Alle inzendingen over platte grond

De vroege vogels bakenen zingend hun rijkjes af, roepen me naar buiten Van slapen zwaar verlang ik lucht die koud mijn longen vult en warm het gewicht lichter maakt Vandaag zal ik eindelijk weten of ik uit buigzaam riet besta zich heffend van de platte grond terwijl de storm verdergaat of van afgebroken eikenhout…

tracht het recht te trekken het touw dat slap hangt en mij tussen de gebouwen, eroverheen te lopen en niet hopen op een wonder maar gewoon zo zonder dollen ik dit uitzicht van torens en straten en huizen onder mij als een platte- grond door te lopen en dan het dak op en het trappenhuis de trap af om uit te komen in de wolken?…

even voel ik mij geheel vervreemd een ander werelddeel maar ik rij gewoon rond op de platte grond in mijn dagtaak onderweg naar een afspraak de wolkenbergen hebben het begrepen stil trekken zij verder gaan hun wegen maken een bui regen spreken niet tegen.…

ik trek het niet meer die wijde wereld in godsnaam laat haar krimpen tot wat zij was een platte schijf, net groot genoeg voor hier en daar een stam bossen bomen en struikgewas rotsen en rivieren een grot om in te wonen een krijtend kind en een god die verwondert…

op de buis is discussiëren wat je niet behoeft te leren alle dames en ook heren willen daar vaak iets beweren wat ze niet konden verteren in het kort: dat’s communiceren….…

die paarse kleur de aarde in geur je ziet hem bijna niet de parasiet wat een prachtschubwortel mooie plant zeldzaam in Nederland je moet er wel oog voor hebben anders loop je er zomaar voorbij…

passeer als een kind de brug schiet voorbij vanuit het raam kijkt hij op een snelweg een cirkel het oogst vanuit grafen dubbel eind in linnen vocht stijgt omlaag potgrond op een doelloos schip brug na brug het fundament schudt je wakker zo zie je maar je ziet maar…

Sterren op het ijs naast onder boven zingt met sterren zanger zingt met ster vervlakking plat platter platst tegen muur LCD-tv maatschappij denkt mee -wij!- kritisch volgen georganiseerd laat uur uitgezonden naar bed geen zorgen koopt morgen LCD-tv -‘Sterren in het ijs!’…

dit is alles wat ik vraag mijn vriend geef me een plaats 't zij nu of later leg me vast in tijd aan jou gegeven ik zal de ruimte delen met alle vrouwen die je op je netvlies hebt bezeten je oor gestreeld in hun verleden tijd veel mooier nog is zij, die lang het bed met je mocht delen maar geef mij toch een plaats al was het…

Hij poetste de plaat en was zo kras, dat ie net als de plaat, met een snelheid verdwenen was die later in alle kranten te lezen was.…

niet de plaats waar ik jou baarde het meest door mij bemind mijn kind meer de grond waarop jij aardde waar mijn liefste cel de ware vond…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

De vogel hangt doodstil in de lucht Ik pak 'm met beide handen vast en laat m'n voeten van de grond los. Het is een eigenwijze vogel die niet van z'n plaats wil gaan, een vogel van steen die niet wil bewegen. Ik hou het niet lang en laat uiteindelijk los. Val lang naar beneden en raak dan de grond.…

Tegen alles wat de grond vervuilde was hij de man die flink tekeer ging en hij uiteindelijk zijn baan verruilde voor een plaats in de regering Toen hij na urenlang betoog bedaarde wist Nederland van wormen en de aarde.…

Bloesem dwarrelt zachtjes op de grond. De tere blaadjes voegen zich in een wit tapijt. Ze zijn een exponent van tijd Lente maakt plaats voor zomer. De seizoenencyclus weldra rond.…

Heeft het Groene Boekje afgedaan en komt het Witte ervoor in de plaats? Of is die spelling toch te tegendraads en wordt er teveel vrijheid toegestaan? Wat mij betreft geen grond voor pessimisme; ik zie de taal als levend organisme.…

Transparantie was het toverwoord waarmee de klokkenluider stemmen scoorde en zo de VVD de grond in boorde. Zo’n dubbelslag is werk'lijk ongehoord. Van Buitenen in plaats van Bolkestein, zou dat geen goede ruil in Brussel zijn?…

in diepe zwarte aarde woelt verschrikking verstard en koud platte schrale grond in bevroren onschuld waar geen boom groeien kan huiverend hier zijn in verborgen duister waar jij zo voelbaar bent…

Ligt een kleedje Helemaal vol stof Midden in de kamer Rood van kleur Zomaar te liggen Want dat doen kleedjes Toch ?…

De wijzers van december wijzen stilstand in de lucht. Treurwilgen huilen bittere aarde en de wind neemt mijn woorden mee. De nacht staart in het oneindige niets. Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

, moest verboden worden woorden het liefst zonder klank en niets is anders dan de leegte een echo van leven, de door God gegeven dank leefde in de tussenwegen sprak je van moraal en hield mijn ziel daartegen, sloeg de wind, slaakten we kreten droegen dan dat samenzijnhart terug naar het slib, de modder verder, lager, dieper, in de grond…

(nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm) aan elke arm verschuift een hand wat licht bewegen in de tegenvorm van nu kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind vliegt laag mijn dromen binnen waar een meizoen zachtjes bloeit groet immer nog haar glimlach, bovenaards…

mijn voeten vinden stevigheid op warme grond voorbij alweer de tijd van ongeduldig wachten houd in mijn adem en verzink in mijn gedachten hier is het waar ik mijn bestemming vond nu werpt de zon haar stille stralen in het rond 'k voel de geschiedenis en denk aan alle krachten die deze grond verwondden en een broze vrede brachten proef hier…

grond…

de demonen hielden zich schuil onaangekondigd nestelden ze zich in de spelonken van mijn geest zonder gêne legden ze mijn moeizaam verworven schuilplaatsen één voor één bloot meedogenloos blokkeerden ze mijn gedachtenreizen ontwrichtten de grond van mijn bestaan voegden angsten toe aan het fragiele palet in een sporadische adempauze werd…

in de kampwinkel zag je die heer weer hij knipoogde, dag mevrouw tingeling en jij ging door de grond!…

er is grond genoeg om op aarde rozen te doen bloeien…

langs de grote grijze rivier tracht ik het verleden te ontlopen de bodem is soms zo zacht dat ik wegzink van vaste grond naar de afgrond is een kleine stap van de zwarte rouw naar het passionele rood daartussen de witregels alles van vroeger meenemen naar later kan ik niet niet alle doden zijn begraven ik zit de storm…

zoveel gronden om te liggen in een veld van lavendel op een pindakaasvloer of op een tapijt van porseleinen zonnebloempitten neerstrijken op vloeiende vloeren van blauw roze en perzik of op het witte tapijt lig je graag op een met zout bestrooide vloer of land je liever op gebroken vensterglas het is een kunst om de…