Alle inzendingen over tussen twee seizoene

De bladresten van twee seizoenen terug zijn aardig opgedroogd. Ik kan de schade nog niet overzien van twee seizoenen niets te hebben uitgevoerd. Met verse boomschors schep ik nog wat orde. Haar inhalen hoeft niet meer. Tussen de troosteloos afgestorven herfstresten waren de bollen me voor.…

Afzonderlijk en los en in een nieuw verband - een donker dienblad is het land waarin de scherven zijn verborgen. Hun roep, niet uit het veld te slaan, klinkt uit het nachtelijke gras dat nog niet toe aan groeien is, hoog en verfijnd. Het vriest, het vriest bijna, de grond is nat, alleen die ene stem is over, overal gehoord, de variant van…

het niet zeker Blaadjes verkleuren wat Het is nog steeds zomer Maar het weer verkleurt het blad Een fris windje waait er Het regent lekker nat De zon breekt door de wolken Een regenboog wijst het pad Het wonder aan de horizon Wijst een weg vol kleur en pracht Een paddestoel schiet uit de grond De struiken wiegen zacht Een nieuw seizoen…

Ik wou de vogels ademen me vlechten door hun lied zo smolt mijn stem in weidse band die liefdevol gebiedt. De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan…

Kom maar even dichter zei ze en ik waande me poëet maar met de snelheid van het licht wist ik de relativiteit van woorden.…

. ------------------------------------------ Uit: 'Tussen seizoenen'.…

. ------------------------------------------ uit: 'Tussen seizoenen'.…

Het vaal is tussen wit en zwart, Het taai is tussen week en hard, Het lauw een eigenschap tussen hitte en koude. Maar tussen vloek en zaligheid En is geen bijweg die ze scheidt. Het een hij vlieden moest die ’t ander hebben zoude.…

Tussen haar zusters, de verkoren rozen, Verbergt zij kuis en bang de zaligheid Die haar verwart en mijmerend doet blozen Nu zij vermoedt waartoe ze is voorbereid. De bloemen op haar haastige adem beven. Waarom die vrees?...want ze is mij teer verwant En heeft mij daarom argeloos gegeven Dit warme speelgoed, haar verliefde hand.…

gevieren, zo twee aan twee staren ze me triestig aan; nog maar enkele maanden te gaan en dan mogen ze van mij weer buiten staan; en ik geef het maar toe ik kan er even niets aan doen 't is ook niet mijn seizoen…

wil ik je zoenen de kamer horen zingen zuchten tussen twee zinnen steeds weer je vol verwachting aankijken overgevoelig worden, overwonnen zoals het licht zoekt en vindt verovert over tepels en teder, rozen zich dan laaft aan ruimte verbeelding de zee en het seizoen waar ik van houd, wil ik je plagen op het strand met…

Hoi pap, ik heb rode ogen maar niks gerookt nog Mijn handen ze trillen soms Net zoals mijn lippen En de rimpels op mijn kin dan Vandaag deed ik maar geen make-up Zoals je me nog nooit hebt gezien Mijn haar is alleen hetzelfde, goud Het is mijn vacht Ik mis je, elke dag, Te vaak Hier en daar Een traan Als ik kijk over het water Weet…

Ik schuwe de hillen, ik vluchte de wee: daar, best van al, jeune ik mij, tussen de twee. (29/01/1897) ---------------------------------------------------------------- Pleidooi voor de klassieke "gulden middenweg" in het leven, als wensdroom vormgegeven door Gezelle.…

Tussen twee woorden even een glimlach, zomaar. Tussen twee zinnen even een streling, zomaar. Tussen twee verzen even wat stilte, zomaar.…

