Alle inzendingen over rimpelloos

Het leven van een mens is soms een woestijn niet meer rimpelloos vage contouren zichtbaar nog maar niet uitgewist...…

al vijftig jaren rimpelloos een maagd met borsten, lentefris Barbie lacht, kijkt nimmer boos al vijftig jaren rimpelloos draagt de mode die men koos blond en slank, niet al te gis al vijftig jaren rimpelloos een maagd met borsten, lentefris…

in het diepste van jouw zijn vond ik juist dat veilige plekje van geborgenheid en de wind die streek glad….…

kijk, daar vlijt zich een vlakte, restant van spiegelende schaduw, achteloos gedrapeerd over dekzandruggen uit een tijd dat je de weg kon kwijtraken zoals de bomen in de stad, de zwarte rafels aan dooraderde gaten, alsof waterweefsel in ijs gegoten is, lawaai in achtergrond begraven, mijn muren met behang geblindeerd, de velden kort…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

Rimpelloos staart het Lange brede water langs Grazige weide…

Hoe rimpelloos is eindeloos als tijd zich vult gedachteloos…

Rimpelloos water weerspiegelt de volle maan een bries breekt het beeld…

Je staat als een roerdomp zonder vleugels en kijkt naar het water dat rimpelloos wacht tot jij weer wegvliegt zonder vleugels…

hier te liggen in dit warme zachte bed zo zonder pijn te zijn gestold te zijn in stilte enkel maar zijn rimpelloos verglijden in tijdeloze lichtigheid…

Het vlot van helderheid Brengt me na het afscheid Van de tijd naar de overkant Waar zij niet meer bestaat, Een vlakte waar het leven Zich rimpelloos afspeelt En zonder einde is…

Rimpelloos het Spiegelgladde Oppervlak - Geen leven Te bekennen In mijn dag Maar dan de Nacht! - Kolkende onderstroom Die me beetpakt En genadeloos Laat vallen Nacht aan nacht…

De maan rimpelloos in het zwarte water bezweert het geheim van de komende dag Gesteund door de sterren verduistert zij de zon nog een nachtvol tijd voor zij genadeloos verbleekt tot een schim (…

Op Allerheiligen verjaren, met de jaren minder rimpelloos tussen wensen en chrysanten. Een bittere pil om te slikken: doe dit met een zoete dronk om niet te verzuren. Het is nog te vroeg om de bodem te zien.…

Door waterdichte garantie bij falen van dolfijn glijdt Martin scheldend op Dolfi zelf rimpelloos te water, snorkelend en snuffelend moppert hij: dol fijn, door m’n grote mond dolfijn te zijn. U kent mij als onverbeterlijke leugenaar die Martin kent heeft dat gelijk begrepen rimpelloos is hier natuurlijk niet waar.…

het donkere water blijft vooralsnog rimpelloos…

Toch voelt zij zich nog twintig, rimpelloos en blond.…

hartstocht moord in ruige riddertijden een sombere burcht in dichte donkere wouden de wenende zwarte weduwe verteerd door liefdessmart en ruw gedoofde hartstocht dolend langs de duistere slotgracht nauw verhuld door nachtelijke nevels tussen statige eeuwenoude eiken zacht snikkend verdwijnt ze elke nacht in het zwarte water dat rimpelloos…

Helblauw de luchten in rimpelloze vijver tot plots een gans duikt.…

de kleine zonnetafel was immens waaraan ik als kind mijn dromen speelde de bergen hier de dalen daar en het gevaar daartussen met zijn woeste baard alles was toen geel onder gelukkige ogen geen schaduw werd er ingedeeld zelfs de despoot bleef onbewogen en in stilte aan de altijd zingende slaven uitgespeeld -------------------------------…

Rimpelloos licht weerspiegelt een schilderachtige land. Aan de oever lonkt een boomstronk haast welbewust. De tijd zwijgt. Ik heb het begrepen...…

De geladen nachtlucht hangt onaangeroerd in mijn gemoed Verstoken van de tinteling stroomt het innerlijk als een spiegel rimpelloos over Dus wereld werp uw steen vang reflectie in de golven en bezink in mij Staar mij in de ogen en laat mijn verwondering de vrije geest…

mannetjes met lange baarden al voorbij zelfs van de paddenstoelen huisjes zijn er soms nog maar enkelen vrij de groteren zijn voor de heksen en hun bezempartij want als zij op verkenning gaan moet het luchtruim vrij zijn zo af en toe houden zij sessies op de oevers van het meer als lichtjes op water dwalen en een volle maan rimpelloos…

opgeblazen kikkers verscholen achter het riet en de roze waterlelies dobberen blauw tussen zwanen weerspiegeld in het zilver licht met jouw gezicht zo rimpelloos vrij met mij onder milde zon nu de jasmijn zijn wit zo geurig uitbraakt in de wind…

zonder rand of kant zo rimpelloos en glad leg ik mijn handen rondom palmenstranden voel warm zand en zoek zijn ogen onder de schaduwrand van een strooien hoed ik draai hem rond en rond drink die blauwe zee als een cuba libre van zijn mond de bal rolt…

stil legde zij zich neer ze krulde niet meer na een golvend leven van geven en nemen nog schuimde zij de oogst van alle bezigheden maar dat is verleden tijd het wit is weg nu spiegelt ze zon in rimpelloos weerkaatsen pas als er kinderen komen zullen zij weer golfjes maken…

Rimpelloos water weerspiegelt de witte maan licht in duisternis Ongeziene wind laat bladeren bewegen bewijst haar bestaan Roos, bloem van liefde alom word je bezongen je doorns doen mij pijn De rododendron laat na een fikse regen de aarde blozen…

Gedachten kun je in het water, rimpelloos gespiegeld zien. Hier, aan het rimpelende water, besef ik hoe ik vrijer leven kan. Zoals een speelse kat die jaagt. Of het spinnen van een oude kater.…

Ik ben een meer Een rimpelloos water Waarop blanke lelies tronen Het ruisend riet Laat zich niet storen En neuriet zacht haar lied Een zonnestraal Breekt door mijn water En golvend groeit Haar warmte voort Geen zuchtje wind geen vogel zal deze droom verstoren Want God heeft er met Zijn handen de stilte uitverkoren…

nog even toont september een rimpelloos en zacht gezicht kijk nóg eens en je ziet stoffigheid en barstjes van de lange zomer druppels op spinnenwebben vertellen elke ochtend de nadering van herfst de bomen kleuren al wat bruin in het jaarlijkse verwelken ik ruik de geurigheid van vele paddenstoelen…