Alle inzendingen over walvis

Kolkende orkaan Terwijl man en muis vergaan Zingt er een walvis…

het is pijnlijk te zien hoe de walvis met haar jong duizenden kilometers door de oceanen aflegt op weg naar voedsel en dat het jong het dan net niet redt en de moeder zoveel moeder zal teruggaan en opnieuw een jong dragen onze camera's zien dat terwijl we er niets aan doen natuurlijk niet maar walvis omarm ons want…

deze kolos lijkt slank op volle zee zij drijft onder spiegelscherven die vreemd opbollen rond haar kop waar één neusgat gaapt zij niest een stoompluim op haar longen nemen een verse hap voeden het lauwe bloed rondgepompt door die homp een hart van een halve ton dan duikt zij lang en diep want boven vindt zij niets de rugvin - even…

En de sterren waren schelpjes op de rug van een enorme droomslome walvis. DIE EVEN VOOR JE WAKKER SCHRIKT IS INGEZAKT ------------------------------------------- uit: Bij eb is je eiland groter (2010)…

Ik race, let niet meer op, spring zonder net, Want steeds is daar die walvis die me redt.…

Een walvis is dan nauwelijks te missen, Hij wou dat graag een keertje beter doen. Als machinist wist hij dat dát niet kon, Dat heet daar dan een gepasseerd station.…

wat zou ik dan graag zijn een walvis of een grote haai of liever een dolfijn? Een garnaaltje of een zeepaard een haring of makreel? maar dat is niet zo heel apart die zijn er al zoveel. Toch een ding is belangrijk dat zie ik als een must ik wil wel graag iets wezen wat een andere vis niet lust.…

op een witte walvis; een waarnemend subject, (gepostuleerd); geen water, laat staan zout water -. Elkaar voortdurend bijsturend, feed- back, moeten zij maar zien hoe zich uit deze tekst te verwijderen ------------------------ uit: 'Gedichten', 1968.…

Zoals een walvis naar de diepte duikt. Zo beschrijft een biograaf zijn leven. Zo dicht een dichter zijn gedicht.…

Een walvis, ver verwijderd van de kust, al jong de evolutie onderwezen, was revolutionair aan land gerezen. Want lopen, dat was voor die vis een must. Ze preekte: ‘Wat nou, twintig miljoen jaren?! Wij gaan die klus in twintig dagen klaren!’…

Mijn hart is een oude walvis gepokt gekerfd doorboord. Al duizend maal heb ik de zee doorkliefd en werelden omrond met in mijn kielzog de boten van mijn schuld. Nog één keer wil ik nu de toren van Cape Byron zien voordat ik naar het koude zuiden zwem.…

Die wereld die ons nu nog zoveel biedt: De poolvos, walrus, zeehond, walvis, ijsbeer Maar Shell ziet reden om groot feest te vieren: “Het ziet hier strakjes zwart van wilde dieren!”…

Maar september in september wat was ik in september alleen eenzaam in een stroming tussen de dode vissen als een blinde walvis.…

de vogel hoog in de lucht de walvis die aan de oppervlakte zucht ieder wezen een boom een plant ook de mens is aan de aarde ontsproten en dus met hetzelfde overgoten met elkaar verweven want allemaal bezitten en willen we leven het moeilijke is misschien om dit bijzonder eenvoudige gegeven te doorgronden en in te zien we staan…

Het fabrieksschip van de walvisvloot werd door de Sea Shepherds' drones ontbloot. Hun harpoenschepen hebben 't begrepen : ze komen terug met een duikboot !…

Er staat op het Gezicht op Scheveningen Een zootje ongeregeld bij elkaar Waar kijken al die mensen nu toch naar? Een topless vrouw? Een ufo? Heksenkringen? Of staat bij nog wat poetswerk met de hand Het hele TROS Muziekfeest op het strand?…

