Alle inzendingen over veerman

Veerman, vaar mij nu maar over.…

Waar is de veerman? We reiken de halzen. Zwijgende kraaien wachten. In gesloten bomen. Waar houdt hij zich schuil? We draaien de hoofden. Verstarren in de duisternis. Watergeesten kronkelen. Wanneer doemt de veerman op? Ergens wacht hij aan de schimmige overkant. Hoeveel kraaien zullen hem vergezellen Wie van ons neemt hij mee?…

Ik stuurde de veerboot die van dood naar leven gaat heen en weer – zolang de klok het einde slaat. Ik vaar altijd bij schemering wanneer we lijken op elkaar – je wilt onder mijn kap kijken naar mijn donderend licht. Drink het water maar van vergetelheid – met de tijd doe ook jij je ogen dicht. En als je ze sluit tel ik de buit die…

hij neemt de munten van m’n ogen en draagt me naar zijn boot ik voel me opgetogen al ben ik kennelijk dood er is het wiegende bewegen op het water de besliste haal waarmee hij aan de riemen trekt de zachte schok een tijdje later waarmee de eindreis zich voltrekt een zwijgend wachten tot ik opsta een knik – als groet bedoeld terwijl…

zich rimpelt in de strijd weerklinkt mijn drijvend spiegelbeeld in klotsen dat zich wijd als een uitgestrekte echo voorbij de luchten heeft verspreid en zal ik mij hervinden in de rimpels van de tijd Kijkend op het water verglijdt mijn beeld in blauw stromend trekt mijn spiegelbeeld langs oevers die in dauw wachten in hun ongeduld op de veerman…

De veerman telt zijn munten na. Alweer klaar om te vertrekken.…

de veerman op de pont belaagt het water keer op keer overwinnen zal hij dat wat zijn vrouw nam rusteloos frommelt hij aan een sigaret hoort de takken in de noordenwind het is kalm aan dek zoals bij hem in huis waar koffie en muziek zorgden voor een thuis onbewogen staart hij het water af dat zijn gezicht prijsgaf…

De veerman is een oude man. Hij hoeft geen geld. `Het is liefdewerk,' zegt hij. En de brug is nog maanden lopen.…

kleurden blauw ik gaf me over aan de armen van de zomerwarmte de veerman bracht me zwijgend naar de overkant…

Gevecht met de zee om veilig thuis te komen met haven in zicht.…

Dus blijft de bootreis onverlicht als de veerman het licht duistert namens alle wereldgoden omdat niemand ooit nog luistert.…

Minister Veerman is een ritselaar, met nevenfuncties en met boerderijen die blijkbaar zonder hem niet goed gedijen, met foutjes hier en slordigheidjes daar. Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

Mijn sterkste haan wil vurig in de politiek Razend wil hij een nieuw hoenderbeleid Nee niet trekvogel en viezigheid Maken hem behoorlijk ziek De reden ligt in Veermans gokken Waarvoor hij nu moet dokken…

als je doof zou worden zal ik je oren zijn als je blind zou worden zal ik voor je zien als je niet kan lopen zal ik je geleiden als je niet kan ruiken zal ik je roos zijn als je doolt in duisternis gaan we samen op weg naar het licht als je stervensuur gekomen is breng ik je naar de veerman…

hij komt dichterbij de aarde de oude koude aarde nog voor het dagen van de dag ziet hij de veerman op roerloos water hij gaat aan boord voorbij bange vermoedens astrologen en de late lente…

De veerman zag in Roosendaal een dame, keek 'r aan en zei: 'Ik zoek een totempaal.' Hij was een indiaan.…

Nu Veerman een verbod op export preekt Gaan boeren hun verloren schapen tellen De Belgen kunnen wel kebab bestellen Daar wordt geëxporteerd nog en dat steekt Eerst komt een nieuwe mug naar Nederland Dat is inmiddels wel een olifant…

Sier-en postduiven hebben een prijs gewonnen In Veermans wilde loterij Zij mogen binnenkort weer vrij Europese orakels hebben zich bezonnen Maar klaaglijk kraaien haan en hen in het hoenderhok Ons is voorlopig nog ontnomen de kans op iedere gok…

