Alle inzendingen over verankeren

Tijdens het gedreven vervoegen, versmelten en verankeren van taal dreigt afdwalen van het doelwit. Het omsingelen van het ongevormde vraagt een onbeschreven tactiek zoals voor het vangen van prooi in duister. Rond middernacht liep ik wat verloren tot aan de bosrand.…

Hoe ik mijn wortels veranker in de schaduwkant, die ook mijn ik is als mens. Onzichtbaar schud ik haar hand en wandelen samen onder de straatlantaarn. Op de steenplavei spat een traan.. !…

Ik veranker mij in jouw dromen ik zit stevig in je hoofd laat je kronkels maar komen ik kronkel wel met hen mee je mocht eens van me af willen.…

Golven verankeren op een lens. De mens is een druppel. In zijn kleren valt hij op, het netvlies van de visser trilt in niets dan water.…

we verankeren ons schip slechts voor korte tijd dragen elkaar door de slaperige mist zie onze gezichten omhoog zwerven naar de wolken we omarmen de sterfelijkheid als het beste gedicht…

in het schelle licht schreeuwt de dag de maat uit mijn hart hoe veranker ik mezelf als mijn kern de tel kwijtraakt mijn wezen schuift is van slag op deze onregelmatige dag vandaag blijf ik weg van mateloze vragen en tomeloze woorden…

vingers geknipt als trouwe volgers hebben wij vergeten om zelf te leven en jaren hun stroop gelikt wij deinden mee in politieke golven hand in hand om hen samen te volgen tot het eerste bestand en de muren verschenen die de maatschappij in isoleercellen deelden op stormachtige avonden hoor je ons loeien als robots ons boeien en verankeren…

Dat woord in de woestijn waar de zandkorrel in de meerderheid is in de lucht waar door ijlheid klank niet weerkaatst het woord dat met water in de maalstroom verdwaald kan raken in het nieuws waar het alledaagse het eigenlijke vervaagt dat woord in het gehoor tussen alle klanken kan levens verankeren.…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

de lucht was dunner dan ik dacht ademde in lichte woorden voelde hoe de geest zich minder stoorde aan syntactische verankering zocht vrijheid in geluidloos roepen zonder de beladen resonans opende in licht smolt samen met de kleuren tot het naamloze geboortewit…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

GroenLinks wil de rechten van dieren grondwettelijk verankeren om het welzijn van kippen en proefdieren te verbeteren ...…

achteruit kijken is talmend tijd verspillen laat je niet verankeren in het verleden de tijd kruipt ongenadig voort en wat voorbij tikt is verloren hier en nu begint de rest van je leven gooi de ballast overboord wat je ook kiest is telkens weer de eerste keer en je enige kans…

wis loze mitsen en maren van het voorhoofd veranker je in een stilte van porselein hoor het zwijgen van de hemel laat het glas staan je vulde het met vergetelheid hoor met gesloten ogen de morsetekens van de taal tast naar het licht dat op dat in je ligt lichtjaren zal het duren voordat de duisternis de weg vragen zal…

Bouw geen muren op fundamenten door mij afgekeurd breek wallen af op gronden die niet deugen en bouw geen toren in een diep dal waar ruimten zijn besloten plaats mij op een kale berg waar mijn gezicht tot de horizon reikt veranker mijn grondvest aan sterke rotssteen bouw daar mijn veste op onbedorven scheppinggrond waar nog vrede op…

Onbewoond slingert het pad langs hoeves van weleer de mat ligt verwaterd niemand veegt voeten van ver komt het daglicht dat sporen snijdt in de waterspiegel kruinen verankeren dieper dan de wortels herfstbladeren brengen accenten aan in roemloos gestorven regen ik mis de branie van vroeger het kind in mij wil het beeld breken maar…

in de termijn van het gesteld proces, het inter-zijn dat waakser is dan mijn doolhof in het ontmoeten dirigeert de annihilatie geen bouwval die niet kermt, geen specie die draadloos spreekt geen verankering met trots slechts lege tonnen en spijbelende mensenmassa’s, allen op weg naar hun geweten het houvast in het falen van die ander, het…

Luister, volg mijn woorden misschien openen ze jou voor het Grote Geheim en verankeren ze het in je gedachten, de ernst ervan in je hart, een besef van wat het leven is, jouw leven op de planeet aarde Verliefden kennen het even, zolang het duurt Het verandert alles wat je doet, wat je ziet De wereld en jij voegen zich soepel en…