Het heeft geregend tussen ons. Dit donker is de dag vandaag. We lopen in het park, hand uit hand. De bladeren onder ons kleuren voorbij en bouwen met de kou in hun vlees een langzaam huis voor later. De grond trekt muren op van water. De seizoenen zijn ons lichaam. Hij kijkt om. Wie aarzelt, moet hard zijn.…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

tussen strand en duin en vlakke polders staat mijn huis tussen regen en wind man, kinderen en dieren heerst familiale sfeer tussen willen en weten en nog niet kunnen aanvaarden regeert pijn tussen dag en nacht en lichamelijke aftakkeling triomfeert een creatieve geest…

Bomen dorren in het laat seizoen wachten roerloos op de winter het is stil doodstil de laatste rozen bloeien tussen het laatste groen.…

De winter draagt wit, oud en koud, een nasleep van een uitgebloeid seizoen dat donker uitschaatst over witte vaarten. Wellicht is er gezaaid intussen, - want tussen jaargetijden trekt geen god een streep - en wordt er al verwacht: een warmer kind, een moederbuik, zoals vanouds.…

het ritselt tussen rotte bladeren takjes knappen op het pad nog nemen bomen hun zonnebad in de schuin- staande zon waar de eerste nevel zijn laatste reis van dit seizoen begon om morgens weer te landen tussen de koeien op het wit bevroren gras wil melker…

Het seizoen is weer begonnen, We liggen ‘s avonds languit op de bank, Te kijken naar een talkshow, met wat drank, Vol bruut geweld en schietende kanonnen. Maar kennelijk is wat met name leeft, Wie van de twee de meeste kijkers heeft.…

De klok is weer een uur vooruit gezet Mijn smartphone is zo slim dat hij dat weet Mijn analoge lijf is nogal digibeet Voorlopig kom ik steeds te laat uit bed Ik ben dus best een tijdje uit mijn doen en Dat ene uur voelt aan als twee seizoenen…

spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding geen toegevoegde waarde in het leven enkel en alleen maar twee…

Ik droom van dreunende vingers die zich uitsloven om ook maar iets van ruimte te creëren tussen woorden. Tussen zinnen ook. Spatiebalk. Ik typ zomer en hoop stilzwijgend dat de ruimte tot het volgende seizoen precies zolang duurt als tot de volgende zomer.…

Een spel dat een speler niet kan behoeden; en deze tussen geest en hart een nieuwe start geeft van het niet vermoeden. Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet bedoelde. Een geestelijke overmeestering van iedere lichaamscel, die zich met die koude rillingen nog niet eerder zo gelukkig voelde.…

Het kan zo'n anderhalf seizoen gaan duren -Met heel veel mazzel twee welhaast wellicht- En dan wordt al wat Blind werd toegedicht Weer teruggedraaid. Zo werkt dat met besturen Het is vaak zeer divers wat trainers trachten De overeenkomst zit in 't onvolbrachte…

Al zijn er in ons land veel geestverwanten Wie vindt dat hij teveel wordt uitgeknepen Heeft de regering weer niet goed begrepen De kloof, vindt Hoogervorst, komt van twee kanten Maar wie graag wil dat de regering kapt Is meestal iemand die haar heel goed snapt…

Tussen twee vuren Het zijn toch werkelijk buren Op het eerste oog zou je dat niet zo zeggen Want ze weten elkaar maar al tegoed om te leggen Tussen twee vuren Ze bouwen allebei hoge muren Niet alleen voor hun eigen kleine geest Maar ook voor het zogenaamde Duivelse beest Tussen twee vuren Ze blijven geniepig naar elkaar turen Elkaar wederzijds…

een brug slaan tussen de seizoenen het voorjaar overbruggen tot het zomer wordt en wij zonder schroom de oversteek durven wagen zoals ook gedichten soms een link kunnen leggen en woorden dikwijls de taal van je hart zullen vertolken…

ik schuil tussen de gladde stenen vergroei met het mos en voel de regen kletterend vallen op mijn gedachten die naakter zijn dan ooit en weer zullen drogen in de wiegende warmte van een zomerse dag ieder ander zou zeggen dat ik hier niet pas: zo seizoenen lang tussen het ongedierte kruipend op mijn huid en krioelend…