Alle inzendingen over prematuur gedicht

. --------------------------------------------------------------------- uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000, ongepubliceerd…

. --------------------------------------------------------------------- uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000, ongepubliceerd…

. ------------------------------------------------------------------- uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000, ongepubliceerd…

-------------------------------------------------------------------- uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000, ongepubliceerd…

zou mijn hart niet juichen, wanneer ik door mijn tuintje liep, onder een struik een klein gedicht ontdekte dat naar mij zijn armpjes strekte en verlangend "mama"riep? voorzichtig zou ik de takjes buigen, nieuwsgierig wat zich daar bevond. verwonderd, blij verrast pakte ik zijn handjes vast, tilde het behoedzaam van de grond.…

Veel is misschien prematuur, Maar mijns inziens nooit het uur.…

mijn grote lijf droeg klein jouw leven, beschut dacht ik- ik wilde het je geven de zekerheid van moeder zijn met liefde kocht ik, langs mijn uitgezette lijn de hemdjes, truitjes, zacht getint en fijn om nu alvast, te laten voelen hoe ik “straks voor jou zal zijn” ik was nog lang niet klaar toen vruchtwater besloot vooruit te vloeien…

het werk van de te vroeg gestorven dichter sproot voort uit het te laat verwekte kind en waaide weg op de te harde wind de wisseling van woorden maakte lichter hij leek niet ter bestemder tijd geboren zijn reis was vatbaar voor verbetering maar alles liep volgens de regeling zijn plaatsbewijs ging onderweg verloren de seinen stonden al…

men waant zich jong en sexy maar onverhoeds moet sectie worden toegepast om te voorkomen dat een begrafenis prematuur wordt uitgevoerd…

Een buikgevoel Geen 9 maanden Moeilijke bevalling Prematuur idee Weg via het badwater Het rijpen komt later…

Is het prematuur ? Met een goede structuur Verlies je de macht niet over je stuur.…

Dat ding dat men mij prematuur vast gaf Heb ik beleefd doch dringend afgeslagen. Ik zou de herrie als een man verdragen, Om dan een oordop in te doen is laf. Dan maar een aanslag op mijn beide oren, Ik ga naar een concert om iets te horen.…

filosoof tot aan de heupen in modder denker aan de wandel het hoofd vol snot dichtertje mompelend in oprechte onnozelheid en ondanks dat het al veel te laat is arriveert prematuur een nieuwe lente nooit eerder deze gelukzaligheid…

ze heeft leven gedragen de premature mens het land opgedragen net als dat tot je is doorgedrongen realiseer je je dat ze jou met hetzelfde gemak weer kan wegvagen op van die onbestemde dagen vandaag morgen of nog veel later ... dat onberekenbare water…

Het is winter maar daar is niets van te merken het lijkt wel lente ik heb ze al gezien in de groene perken de bloeiende narcissen met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind zich koesterend aan de winterzon als een prematuur lentekind…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

toen de woorden prematuur onvoltooid ontsloten noch beschreven alleen maar bedachtzaam en vloeibaar waren liep ik vast tussen twijfel en zekerheid toen ze geschreven stonden een beklemmend besef van de messcherpe markering van bewogenheid naar de onontkoombare stolling in tijd…

Ik dronk op de liefde gouden bergen glinsterende torens je zei nooit wat je dacht ongeboren woorden in je ogen geschreven te prematuur om te bestaan een luchtkasteel aan gruzelementen ik lijm de scherven hef het glas op wat nooit was drink en vier het leven…

het jonge blad nam licht van de zon legde in groen het mozaïek van de lente knoppen gesneden in een variatie aan kleur prematuur nog de geur wachtend op warmte van heden met een explosie van schoonheid bloesemt het land weer zijn dromen in een schitterend reiken naar zomer…

heur haar opgestoken haar schort altijd even schoon liefde in de tuin even eveline in de kringen van kratten haar jeugd gevangen paralellen schieten pijlen uit de oerknal naar de eeuwigheid weer een depressie uit de lucht vallen zegening en mobilisatie na sterre maanden de premature geboorte van begeerte…

daar waar de ster verschoot de hemel even open flitste was de ziel op weg naar een mensenkind in geboortenood de bezieling van het babylijf uit de wereld van prematuren zal altijd even duren waarbij het leven op weg gaat uit mystieke verbintenissen naar het delen van wereld en maatschappij ieder op eigen magische wijze…

ik zag je lachen in zacht wiegen kaatste gesso alle kleuren van liefde uit basis wit je penselen hand verbond de emoties die wit dartelend zich eindelijk gingen laten zien nog in de vormen van misschien een der prematuren die een eigen leven leidde binnenkamers muren jij danste en zong de mantra’s die kleuren warmte gaven…

jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd gesmeed met de hamer naar zijn beeld en gelijkenis tot verrijking van de paradijselijke prematuur…

Mijn premature dood heb ik georven vanuit de kampen in de Nazi-tijd. Mijn vader zweeg over zijn oorlogsleed; heeft het eindoordeel aan mij gelaten. Maar er is zoveel dat ik niet weet, want ik hoor enkel dode soldaten. Wat is het verschil tussen lafheid, angst of verzet met zoveel duizend doden?…

Hij komt binnen met zijn gevolg legt sober de problemen uit omstandig met deze patiënt nadrukkelijk wordt gewezen foto's in zijn hand de witte jassen kraken Bloed stroomt minimaal naar boven als gevolg van een kwetsuur de geboorte was wat prematuur Halsslagaders vervoeren weinig naar de hersenen, die verdrogen na verloop van…

Vertik het om te doen alsof Vertik het om te zwijgen jouw schoonheid is jou eigen en van je voeten schud het stof Vertik het om voor schut te staan Vertik het om te draaien je hoeft niets te verfraaien je ook niet op de borst te slaan het is al goed en goed genoeg de honger meer te worden doet prematuur verdorren de struik die anders…

Wellicht wat prematuur, dat kan wel zijn of anders wel iets te gespierde taal: ~De beker gaat -neem dat maar van me aan- naar de Oranje mannen van Van Gaal~. En mocht het onverhoopt niet lukken, ach, dan slik ik deze drol door met een lach.…

Soms willen wij als pluralis majestatis onze dichterlijke zinnen verzetten, niet zozeer als bakens aan de oevers van een meanderende rivier als wel om de leden te strekken en premature seniliteit door verkalking van dichtslibbende aders te voorkomen... ____________________________________ Ze zat mij aan te staren Zwartogig lange…

Hoe kun je als legende overleven Een Beatle op z'n oude dag Als moderne Beethoven Een bejaarde Schubert Een Mozart niet gegrepen door een premature dood Hun repertoire een blijvende humanitaire erfenis Geïncarneerd genie Vereeuwigd in de hall of fame Zijn millionsellers Paul had alle winden mee En voer op de getijden Zang en bas…

Een gedicht voor mij, een gedicht voor hem een gedicht voor de buurvrouw die ik erg goed ken, een gedicht voor de man die mijn aandacht verdient een gedicht voor dat kleintje wat nu eventjes grient, een gedicht voor de zon, omdat ie weer schijnt een gedicht voor mijn bed, omdat het me verwent een gedicht voor hen die het moeilijk…