Walvis- met zijn vinnen en staart slaat hij de golven weg. Half gezonken boot- in de kajuit zwemmen zilvervisjes. Visser telt niet zijn jaren maar de vangst. Twee zwanen zwemmen met de golfjes mee -altijd samen. Niets dan regen- katten haten water maar zijn gek op vis.…

zij ligt verloren op het verdronken land zoekend naar sporen van de zee op het strand de baleinen snijden zinledig diep een dodelijke staart geeft de laatste zwiep met brak water spuugt uit het middenrif een lijfeigen Jonas op het klif verdwaalde een walvis op de vloedrand als een zeewaardige verwant zoekend en sporend van…

vieren ik ben de bloedverwante van alle lieve dieren de konijnen van mijn neef ruiken naar huzarensla als ik ze een wortel geef doen ze schele hamsters na de forellen van mijn nicht smaken naar bunzingmagen de vislucht rond haar gezicht doet scherpe blik vervagen moederlief, breng mij naar huis neem desnoods insecten mee of een walvis…

en wanneer de mensen denken dat het een andere dag is morgen in blauwgroene wateren volgt deze stem die alleen bij de bomen is zo zie je een vrouw waar het zout uit je keel stroomt en jij niet mag lopen met een walvis onder haar buik en in zijn maag de rest van de wereld een kei verwijderd roept een meeuw dan wilgentakje aan…

in de zonnige soberheid van Porto-Rico wuift Maria de nacht uit haar lakens door het open venster lift de zwaluw mee op het briesje kwinkelend voor de nieuwe dag zo rolt de wind de rotsen af over de grote plas waar soms vissen mee vliegen een walvis zijn staart roert en de wind van richting verandert door de scherpte van een haaievin…

wentelend in de volstrekte eenzaamheid van een absorptienevel mat ik mij een maatje aan en werd als dubbelster verschoten radicaal lichtvaardig waar- genomen met een boeggolf en een plasma- staart in de walvis bracht licht uit krakende luidsprekerconus klinkt onbestemde pruimenmoes van afweer en rukt na eeuwen rede mentaal onweerbaar…

zijn vroede visie op het leven zichzelf ontwikkelend tot profeet met een edel eervol streven waardoor de waarheid wordt gekliefd in onverteerbaar wrange woorden hij maakt zich daarmee niet geliefd bij wie zijn boodschappen aanhoorden niet alle poëten is ‘t gegeven na ‘t werpen in de zilte zee om zoals Jonas te overleven want die walvis…

Is het de walvis, dromedaris of het land waardoor ze gaat? Is het de reiger die een stukje meevliegt of de struik die eerst ver, dan dichtbij, tenslotte achterblijft? Nee, zij hoort niet aan de zuidelijke hitte de noordelijke kou de oostenwind of westerstorm en ook niet aan de top die zij uiteindelijk bereikt.…

Bleef maar jengelen om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat waterpsalmen af. Ik dein op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat te hard. Weinigen komen onder smeltwater vandaan, weinigen komen van smeltwater af. De poel op de vloer neemt toe.…

Ben ik vanochtend in uw taal gevallen als een vlieg in uw woordensoep een walvis in uw letter oceaan het is met een waarom, een vragen naar hoe gaat het met u dezer dagen is uw leven alle moeite waard de verbintenis verbroken door een ononderbroken taal van zwijgende liefdesbrieven zonder antwoorden spiegel ik mijn vragen aan uw zielsverlangen…

met de stroom hij vertoeft in mijn dromen verblijft in een paardenstal ontsluiert geheimen aan een kind wat het ooit later tegen zal komen en op haar levenspad ooit ondervindt hij zit in een bloem en een kogel hij zit in een lach en maakt plezier en in pech geluk en droefenis in elke viervoeter en vrije vogel in het stekelbaarsje en walvis…

Nu duik ik, ben walvis stroomlijn, zwiep in zee.…

ze lijdt met vogels in een kooi gevangen ook voor de walvis laat ze menig traan de groene vrede staat bij haar vooraan haar leven is een, dierlijk haast, verlangen naar koesteren van schepsels, naar humaan behandelen van wezens wier belangen voor mensen (wee die gluiperige slangen) al eeuwenlang slechts mondjesmaat bestaan haar liefde…

Ik eet een paar pinda's en ik vraag me af of je op pinda's kunt overleven voor het geval dat, alleen maar een paar pinda's of zo Ik kijk een natuurserie bijna al die dieren blijven in leven op bijna niks, zeg zoiets als op een paar pinda's of algen dat is de dierlijke conditie bv. 3000 km. zwemmen voor wat garnalen een walvis…