Netgedichten

netgedicht (nr. 3.227):

Blijven hangen

Sterren stralen aan het firmament
krullen achter elkaar door het heelal
gloeien opgewonden tijdens de val
schijnen blijkbaar permanent

Planeten draaien zonder dollen
buitelen verveling in het stieren
geroofd door deze kuddedieren
met ogen die slechts rollend tollen

Manen hebben zich laten vangen
wapperen niet langer vrij en blij
schieten al lang niet meer voorbij

Hoeven zich niet meer uit te sloven
stralen als vanzelf vanaf daarboven
verloren het zwervend verlangen