Alle inzendingen over over het loslaten/losweken van meningen

Er is in mij een resoneren van geluiden van gesprekken van beelden mantra's en gebeden een weerklank van gevoel op bepaalde plekken Ik weet niet altijd wat ze met me doen of deden veel ruis en gruis is er misschien ook een bezinksel en soms zomaar uit het niets is er een blinksel als een ster, een diamant en ben ik ineens daaraan verpand…

Kijk en zie haar staan de lampen zo fel het verlicht en verblind het zicht Aanschouw hoe ze verdwijnt in jouw ogen verschijnt niets te aanschouwen behalve het licht Kijk Lach…

Gisteren heb ik me van je losgeweekt in duizend doden, vandaag drink ik uit eigen, zilte zee Jouw smaak tilde me niet over kosmoszeeën maar houdt me uit mijn slaap, en voert me nergens heen Was het ooit zo bedoeld in de sterren, die ogenblikken zijn zeldzaam nu, steeds minder op den duur Je afdronk blijft puur, dat wel mijn schat, maar…

je knipte het koordje van je kinderwanten door zo is het begonnen ik laat je los zei mama het laatste stukje mag je rennen wees opmerkzaam mijn kind het onbedoelde het ongewisse onverwachte het is er allemaal de goudvis in de kom de grote schaar het kostbare glas veel maar niet alles leerde ik je dragen deze afstand is de grootste…

we raken verstrikt in kleverige draden van een spinsel wie voelt na het losweken de schijn van bevrijding als hij langs zere struikelpaden in het laatste voorland valt wie wil soms verdwijnen in zachtgekleurde troostwoorden en niet getelde dagen…

Daar zit hij nu, naast haar heeft haar hand vast alsof hij denkt zolang ik haar vast hou is ze nog hier. Daar zit hij, zij ligt is reeds heen hij houdt haar hand vast drukt er een kus op stil maar mijn lief ik laat je niet alleen. Zij ligt, gesloten ogen de mond iets open alsof ze nog iets zegt haar lichaam is wat er nog rest…

Vertrouwen is niet een vanzelfsprekend gegeven wat je opbouwt, is ook weer af te breken Vind je werkelijk, dat je oprecht bent in ons leven? de paranoia gedachte, enkel en alleen in mijn hoofd afspelen.. Wat als wij dalijk, niet meer ons zijn is de afstand verder gaat, dan het fysiek gemis of het nu aan jou ligt of aan mij Liever laat…

mag het soms iets minder zijn… altijd de energieke altijd de kwieke het leven doet soms gewoon pijn mag ik soms heel soms een keer me even verschuilen heel hard huilen kniezen, broos losweken van het zeer… al die vragen in die diepe lagen laten vervagen…

in deze nacht sluipt de zondag binnen door open deuren hoor ik de echo van de voorbije dag heb niet de wil een nieuw etmaal te beginnen soms is het fijn banden met gister te koesteren zaterdag is nog zo'n warme deken waarom zou ik mij er van losweken…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

Ach we zijn een raar volkje, niks meer niks minder de een heeft geen last, de ander ondervindt hinder van de opgelegde avondklok. We zijn een gek volkje, staan op achterste benen als regels moeten worden opgevolgd vanwege de vijand! Nee, geen dichte gordijnen, maar binnen blijven niet met meer dan 1 persoon langs bij..... om gezond te blijven…

Geen spijt of hoop eeuwig verlangen of verdriet loslaten vergt kracht Hoe ze zonder aarzeling en zorgen al haar angsten en twijfels loslaat tegelijk zwerm negatieve gedachten en meningen die om haar hoofd gonzen Volledig en volkomen zonder advies of boek gelezen te hebben van een ander.…

In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen, wenkend van die verre overkant. 's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen, en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand. Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven, vang het op met slechts één hand. Want de andere hand hou ik gesloten, die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…

De slager die sloeg met zijn hamer Een spie in een wand van de kamer Dat was een vergis Hij timmerde mis Met mes was hij veel vakbekwamer…

Daar waar de dagen zich aaneenrijgen en de nachten zich losweken van het licht, Daar wordt het leven geleefd. Woorden gesproken, gelachen, gehuild en gedicht. De letters op papier gezet vertellen zichzelf. Het verhaal over het leven, over waarheden en leugens, over goed en slecht.…

