Alle inzendingen over sloven

Verborgen blijft het schoon van vrouwenbenen en and're vormen, zelfs hun lief gelaat zij hullen zich occult in zwart gewaad in wiens moraal en welk dictaat, in welke kluister waant zij zich, gebukt onder een klaaglied, zonder wenen? Ik zie hen door de dorpen gaan anachronisme in het heden, contradictio met short en shirt in binnensteden…

Ik ben een doventolk en schizofreen Vertolken doe ik met mijn handgebaren Maar als miljoenen mensen naar me staren Dan voel ik mij onthand en zeer alleen Hoe erg ik mij daar ook stond uit te sloven Het was alsof ik praatte tegen doven…

Hoewel de tolk zich flink zat uit te sloven Is er nooit door vertalers zó gefaald. Maar hij is schizofreen, dus heel misschien Wil men dat bij hem door de vingers zien.…

Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt verkrijgen? Als hij zijn zegen laat betalen met uw dure vlijt, dan zal'k die gluiperd aan een degen rijgen! U schrikt, nou nee... het is maar gekkigheid.…

Het is voorbij we zijn het weer te boven Het is tenslotte maar 1 dag per jaar ‘N compliment, ‘n aai, een leuk gebaar Want je probeert je toch wat uit te sloven Dus die relatie loopt weer als een lier Nu lig je op de bank en roep je: ‘Bier!’…

Boven Maasbommel staat de zon zich aan het einde van de dag ontzettend uit te sloven zo rood, zo goudomkranst, om te geloven moet je 't zien en dan nog niet, misschien. Is het de laatste keer en wil zij het niet meer, dit gloeiend hangen in de lucht verterend van verlangen?…

slechts opgeteld in tijd Een lichtflits, het is maar even Een moment van vreugde en strijd Wat is een jaar, al lijkt het meer Dan vele dagen aaneen geregen ’t Is een rimpel op ‘t vlakke meer Onopvallend en meestal verzwegen Wat is een mensenleven in de tijd Anders dan een vluchtig wezen Een zijn dat aan vermoeidheid lijdt Aangezet tot sloven…

Maar een ding weet ik wel, Dat jij je uit kan sloven. Hoe kan ik dat niet zien, Dat jij een doelpunt maakt. Als jij me hebt gezien, Of ik, door jou bewaakt, Je in de ogen kijk, Soms wel een vlinder lijk.…

zacht zijn de sprookjes die ik schrijf vol blonde nimfen en donkerogen die voor je sloven ook jij gaat in die werkelijkheid geloven de gespierde borst een schouder om te toeven in rust van zekerheid warmte om te proeven ja, ben ik bij je in dat vreemde land en knijp je hand ik ben je prins geloof in zon en zee loop zachtjes…

De dichter mag dan sloven, zweten, trachten mensen aan woorden binden al zal hij van die arbeid moeten eten 't blijft gokken wat lezers er van vinden. Toch blijft hij aan de letter verslaaft en schrijft zo menig vers groot of klein hier wordt wat gelijmd daar weer geschaafd denkt aan 't eind: “Zo zal 't moeten zijn.”…

aan het firmament branden gaten in het kaal krullen heel ons al massaal schijnen blijkbaar permanent traag verveling in het stieren kijkers die uitsluitend tollen draaien sferen zonder dollen prooi van eender kuddedieren manen blijven tijden hangen sloffen afgemat haar weiland stuiven lang niet meer voorbij want zij hoeven niet uit te sloven…

het heelal gloeien opgewonden tijdens de val schijnen blijkbaar permanent Planeten draaien zonder dollen buitelen verveling in het stieren geroofd door deze kuddedieren met ogen die slechts rollend tollen Manen hebben zich laten vangen wapperen niet langer vrij en blij schieten al lang niet meer voorbij Hoeven zich niet meer uit te sloven…

O krimpend hart, dat uit de sprong der wurgende belagers hoog naar boven omhoog zich worstelde sloven aamechtig sinds het zich ontwrong, walmende lamp, die opgetild met floersen roet het smeulend gele verduisterde en wuft het ele leven des luchters had omhuld.…

Gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron Al wil je dagen luidkeels danken om deze klanken bloem en knop en het avonddauw na ’t aardse sloven boven vanuit de sneeuw op eigen netvlies inklaren tijd vraagt geduld ook werkend ‘t tijdelijke te bewaren.…

Je mag natuurlijk in een droom geloven, je in de Oekraïne uit gaan sloven, maar welk land zingt er straks het hoogste lied? De winnaars zijn de beste zangers niet. Want wie denkt nog dat men die liedjes keurt? Moldavië is dit jaar aan de beurt!…