Ik maak schaduwen zonder einde handreikend omsluiten zij mijn grenzeloosheid ronder dan de aarde De ruimte binnenin is groter dan ik ben het overstijgt mij hemelhoog dieper dan de zee Vrijheid heeft een prijs ik betaalde de veerman nog steeds achtervolgt zijn hoongelach mijn dromen Ik neem het voor lief…

het schip een paard van hout met vleugellamme stilte volgestouwd het vertrek valt hem zelden zwaar de thuiskomst steeds een smeulend verlangen maar thuis zijn gewoon thuisblijven dat kan hij niet verzucht Penelope het water huivert de veerman meert aan een roerloos wachten in onderbroken tijd…

De tijd verstreek en mij bekroop de vraag Heeft hij zich soms onsterfelijk geschreven Dat Boven telkens zei: 'Jij blijft nog even We lezen en we horen je te graag' Voor ieder komt de veerman op 'n keer Het leven gaat nu eenmaal heen en weer.…

Dezelfde veerman; dezelfde rivier; dezelfde obscene gebaren tijdens dat niet-roeien van hem. -------------------------- uit: Gedichten 1962-1990.…

Het slachten van een haantje met een shredder Is snel en pijnloos en ’t schiet lekker op Geen haan die kraait in de regeringstop Veel schoner dan zo’n roadkill-snelwegkledder Die aan de hemelpoort zo’n rommel geeft Maar die heeft dan tenminste wel geleefd…

Je veerman houdt zich in en nog steeds de wacht, heeft het meertouw nog niet losgelaten, gelaten lopen in het laatste spoor op het jaagpad van de nacht, wat reeds z'n oude glans verloor en een milde dood je wacht, al vertrouwd met de tocht, misschien wacht mij hetzelde veer, om je aan de overkant weer in de ogen te kunnen zien.…

achterwege zodat het slib twee naakte voeten kust in gebed laat ik dan mijn sporen achter waar je straks bij laagtij de boot aanlegt daar bouw ik op het droge een stenen tombe met zwarte letters en de datum jaren later dan vandaag, zodat de cijfers zullen blijven hangen, aan de populieren eeuwen lang, ze groeien hard, ze ruisen want de veerman…

de erfenis van mijn eigen sterven kijk beroer mijn pupillen niet deze overgave is duur genoeg Een pendule heb ik niet maar had ik hem ik sloeg hem stuk om de raderen van de tijd over je rotte lichaam uit te spreiden Stiekem toch in je ogen gekeken en aan gene zijde beland hoor ik je lachen en zingen de prijs van de overgave de veerman…

schreeuw van de dakmeeuw op de grens van de duinen schuim van de branding het nieuwe veerhuis zakt af naar de oude rijn waar is de veerman in rook opgegaan de gedachten en dromen slechts klanken blijven een pruimenmondje we hebben nog niet alles gedaan en gezegd racen naar oegstgeest de kreet van de overkant gehoord en gevreesd…

Je verscheen op teevee de geboorte van ‘n ster heel stil vertrok je weer we zagen je niet meer gister liep je in de stad in je verschijning las ik de snelheid van de tijd dat het vliegt en schaaft hoeveel ouder IK werd dat las ik in jouw gelaat de tv was lang gelee Afbeelding:Interart.nl/Leon Veerman…

Waarbij uitersten de grenzen bepalen tot waar ik leven mag, bevaar ik de gaten uit de beurs van alle vragen, waarvoor ik tol betalen moet, waardoor mijn eeuwigheid zal schijnen, tot een wijze veerman mij overzet.…

Wij willen water overbruggen van oever naar wal en omgekeerd Het is niet de rivier die ons deert zelfs niet bij hoog water Nee, dan ooit het veer dat veerstoep met veerstoep verbindt het nu...met het later Maar de veerman heeft z'n veerpont verlaten motoren stilgelegd Zijn vaartuig heeft hij vaarwel gezegd met een '…