Alle inzendingen over schaker

Op het schaakbord zetten de schalkse stukken zich schrap om van hun plaats te komen en over de velden te schakeren om voor de winnaar te gaan strijden totdat alle stukken zijn gevallen of ingenomen Pionnen bewegen slechts vooruit en laten zich verschalken als afleiding voor het echte spel Schuinmarcherende lopers bewegen zich amechtig…

Samen en geheel centraal. Harmonieus en onderhevig aan de kleurschakering als 'n warm onthaal. Eendrachtig,broos of stevig. Roerloos of in beweging. Naadloos in elkaar overgaan. Gangbaar in'n rood paarse omgeving. Eerbaar in 'n samenspel is noemenswaardig en nimmer ontdaan.…

Verbogen staal slaat In grijze schakeringen Kleuren zijn doodsvlucht…

het wonder der realiteit een glijdende schaal tussen de uitersten in alle schakeringen beweegt zich de mensheid…

belofte van ontluikend groen in allerlei schakeringen ik heb trek het wordt tijd voor prikkelende lente-uitjes…

Niets spreekt de dood in mij het lijkt alsof een stilleven me bewondert om de ’onangst’ die me vergezelt in dit bestaan **** afkeer zetelt de schaker die momentloos zijn zet overdenkt en schoudert zij aan zij met de overwinning die hij voor ogen heeft telkens is zijn zet de voorloper die de hemel splijt en de aarde onbeschermd het…

Toon in melodieën Klanken in schakering Een harmonieus samenspel van adem en trilling Een gevoelige snaar is geraakt…

wereld van water schakering van blauw en groen rood en zwart mijn lijf als een splijtende vuurzuil triomf en schreeuw om redding…

parmantig paradeert puntig de pointe hand in hand met provocerend proza een wonderlijke optocht ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok…

de wereld lijkt betoverd schakeringen kenmerkend even lijkt de tijd stil te staan herinneringen halen ons in verse stappen kraken bij het banen van een nieuwe weg…

Duizend tinten bruin en groen, schakeringen langzaam verlicht, de ochtendzon geeft je een zachte zoen... Tot vanavond, nachtelijke rust, een glimlach verschijnt op mijn gezicht, de ochtendzon heeft je goedemorgen gekust...…

Kleuren nemen andere schakeringen; het is als een caleidoscoop waarvan alleen het licht een constante is.…

Ach, echte schakers gaan nooit met pensioen Ook mag een koning maar één stapje doen…

aan het einde van de dag vallen avonden binnen het kader van zwartheid tussen het wit met schakeringen van donker geluid en lichte doofheid als gevolg van naderend schemer te denken valt aan weliswaar kraakhelder keramiek maar ook aan de kunst van het niet-geleiden, zo breekbaar als altijd…

ik noem ze mijn gezellen van de nacht stand-upcomedians met zongezichten of in schakeringen van lijkendracht de slaap schikt zich gewillig naar hun eb- en vloedgehalte tijd spant zijn brug voor mij en elke nu-of-ooit-gestalte de langstnazinderende glijdt de ochtend in dan is het zoeken naar een evenwicht tussen wie was en is die ik bemin…

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

ik voel je al van binnenuit een vlinder die wil vliegen niet opgesloten in de spanning van een zachte buik jij slaat je vleugels uit wiekt van bloem tot bloem op jacht naar het ultiem schakeren van kleuren om het leven in al zijn volheid te proberen eet maar uit mijn hand jij de primus inter pares uit het vlinderland…

even schakerend als de bladeren in de herfst is het gedachtegoed dat jij voor altijd na liet de hoeveelheid letters die je omtoverde tot mooie geschriften waaraan men zich laaft als vlinder vergezelde je mij op mijn pad onlangs toen de warme zomerzon mij omarmde genoot van de regen, wist dat jij het was die me kuste glimlachend hou ik je voor…

schakeringen wringen elke volgende lente tot in het transcendente dringen ze verder door en telkens dommelt ergens een verholen bloem in knop droomt alweer een meisje haar allermooiste doek ze wil nieuwe kleuren grijpen in het ijle en met felle vegen vatten tot nogmaals vruchten licht naar donker rijpen…

De schakers zaten achter de blokken en tuurden met hun hele zware hoofden. Ze tuurden met hun heel gewichtige hoofden. Naar geheime getallen en ook naar geheime breuken. Schaken, schaken, wiedewiedewaken.…

Ondanks zoveel problemen in het land Volgen de media vooral de laatste stand Of Balkenende president van Europa gaat worden Het is een schaakwedstrijd op vele borden Waarbij onduidelijk wie schaakstuk en wie schaker is De uitkomst blijft nog even ongewis Maar wat een verrassing en eer dat hij is genoemd Want tot nu toe werden toch alleen zwakke…

ze fladderen landen heel zacht op de korrels zand van het strand een kleurig bewegende rand aan de zee die om het zout was verkozen wij te midden van de opengevouwen vleugels toch aan de teugels op de bries van blauw op de klapwiek van stilte spreekt schakering zijn spel van verzameling ongelijke delen die toch als kameleons…

Het was een morgen, kristallijn gezet op vochte weiden, waar de droppeldauw de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel schakerend in het lichte grijs gezegen op gras en groene halmen, in de lucht heldere vinkenslag, over de vlonder het reppen van de voeten, de witte tandenlach, het zingen van de melkster, aan de kimmen de zomen ging…

De kou verdween En jij ontbloeide Zachte kleuren van De kersenbloesem Felle schakeringen Van geknoopte obi Verzonken ben jij In de kimono van lente Ik zie je staan Met parasol als schoon attribuut Die je gelaat In schaduwen verbergt De kou verdwijnt In de stralen van de eerste zon Doch zorgt jouw aanblik Voor de eerste likkende…

Wolken die voorbijdrijven Schakerend van onschuldig licht Naar het donker van een Bezwaard gemoed en Tenminste nog uit lucht en Dreigend vocht bestaan waaruit De ontkiemende korrel zijn Kracht kan kweken om Leven door te geven, zij Staan in schril contrast Met de nietsheid van nu - Tranen die geen tranen zijn Maar uitgelopen…

je draait mee zoals het leven van de zon draait schakeringen van begin en einde einde en begin omgekleurd van held tot lafaard in een belegerd zelfgevoel wegkijkend van de onmacht tegen de overmacht ik grijp nutteloos naar het oneindige en concurreer met het angstaanjagende ik streef nutteloos naar het onbereikbare en vecht met de draad…

Mijmerend in de late middagzon op een idyllische schommelbank zie ik contrasten in het groen schakeren met mijn kalm gemoed, het klatert om mij heen..…

natte bladeren vallen in het vale donkergroen van nog steeds groeiend gras in verwaarloosd plantsoen geven traag het veld schakering na hun vlucht als weerspiegeld in andere tinten de grauwzwarte lucht maar ook het onberekenbaar in de draaiende wind bewegend accent van de witte stip van door kind losgelaten boodschappenlijst een blad…

Hij was altijd een levende legende De sterkste schaker ooit wordt wel gezegd Maar dit genie beleefde in het echt Naast roem vooral geweldig veel ellende Het denken in zwart-wit tijdens zijn leven Heeft hij na vierenzestig jaren opgegeven ------------------------------------------ ....Ex wereldkampioen schaken Bobby Fischer – de koning…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…