Ik vind het slecht, het is niet goed De kranten schrijven het verkeerd Woestijnen stromen van het bloed Onschuldig leven wordt onteerd Een eindeloze felle strijd Geniepig soms, om het gelijk Gedachten worden opgeleid De wil is sterk en invloedrijk Het is een vesting, dik ommuurd Beperkend voor een vrije zin Een dikke hals met onderkin…

Echt iets om voor uit te komen iets verkondigen het zeggen het volhouden doordrammen het uitleggen het herhalen volhouden doordrammen het uitschreeuwen het uitkrijsen echt iets om voor uit te komen…

Meningen van anderen zijn, .... meningen van anderen. Vorm zelf een mening, dan hoor je bij die anderen.…

ik werd een herfstig blad een knooppunt van wegen die zich scheiden in goed overleg een verbindende factor tussen zuur- en waterstof en toen een vis in onderhuids water…

alsjeblieft geen meningen meer iedereen heeft er zowat een en moet die zo nodig ongevraagd uiten keer op keer ik wil ze niet meer horen over zo iets onzinnig wat gezonder is wit bruin meergranen of volkoren over wie er kampioen wordt wat maakt het mij uit wie dan leeft wie dan zorgt of de Russen straks zullen komen en of je zussen al last…

Loop langs de rand van het water, een vis die naar adem hapt. Rimpelingen na het einde; na het later, waar alles; op zijn eigen manier op wacht. Zelfs de mensen om je heen, zijn slechts rimpelingen die voorbijgaan. Want er is er geen één, die ontkomt aan de laatste traan. En kijkend in glanzende ogen, zie ik de eigen rimpelingen verschijnen…

Soms moet je loslaten Loslaten van je verleden. Loslaten van je gewoonte. Loslaten van je fouten. Loslaten van je gebeden. Starten helemaal overnieuw. Een hagel witte pagina. Startend met het heden. Starten met een nieuw leven. Loslaten is zo verkeerd nog niet. Leef vandaag en droom van morgen.…

waar zal ik nog te vinden zijn als uit de zee geen dromen komen woorden zich losweken niet anders meer kunnen dan sterven kromgebogen en altijd in de wind waarheen zal ik de meeuw nog dragen die een duinrug tot metafoor vervaagt onbegaanbaar, hoger dan het gehoor van het opgetilde water dat voorgoed zijn stem verliest mij…

het loslaten van datgene dat zo belangrijk was het loslaten van de gedachte die zo mooi was het loslaten van het gevoel dat zo warm was het beetpakken van de toekomst vol onwetendheid…

jij volgde mij verschool je achter iedere boom ik zag je schaduw van opzij en herkende daarin je schroom om mij aan te spreken was het plagen of ontdekken wat mijn houding zou zijn wilde je iets in mij opwekken ofwel speelde je de schone schijn wilde je iets losweken dat in jezelf besloten lag maar opzag tegen een eerste woord de tijd…

Uitgesproken meningen zijn doorgaans niet uitgesproken meningen door jezelf maar afgesproken meningen met jezelf, met je eigen ik die niet te bespreken zijn punt uit!…

Ik verdien meer Volgens mijn opleiding hoor ik bij de elite Applaus voor mezelf iedere keer Alleen met minimaal HBO kom je bij mij op visite De maatschappij ligt aan mijn voeten Dankzij mij kan Jan Modaal in de aarde wroeten Ik regeer Wat de burger eist leg ik kundig naast me neer Onbegrip past niet in mijn straatje Ik verkoop alles met…

En schept dat dan een typisch beeld Want Weet jij wel Wat Er echt speelt Soms moet ik erkennen Dat ik liever Met gedachtes blijf rennen Maar in dit land Is er een verband Maar Wat is er nou Eigenlijk echt aan de hand Want niet elke Man Of elke Vrouw Is wit of blauw Maar ook niet Krom of Recht Heb ik dan nu Eindelijk Mijn eigen mening…

Overal broeit het Drukkend en zwaar Geruisloze woorden Beducht ongrijpbaar Tussen de zinnen Een subtiel gebaar Een snuif, een kuch Een blik naar elkaar Ze branden naar binnen Puncteren mijn huid Vullen mijn hoofd Oorverdovend luid Alleen in mijn schoenen Sta ik en ervaar Gesluierde meningen Beklemmend voelbaar…

Loslaten een mysterie soms. Wat is de grens? Wat het eind? Wat het begin? 'Loslaten is je woede beheersen', bedoelt Mahatma Gandhi. Maar niet altijd makkelijk is dat. Loslaten, het los te latene. En nooit de moed opgeven.…