Alle inzendingen over weerstand

Voorstuwende kracht van de wind laat je dansen op de golven van het water je steven klieft de weerstand van het diep ranke masten als een houvast de zeilen bol op volle kracht de trots van hen die jou bevaren rechtsaan voortbewegend naar je doel vastbesloten zoekend naar een haven meer je aan in rust met kalm gemoed…

heen verdronken was voordat ik met Jan en iedereen uit feilbare glazen gedronken had, geklonken op alles wat mensen delen, weerklonk door uit vooroordeel, sprak om bij elke slok te preken, vocht aan dwingende lippen reeg, bleef de vraag of gemoed in lege kruiken te kweken was om in vers licht andere potten te breken, waarin de weerstand…

Hoe wreder het leven zich toont, hoe zinvoller ik het maken wil. Ongevraagd tot leven geroepen worden. Uitgenodigd worden om te wortelen, om lief te hebben en te aarden. Daarna ongevraagd te moeten sterven. Godverdomme, dood te moeten gaan! Dat feit wil ik niet aanvaarden. Hoe zinlozer het leven zich ook mag tonen. hoe zinvoller ik het…

met weer een windvol blaast ze me onder onderzee, ondersteboven maar houd ik stand probeert ze mijn wil te buigen, stemming te roven zo wordt er altijd gestreden hand tegen hand om en om zo nemen de elementen ons samen en weerom…

spiegels, waarop het licht zich deelde, en sterren baden zich in weelde, te zien door de stelling van Fermat, en de directheid van het kind, die in dit voorbeeld speelde, verspreidt mijn ideaal en gedachten, ik leef met het heden op gespannen voet, de honger naar de rede, houdt mij nog zoet er is te veel wat ik niet vergeten kan, een weerstand…

Hoe krijg je me in de stal kijk de deur is al open o je duwt aan m'n kont denkt bij jezelf nu zal die ezel wel gaan lopen ik heb een eigenwijze blik of wist je dat nog niet dan ben je net zo dom als ik zorg dat ik weerstand bied duw eens aan mijn ezelshoofd wel zachtjes aan beginnen ik hoop wel dat je me gelooft want ik loop zo naar…

Kan toch? Vuil kijken, het ongenoegen eens flink vies laten blijken. Allemaal fronzen! En laat dat gebrom ook eens wat luider gonzen! Dat zal ze leren, zij die zo asociaal ons leven regeren! [gedicht in drie 'hepkoe's': elke hepkoe heeft elf unieke woorden, rijmende eerste en laatste regel, 5-7-5 voor de verdeling van lettergrepen]…

Blijkbaar gaat alle geluk voorbij en resteren slechts herinneringen, wat ook leuk is, maar niet echt nabij, dus begint het gemis pijnlijk te dringen, voedingsbodem voor complete razernij.…

Misschien is dit alles: de weerstand van het gewone, het licht dat op de vloer valt en blijft liggen tot we het opmerken.…

Wuft de handschoen, wuft het klein gebaar, wulps de mond en ’t licht in d’ ogekieren, wolvenbeet de bont om ’t blonde haar: vrouwen zijn de wonderlijkste dieren. Bidt de mond den appelbeet te vieren, wijkt de blik te wimper voor gevaar, waait de scheemring over lustrivieren, wenkt het lied over de nachtgitaar, beeft het woud onder…

leid je fiets de modder in houd het stuur losjes vast of laat het met één hand los vertrouw op je lijf niet te veel denken geen afleiding nu bij hobbels en bochten die komen gaan verdwijnt de modder vanzelf het is niets meer of minder dan weerstand die niet de beer of de hond maar jij op een eenwieler of circusfiets aanvaarden…

Weerstand gebroken Verpulverd door de eeuwen Herinneringen…

Uit louter wanhoop gaten springen in de weerstand van het levenslot…

hij brak haar weerstand als een hard en kloppend lid en sprak van liefde…

ik moet ze smeren of vervangen ze kraken en piepen weerstand ik moet mijn rijwiel overwinnen tot dan trap ik mij het leplazarus…

Je tranen zullen drogen, en moedeloosheid verdwijnt; biedt weerstand aan je onvermogen en, kom weer overeind! De kracht zul je ontvangen, maar ga er tegenaan, zodat je onbevangen in 't leven- weer zal staan!…

wijd zwierende gordijnsluiers schrijden slepend hun zomen rond in steeds kleinere cirkels tot ze tegenover elkaar draaiend in de greep raken van de vloer en hun voeten hun benen, hun middel in een pirouette wringen de innige verstrengeling van een parend paar en hun streng van herhaalde passen in goede en kwade dagen tot de dood de weerstand…

De weg van de minste weerstand is de weg die het meest gelopen wordt, zij is altijd het gladst en synchroon, tevens zo heerlijk kort.…

Beaam het neen met alle weerstand aarden wal al omgezet in bloed en vezels spannen zich helaas je bent te laat vuur zoekt zijn weg langs elke plooi druipt weeë lucht een kwijlbaan op de vlucht voor eigen geilheid dus beaam het droog je huid zeg neen helaas je droomt je weg omdat jouw weerstand zwanger van verlangen…

Als de lucht zonder weerstand uit je keel kan stromen Zonder klank er zomaar uit kan komen Zeg je meer dan duizend plaatjes in de mooiste verfilming Dat noemt men dan de verademing…

Hardheid biedt verlangen weerstand. Vergeving eindigt op geween.…

hoeveel weerstand kan ik nog weerstaan?…

De dunne snaren zijn veel te strak gespannen bieden weerstand aan alles wat hen beroert Het piepen gaat over in hartbrekend janken noodgedwongen stel ik de gevoelige snaren bij…

Woorden vinden naar het hart van de werkelijkheid langs de weg van de meeste weerstand.…

Liefste ik bood geen weerstand, gehuichelde liefste waarom spreid je je vingers niet over de draaikolken, de opspattende kermisvissen in mijn armen. ------------------------------- uit: 'Lilian Sugar Baby', 1990.…

hoe dikwijls was ik niet verdwaald in het leven begaf ik mij bekaf op onbegaanbare wegen en ontmoette er hindernissen op mijn pad klauterend over dwarsbalken van weerstand en springend voorbij greppels van wanhoop moest ik wel toezien hoe de dood mij quasie onverschillig doch nauwgezet als een schaduw bleef volgen vooralsnog met de hakken…

Voor één deel bepaal je jouw lot zelf, voor het andere deel ook. Als je boven de tegenstelling kunt uitstijgen, ben je heel ver op weg. Omkijken is niet wenselijk dan moet je het pad opnieuw afleggen. Respect voor de ander is alléén mogelijk, als je hem accepteert zoals hij is, dan leer jezelf accepteren. Er is een pijn die vaag en onbestemd…

met dank aan H. Lodeizen de onrust voor 't onbekende het lange wachten op dat wat je nog niet weet maar vreest het grote ongewisse maakt onzeker doch wanneer de boodschapper eindelijk komt lijk ik verslagen en is uitputting zeer nabij maar ik ben buigzaam als het riet en tegenweer maakt mij veelal zoveel sterker...…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

Ik vervloek mezelf om niet gezette stappen om mijn angst grip te verliezen om ondoordachte grappen om uitstel zonder echte reden om zwijgen als ik vragen wilde om zoeken in te ver verleden om denken dat ik wachten moet om stoer alleen zijn in mijn schulp om doofheid voor een goed advies om afweer tegen elke hulp om passie die ik binnenhoud…