Ik draag vandaag mijn schaduw langs het stromend water ik draag haar naar de zon het is lichter dan je vermoedt draag ik haar naar het licht de sterren liggen in de rivier te baden Orion het is dichterbij veranker daar gewichtloos zwaar thuis ontspannen kwam hij oog in oog met een stroom van vocht rimpelend in zijn…

zou niet weten hoe mijn spade je zou verbieden, je verankeren aan het lot dat ons bindt, mijn liefste ik sterf mee aan jouw keten in twijfel hangt de herinnering aan het heden; er is geen moment dat jouw zijn zich niet in mijn armen bevindt…

vruchten in aaibaar water dat was iets voor oudere Goden om het vergeten te bedekken * maar het moest nog gezegd worden om het opgaan in harmonie te kunnen fluisteren zij zal de bruid worden van een voortrekker aan het levensnet en doorheen sterrenstelsels tronen met tijd zullen ze het heelal krom trekken en het touw verankeren…

licht van een gesloten mijnstreek - waar onzichtbaar littekens zich in donkere gangen als versteende navelstrengen dwars door de leeggeroofde aarde zwartommuurde wegen banen - gevallen maar niet gevloerd verdoofd en schijnbaar zonder levenssap wordt nieuw leven voortgebracht het wegvloeiende water biedt rust echter op het chaotisch verankeren…

Vrijheid in verankering, vriendschap en verbondenheid, hoop die grenzen kan verleggen, liefdevolle tederheid. Veel te krijgen, veel te geven, vlot en vrij je wegen vinden om wat was en wat zal komen vast en duurzaam te verbinden.…

waarin spoorloos wordt weerspiegeld elke rimpelende huivering die zich door 't stil bewegen weeft en haast ontastbaar in verankering zweeft. Hoe zal ik ...? terwijl je wang soms zoekt en niet je mond en 't licht uitdooft. Ik zal haar 'thuis komen' noemen .…

De Goddelijke wind waait over verkilde wateren waar geen bodem te vinden is Ondanks dat gulden regendruppels bladgoud tekenen op bezorgde gezichten en de aftandse sloep klotst tegen botsende rotspartijen waar de inham zich versmalt blijft toch de hoop op verankering, op vaste voet aan land De vrouw die aan huis gekluisterd met…

van je zijn kies voor licht en blijheid niet voor pijn al is dit soms niet te vermijden denk dan toch positief het zal je verblijden houd de deuren niet gesloten in je hoofd gooi ze open en zeg "hier ben ik" omdat je in jezelf gelooft speel met de kleuren van de regenboog in je hart laat zelden de kleur wit zien maar ook geen zwart veranker…

de krochten waar de driekoppige hellehond waakt, en schimmen van onszelf machteloos aan hun ketenen rukken, hij peilt de tijdloze bronnen van waarheid en inzicht in de schoot van de Grote Moeder waar het onbevattelijke betekenis krijgt het is hard te verzaken aan de veilige haven van vertrouwde zekerheden en gezag die ons leven verankeren…

rest overstijgt aan trots en zelfbehoud, wat aan waardigheid overbleef, doel in onbalans dreigt over een scheve horizon te gaan, de zon aan z'n eigen kim blijft hangen in beloften in dit establishment worden bordjes traag vervangen of in mist verhuld maar de stem draagt verder in ongemak en in de delta’s van de waterlanden te verankeren…

dankzij de specifieke Melse sound het levensjaar dat achter jou ligt kende mooie en lelijke gezichten bracht na hoop het grootste verlies dat een kind zich voorstellen kan toch lonkt gelijktijdig ook toekomst daar waar eens jouw opa nog woonde dichtbij jouw vader en leermeester wordt zijn huis nu jouw eigen thuis zo vervlecht en veranker…

was met een aanwakkerende innerlijke hitte aanblaast Je staat in een kamer met knikkende knieën alsof je op een surfplank staat terwijl de zee om je heen van zoutzuur is En het bloed stroomt door je lichaam alsof het een vloedgolf van vuur is Alsof iemand die in je hoofd zit de haren uit je kop rukt en met een tang de wortels uit de verankering…