Netgedichten

netgedicht (nr. 24.038):

Grond

Beweeg me onder regen
smeekte je met een hart
in jouw stem leefden spoken
die hartstochtig naar de aarde
roken, moest verboden worden
woorden het liefst zonder klank
en niets is anders dan de leegte
een echo van leven,

de door God gegeven dank
leefde in de tussenwegen
sprak je van moraal
en hield mijn ziel
daartegen,

sloeg de wind, slaakten we kreten
droegen dan dat samenzijnhart
terug naar het slib, de modder
verder, lager, dieper, in de grond.