Alle inzendingen over schuren

de avond schuifelt over de rivier het brakke water prevelt zijn brevier populieren gooien het licht aan flarden wolken knielen in dit lome uur op de hoeve drijven ruige boeren argeloze koeien in de schuur.…

Een dichter die schrijft op schuurpapier dicht daarmee voor het volgzame volk schrijnende wonden in woorden en steekt zijn zin als hij spreekt als een dodende dolk door het hart van de macht overdenk het doel van al het doen een stap op het strand spoelt altijd weg een stap op de maan zal eeuwen staan ondanks de macht…

Met fijner bladgoud belegt men geen schuur. Alleen motregen heeft zulke penselen, alleen landwind de langzame hand van passen en meten tot de tempel van tabak de mistgod gegoten zit. Onder de olm rust intussen de tijd, rekt de nazon uit. ---------------------------------------- uit: 'De bomen zijn paars en de hemel'.…

Liekes huis ruikt naar appelen. Mijn huis zal ook ergens naar ruiken. Niet naar appelen. Dan had ik geen verschil gemerkt. Appelen ruiken lekker, maar bepaald bezoek niet. Daarna moet ik luchten. Mijn huis moet ook ergens naar ruiken. Daarvoor moet ik speciaal een week weg. En weer terugkomen. Als ik de bank van Lieke krijg, ruikt…

ik lees je het antwoord vertraagt onzichtbaar voor het oog dode punten en dagen gaan voorbij; maanden van ijzer hoe schrijf je roest en gaten waar wind doorheen waait niet anders dan een onbetrouwbare afstand of een presse-papier van stilte op het hoofd geschetst ogen, schrijf ik en schuur en schuur en schuur tot ik mezelf…

van het kind van toen krabben over de opgedroogde verf van een blik in de schuur gedachteloos bijna…

Het gieren van de tram in de bocht doet mij dikwijls denken aan het schuren van het mes op de steen van de scharenslijper maar het schuren van het mes op de steen van de scharenslijper breng ik nooit in verband met het gieren van de tram in de bocht. ------------------------------ uit: Gedichten 1938-1992.…

opgewaaid water in de krommingen der zee schuren getijden…

[Haiku] Meertouwen schuren geringd over de kade - de wijde zee trekt.…

de verrotte schuur als eye-catcher in de tuin maakt de tongen los…

gebroken nachten schuren langs oude wonden dagen verslijten…

De premies voor het ziekenfonds werden mij te duur Daarom richtte ik een kamer in achter in mijn schuur Het ziekenfonds werd opgezegd dus kon ik investeren Want ik was nu eensklaps rijk niets kon mij nog deren In de schuur vond ik een bijl en allerhande zagen Zelfs twee messen vond ik daar die er al jaren lagen Ik heb het spul zorgvuldig…

als woorden schuren over de ziel breken korsten af die leegte maskeren van pijnlijke vuren denkend worden zíj jaren verdoofd dan wel verdrongen in vleesgeworden lichaamstaal en zijn kennelijk door een vroege duivel afgedwongen hoe zeg ik nog je mag er zijn als goud smelt in warmte wat zeg ik nog als de tong slechts wonden kwelt…

Maar hier in de schuur is nog, o zo veel graan. De boer met zijn zoons is aan 't dorsen gegaan, En wat er gedorst is, dat doen zij in zakken, Om brood voor de vrouw en de kindren te bakken.…

De rode schuur de zwakzinnige peuter sliep in de rode schuur hoe walgelijk hij ook was, weg doen was geen optie, - niet na al hun moeite om hem te krijgen - ook al snotterde en kwijlde hij altijd.…

We doen nog wel alsof we het goed geregeld hebben met parlementen, rechters en een grondwet van onze idealen maar de boeren zijn gebleven en wij zijn hun knechten die kapitaal verbouwen, oogsten en uitpersen in vele nullen op het achtererf van de slacht We willen volle schuren voor de winter, maar we moeten er duur voor betalen aan…

Een droom Een droom Een droom komt voorbij Een droom waarbij Het licht bij bakken Naar binnen komt En de rotswand van het Donkerste donker van de nacht In stukken splijt - Openingen ontstaan, Grotten, holen, Scheuren worden schuren Waar het licht In schijnt, waar De zon warmte brengt Voor mensen op drift, En onderdak…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer.…

ik schuur tegen muren die ik zelf heb gebouwd wil gaan vervellen veilig vertrouwd weer herstellen gaf jij mij de stenen die tussen ons kwamen te staan metselde ik aan de scheiding lieten we elkaar zo maar gaan het was ieder voor zich vrijheid in ruimte en tijd maar de warmte verdween door gebrek aan intimiteit vervellen is geen herstellen…

de roep van opoe voor ‘t ontbijt de zon die zijn licht door het raampje strooit reeds wollig warm en vol belofte van jolijt snel naar beneden, de waslap om de snuit in de kamer het zingen van de ketel op de stoof roggebrood met kaas, thee met melk en een beschuit snel een dankgebedje voor het geloof door de ruit zie ik hem al staan tegen de schuur…

Wij hadden vroeger in de tuin een hele ouwe schutting waar ik met pijltjes op gooide maar er zat een gat in en op een novemberdag gooide ik er door en trof de buurman dodelijk. Van de opbrengst van zijn pakken hebben we hem net kunnen begraven, maar eergisteren kwam er plotseling een man van de burgerlijke stand vragen waar de buurman…

ik schuur een vinger over de grove steen kan niets zeggen jij bent weer koud als voorheen…

Een pissebed kruipt door de schuur; een spin springt toe, schrikt, staat stil, en - vlucht.…

Na uren schuren, schaven, snijden heeft hij genoeg van letterlijden. - Dag dichtertje, wat mag het zijn? - Doe mij maar een tierelantijn.…

waar woorden schuren verschralen relaties tot onvruchtbare grond [senryu] foto: Martien Montanus…

Achter de schuur zit ik, en mijn gezicht is vol van tranen en van wasgoedgeur. ----------------------------------------------------- Uit: 'Omtrent het getij', 1985.…

woorden ik schil ze af een voor een ontfutsel de weerbarstige huid ik schaaf en schuur ik schrap tot op het bot als we uitgevochten zijn blijven we naakt achter…

Een geur van hars een tapijt van naalden een dreef vol plassen een beukenhaag van hoog karaat een miezelregen een krasse wind een schuur van tijd en niets van haast…

wachtend op de landing van zuinig licht dat smelt als adem hervat zonder longen te schuren warmte die ergens een bron heeft in afgesloten toestand met voorafgaande toestemming…

Schuren, verven of vervangen. Met de goede moed begonnen. Al snel regent het pijpenstelen. De goot doet haar werk als nooit tevoren. De smerige kwasten staan gelukkig in de schuur te lachen. Vijandig slaat de regen op het dak. En in de meter of zes wordt het pleit beslecht. Donkere wolken breken lachend naar elk luie kwast.…