diep geborgen toch plots weer leven gaan maak ik me minder zorgen: ze zijn nog niet vergaan, maar als het zaad in d'aarde dat ooit wel weer ontkiemt zo bleven ze van waarde en hebben dan gediend in liefde die hen baarde…

Ze zijn weer uit de grond! De allereerste sprieten Kom lui het is genieten Ik spring al in het rond En val haast op mijn kont Maar wat kan mij het bieten Ik laat dit feest niet schieten Al ben ik blauw en bont En snoer je mij de mond Ik ga ze nu begieten De pasgeboren sprieten Die houd ik graag gezond…

mag ik jou lentebloemen geven jij zag ze ontkiemen de bollen wist al het leven ik rooide ze in zomers blaken ze droogden we lieten ze in onze rust hun kleur weer herverdienen het is nog vroeg in tijd maar deze winter heb ik alles voorbereid mag ik jou mijn eerste lentebloemen geven…

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

Uit hun jas geholpen onschuld tot munt geslagen leven teruggegeven aan de eeuwigheid de sneeuw kleurt anders dan het schreeuwend wit in de wijn brandt één lumen licht dieprood en zo vol liefde dat ik tot stilte besluit om de haat niet te voeden die poogt te ontkiemen ik hef de kelk wat een afdronk welk een smart…

Zij voelt het zaad ontkiemen in de bloementuinen en glimlacht naar de zwerfvuilprikkers in de duinen, de schoongehouden sloten, zij bekoren haar zodat ze zingt uit vreugde, feestviert in de morgendauw: Hier houd ik van, dit is tot stand gekomen door een goede Geest van trouw.…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

Als je je blijvend wil verrijken moet je groeiend blijven rijpen zeg maar steeds opnieuw vereiken en soms je oude boom verplanten in jong, fris, vers ontkiemende grond Dat hou je geest en lichaam gezond en kan je tot grote hoogte stijgen Want oude diep verwortelde bomen groeien tot aan, zelfs in de hemel!…

Leven niet meer zichtbaar, Verzonken in verdorde aarde, Oppervlak alleen nog dor en doods - Slaapt ongezien nog in de diepte, Waakzaam tot het uit de dood Weer op zal staan - opstanding Die immers mogelijk blijkt Als grote volle druppels Vallen op het verschroeide land En het nieuwe leven ontkiemen zal Vanuit het allerdiepste dal…

Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven zijn.…