De wijsbegeerte kent de weg naar boven, maar vormt met het gewone volk geen band, hoezeer geleerden zich proberen uit te sloven. Uiteindelijk komt dit besluit tot stand, na jaren debatteren, haren kloven: de leiding komt toe aan een dichterhand!…

Zoals iedereen aandacht wil krijgen van jou want in parken sloven jongens zich uit voor jou op boulevards hebben voorbijgangers je lief en op schoolpleinen gaan schoolmeisjes opzij voor jou.…

Dan denk ik: loop je niet zo uit te sloven. Of: schepsel, scheid er alsjeblieft mee uit. Verman je. Sterk je. Sta er nu eens boven. Je hebt te ruimschoots bruikbaar kruim verbruid. Lief dagboek, mij bekruipt soms de gedachte: ik heb geen zin meer in mezelf.…

En over 't land bewoog - één samenvloeiing Van wrokkende gestalten, maatloos sloven Van talloze eeuwen op hun nek geschoven - Een grauwe schare in ordloze vermoeiing.…

De koning lokt de leugen uit Zoeter dan de taart die hij uit de oven haalt Ze sloven zich uit in eeuwige beloftes Nog voor de taart versneden is Stampen ze dronken van macht Grof scheldend Met hun naaldhakken in zijn hart Hoe kan het ook anders?…

Stop maar met je uit te sloven, hoe kan ik jou nog geloven, wie was die vrouw dan aan je zij, vroeg zij. Wie vrouw, wat vrouw, hoe kom j' erbij, da's maar een collega van mij, zei hij. Daar moet je niks achter zoeken, ik leende van haar een paar boeken over de hedendaagse maatschappij, zei hij.…

De zoen van de juf is wat je ook nog vroeg En jij maar werken en jij maar sloven. Jezelf beperken haarkloven...... Een goed boek over het leven en waar je naar moet streven, te komen op een hoger plan. Want zeg nou zelf het gewone volk daar distantieer jij je van. Maar godzijdank, hoewel met flinke averij.…

Zit ik me met zoveel woorden uit te sloven, was er gewoon al iemand duizenden jaren voor mij die uitbeeldde wat ik bedoel.…

Wat baat het sloven in een woestenij? Schiet welig 't zaad op van een barre rots? Gedijen vissen in de Dode Zee? Is niet het woord van d' oude dichter waar, En heel deze aard' geen ongewiede tuin'?…

liep als jij van mijn dorp naar de stad waar ik voor vreemden ging sloven omdat ik honger had en dorst voelde mijn lippen bijtend kloven ik ken je al zo lang lief kind heb jou heel stil gedroomd vroeger toen ik dertien was bij sfeermuziek die treurig toonde in een deuropening gekluisterd kon ik in klank impressies horen leefde ik in jouw…

Soms toon ik vruchten van nachten sloven zielgedachten die nog maar niet willen doven. Dan worden letters woorden en woorden zinnen als nakomelingen van de nacht die ze bracht. Neem dan gerust beelden vrij mee naar huis vraag knagend aan getoonde kaas als muis mij echter geen verklaarbare handleiding hier.…

En, in ons menslijk woelen, sloven, Loopt trouw en waarheid veel gevaar. Dies blijft het bij de spreuk, mijn kind: De Heiland is de beste Vrind. Bij mensen is het vloed en ebbe; De Heiland staat gelijk een rots. En schoon ik duizend feilen hebbe, Hij laat daarom mijn hand niet los.…

En ijslijk wordt de kamp en eindloos schijnt het sloven en wroeten. Wanhoop grijpt hen aan. Wijl rang aan rang bezwijken, huilt de wind de sombre dodenzang, en 't oproer zwelt en 't leger staakt de tocht naar boven. Vol spijt aanschouwt de held die laffe muiterij, die 't reuzenwerk vernielt, zo na bij 't doel gekomen. Hij spreekt!…

Hersenspinnen draaiden draf, loefden, haakten, sloven, sleten, Knarsten, knoopten, knipten kaf, om kadavers te vergeten. Bergwaarts braken beetjes brein, doorkliefden graag zijn lach. ‘Haakse slijpers meanderden uit de bocht’, was dit nu wat hij zocht? Hij stopte met kijken naar deze ijle lucht.…

douairière De la Sablonière Uit Soerabaja, zwemmend in het geld Onder auspiciën van representanten Van notariaat Jacobse & Van Es Ten leste mijn rechtmatig legitieme Erfelijke portie is geworden Een portefeuille aandelen in suiker, Groot zestig miljoen hardzilveren knaken God zij geloofd, geen nachten meer van waken Verlost van baas, van sloven…